Βρίσκονται στα προάστια του Παρισιού, γνωστά ως «Grande Ensembles» δηλαδή «Τα Μεγάλα Σύνολα». Κολοσσιαία κτίρια, με προχωρημένο σχεδιασμό, αποτελούν κομμάτι ενός μεγαλύτερου συγκροτήματος οικισμών που ανήκουν στο Δημόσιο. Χτίστηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να φιλοξενήσουν τον αυξανόμενο αριθμό των μεταναστών.
Σήμερα είναι γνωστά ως «Ο Οικισμός της Τρίτης Ηλικίας».
Η παρακμή των κτιρίων δημιουργεί μια καταθλιπτική εικόνα.
Από τη στιγμή που χτίστηκαν όλοι μιλούσαν για την αλλόκοτη αρχιτεκτονική τους.
Είναι σαν κομμάτι από σκηνικό ταινίας.
Με την πρώτη ματιά υπερτερεί το γκρίζο χρώμα και τα αμέτρητα μικροσκοπικά παράθυρα.
Κάποια από αυτά ανακαινίστηκαν, κάποια κατεδαφίστηκαν και κάποια αφέθηκαν στην τύχη τους.
Οι άνθρωποι που επέλεξαν να παραμείνουν από τη δεκαετία του ’50 αρνήθηκαν να τα εγκαταλείψουν γιατί όπως δήλωσαν στη Washington Post:
Είναι τα σπίτια μας μετά τον πόλεμο. Δεν μπορούμε να τα αφήσουμε. Έχουμε αναμνήσεις που δεν μας επιτρέπουν να φύγουμε και να εγκαταλείψουμε τα κτίρια στη φθορά του χρόνου.
Ο Γάλλος φωτογράφος Laurent Kronental, δημιούργησε μια σειρά φωτογραφιών με τίτλο “Souvenir d’un Futur”, μέσα από την οποία αναδεικνύει την καθημερινότητα των ενοίκων αυτού του διαφορετικού οικισμού.
Ο ίδιος προσπάθησε να αγγίξει με σεβασμό τη ζωή των ηλικιωμένων ανθρώπων και να απαθανατίσει την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους.
Όπως δήλωσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης: «Υπάρχει τεράστια δύναμη μέσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Τα μάτια τους είναι μελαγχολικά αλλά η στάση τους φανερώνει τον ισχυρό χαρακτήρα τους. Οι άνθρωποι που φωτογράφισα μπορεί να ήταν λυπημένοι, αλλά πάνω από όλα ήταν γενναίοι».
Διαβάστε επίσης στη «ΜτΧ»: Το «μονοπάτι του γίγαντα». Η περιοχή με τις 40.000 συμμετρικές εξάγωνες στήλες που μοιάζουν με παξιμάδια από βίδες. Η υπέροχη συμμετρία της φύσης. Που βρίσκονται και πώς δημιουργήθηκαν;…
