Η Άνω Σύρος είναι ο πρώτος οικισμός του νησιού, ο οποίος άρχισε να δημιουργείται τον 8ο αιώνα μ.Χ στον έναν από τους δύο φυσικούς λόφους που βρίσκονται πάνω από το λιμάνι της σημερινής Ερμούπολης.
Οι κάτοικοι προτίμησαν την περιοχή καθώς, λόγω της θέσης της, ήταν ένα φυσικό φρούριο που τους παρείχε ασφάλεια σε ενδεχόμενη επιδρομή.
Τα σπίτια, ακόμα και σήμερα, είναι χτισμένα τα ένα ακουμπισμένο στο άλλο και σε επίπεδα, ώστε οι εξωτερικοί τοίχοι αυτών που βρίσκονται κάτω- κάτω, να αποτελούν οχύρωση για ολόκληρο τον οικισμό.
Την περίοδο που η πειρατεία βρισκόταν σε έξαρση, οι κάτοικοι έκλεισαν τις φυσικές εισόδους (Πορτάρα, Επάνω και Κάτω Τέρμα, Σα μπαστιάς, Σκαλάκια) με ξύλινες πόρτες για να προστατευτούν. Ο πρώτος οργανωμένος οικισμός δημιουργήθηκε στις αρχές του 1200 από τους Βενετούς.
Οι ντόπιοι, που ήδη κατοικούσαν στην περιοχή, ασπάστηκαν τον καθολικισμό, αλλά διατήρησαν την ελληνική γλώσσα.
Γι’ αυτό η παρουσία καθολικών χριστιανών στο νησί είναι έντονη μέχρι τις ημέρες μας.
Κατά τον μεσαίωνα χτίστηκε στην κορυφή του λόφου η καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που σήμερα, εκτός από θρησκευτικό σύμβολο, αποτελεί αξιοθέατο για τους τουρίστες και για τη μοναδική θέα που προσφέρει.
Λόγω της ύπαρξης της εκκλησίας στην κορυφή του, ο λόφος ονομάζεται από τους Συριανούς «Σαν Τζόρτζης».
Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της Άνω Σύρου, την καθιστά ελκυστική στους επισκέπτες, οι οποίοι απολαμβάνουν βόλτες στα γραφικά στενά της.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που συχνά χάνουν τον δρόμο, αλλά όταν περιπλανιέσαι σε ένα τόσο όμορφο μέρος, δεν έχει και πολλή σημασία.
Η Άνω Σύρος είναι επίσης γνωστή ως η συνοικία του Μάρκου Βαμβακάρη, μιας και εκεί έζησε, αλλά και τραγούδησε ο μεγάλος ρεμπέτης.
Στις μέρες μας, στην περιοχή στεγάζεται το ομώνυμο μουσείο το οποίο εκθέτει προσωπικά αντικείμενα, έπιπλα, ρούχα και φωτογραφίες του Βαμβακάρη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Σε αυτήν την περιοχή ο «μονόφθαλμος» πειρατής της Μάνης χτυπούσε τα εμπορικά και έκρυβε τη λεία του μέσα σε μυστική θαλάσσια σπηλιά….
