Κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς δημιουργήθηκε η αρχαία πόλη της Πέτρας. Ήταν άγνωστη στον δυτικό κόσμο μέχρι το 1812 όταν ο Ελβετός μελετητής Γιόχαν Λούντβιχ Μπούρκχαρντ, μεταμφιεσμένος ως Βεδουίνος, βρέθηκε στα ερείπια της πρωτεύουσας του αραβικού βασιλείου των Ναβαταίων κατά τον 5ο πΧ αιώνα.
Οι Ναβαταίοι απέκτησαν σημαντική ισχύ λόγω της στρατηγικής θέσης της Πέτρας που τους επέτρεπε να ελέγχουν την εμπορική κίνηση μεταξύ των αραβικών χωρών και της λεκάνης της Μεσογείου. Η Πέτρα αποτελούσε σταθμό για τα καραβάνια που ταξίδευαν από τη νότια Αραβία για την Αίγυπτο και τη Φοινίκη μεταφέροντας μπαχαρικά, αρώματα και υφάσματα.
«Πέτρα» τη βάφτισαν οι Έλληνες έμποροι, από την πέτρα Ουμ-αλ-Μπιγιάρα που τοποθετούσαν τις προσφορές τους οι Ναβαταίοι για να λατρέψουν την άνοιξη.
Η δύναμή τους κορυφώθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο, αλλά αναγκάστηκαν να υποταχθούν στους Ρωμαίους το 106. Οι αλλαγές στις εμπορικές οδούς κι ένας μεγάλος σεισμός το 363, που κατέστρεψε μεγάλο μέρος της πόλης οδήγησαν τελικά στην εγκατάλειψή της.
Σήμερα η ιστορική πόλη είναι στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco, αποτελεί ένα από τα νέα επτά θαύματα του κόσμου και τον πρώτο τουριστικό προορισμό της Ιορδανίας.
Η αρχαία πόλη είναι φημισμένη για την αρχιτεκτονική της με πολλούς ναούς και βασιλικούς τάφους λαξευμένους στους κόκκινους βράχους, γι’ αυτό άλλωστε και ονομάζεται και «ροδοκόκκινη πόλη».
Στην Πέτρα υπάρχουν έντονα τα σημάδια της ελληνιστικής, αλλά και της ρωμαϊκής περιόδου.
Ο χώρος είναι προσβάσιμος μέσα από ένα μακρύ μονοπάτι, μήκους 1,5 χιλιομέτρου, το Σικ, που δεξιά και αριστερά του έχει βράχους που φτάνουν σε ύψος περίπου τα 80 μέτρα.
Μόλις ο επισκέπτης βγει από το Σικ αντικρίζει το πιο εντυπωσιακό μνημείο το Αλ Χάζνεχ ή «θησαυροφυλάκιο».
Είναι χτισμένο μέσα στα βράχια. Έχει ύψος 45 μέτρα και είναι διακοσμημένο με κορινθιακά κιονόκρανα. Στο εσωτερικό του υπάρχει μία τεφροδόχος που σύμφωνα με τον τοπικό μύθο κρύβει θησαυρό ενός Φαραώ.
Ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα είναι το ρωμαϊκό θέατρο.
Λαξευμένο σε βραχώδη κοιλότητα, με τέλεια ακουστική, κατά το ελληνικό πρότυπο, μπορούσε να υποδεχθεί περίπου 4.000 θεατές.
Οι ηθοποιοί εμφανίζονταν στην σκηνή μπροστά σε λεγεωνάριους της αυτοκρατορικής φρουράς και περαστικούς εμπόρους που ήθελαν να ψυχαγωγηθούν.
Ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της Πέτρας είναι το Μοναστήρι, το οποίο πήρε την ονομασία του τη βυζαντινή περίοδο, καθώς ήταν τόπος λατρείας των χριστιανών. Είναι το πιο παλιό κτίσμα της πόλης με ύψος περίπου 50μ. και πρόσοψη ελληνιστικού ναού.
Ποιοι ήταν οι Ναβαταίοι
Οι Ναβαταίοι ήταν μια αραβική φυλή που εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον έκτο αιώνα π.Χ., στην έρημο που βρίσκεται στα ανατολικά του Ιορδάνη και ήρθε από τα νοτιοανατολικά της Αραβικής Χερσονήσου.
Έζησαν σαν νομάδες σε σκηνές, μιλούσαν αραβικά αλλά έγραφαν αραμαϊκά, απεχθάνονταν το κρασί και δεν έδειχναν κανέναν ενδιαφέρον για τη γεωργία.
Γύρω στον 5ο αιώνα έδιωξαν τους Ιδουμαίους από την Πέτρα, την έκαναν πρωτεύουσά τους και εξελίχθηκαν σε μια οργανωμένη κοινωνία.
Εργατικοί, με έντονη εμπορική δράση γρήγορα απέκτησαν τον έλεγχο της Ερυθράς Θάλασσας και ανέπτυξαν σχέσεις με τους λαούς της Μεσογείου.
Γρήγορα κατάλαβαν ότι η τοποθεσία της Πέτρας ήταν κατάλληλη για διαβίωση, καθώς οι απόκρημνες πλαγιές την καθιστούσαν απόρθητο φρούριο.
Πρωτοπόροι για την εποχή κατάφεραν μέσα στην έρημο να αποθηκεύουν νερό, φτιάχνοντας υπόγειες σήραγγες, διώρυγες και δεξαμενές. Ο σεισμός όμως κατέστρεψε μεγάλο μέρος του υδραυλικού συστήματος.
Μετά την κατάκτηση από της ρωμαϊκές στρατιές η Πέτρα έπεσε σε παρακμή προς όφελος της Παλμύρας.
https://www.youtube.com/watch?v=P5jXULpdIeQ
Διαβάστε επίσης:
