Ανάμεσα από τις πλαγιές του Χελμού, στα Καλάβρυτα, ξεπροβάλλει η πανέμορφη ορεινή λίμνη Τσιβλού.
Η «μικρή Ελβετία», όπως την αποκαλούν, εξαιτίας του τοπίου που παραπέμπει στις ειδυλλιακές Άλπεις, βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων.
Τριγύρω της υπάρχει πλούσια βλάστηση που φτάνει έως τις παρυφές της λίμνης. Ελάτια, πλατάνια και καστανιές συνθέτουν το χρωματιστό τοπίο.
Έχει βάθος 80 μέτρα και επιφάνεια 200 στρέμματα.
Παλαιότερα εκεί που βρίσκεται σήμερα η λίμνη ήταν μια κοιλάδα που βρεχόταν από τον ποταμό Κράθη.
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο ποταμός Κράθης πήγαζε από τον Χελμό και κατέληγε στον Κορινθιακό κόλπο. Μία από τις πηγές του ήταν η λεγόμενη «Ύδατα της στυγός» από την οποία ανάβλυζε το αθάνατο νερό.
Η Στύγα ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και ζούσε μόνη της στα τάρταρα. Τα τάρταρα ήταν η πηγή του Κράθη, αλλά και η πύλη για τον κάτω κόσμο. Στα νερά του, η Θέτις βάφτισε τον Αχιλλέα για να γίνει αθάνατος.
Η λίμνη οφείλει την ύπαρξη της σε μια μεγάλη κατολίσθηση που έγινε στις 24 Μαρτίου 1913 στην περιοχή.
Δύο χωριά, η Συλίβαινα και ο Τσιβλός, εξαφανίστηκαν για να δημιουργηθεί.
Στη συμβολή του Κράθη και ενός μικρού παραποτάμου βρισκόταν το χωριό Τσιβλός και ψηλότερα στο βουνό Γερακάρη η Συλίβαινα.
Το 1913 ο καιρός ήταν βροχερός το μεγαλύτερο διάστημα του έτους.
Οι συνεχείς βροχοπτώσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη διάβρωση του εδάφους.
Μικρές κατολισθήσεις γίνονταν από την αρχή της χρονιάς.
Οι συχνοί μικροσεισμοί και οι παράξενοι θόρυβοι ταρακούνησαν τους κατοίκους.
Κανένας δεν φανταζόταν ότι ολόκληρη η περιοχή θα άλλαζε μορφολογία μετά από αυτή τη χρονιά.
Ωστόσο, οι σεισμικές δονήσεις δεν άφηναν περιθώρια για καθυστέρηση.
Οι κάτοικοι ξεκίνησαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους μεταφέροντας ό,τι μπορούσαν να σώσουν.
Στις 24 Μαρτίου ολόκληρη η πλαγιά του διπλανού βουνού Γερακάρη έπεσε παρασέρνοντας δέντρα και σπίτια στο διάβα της.
Μέσα σε λίγα λεπτά η Συλίβαινα εξαφανίστηκε από τον χάρτη, όπως επίσης και ο Τσιβλός.
Τα χώματα έφτασαν έως τον ποταμό Κράθη και δημιούργησαν ένα φυσικό φράγμα.
Από τα νερά που εγκλωβίστηκαν σχηματίστηκε η λίμνη Τσιβλού και πήρε το όνομα της από το ομώνυμο χωριό που εξαφανίστηκε.
Ωστόσο, η φύση αποζημίωσε την περιοχή με ένα υπέροχο τοπίο που έχει εξελιχθεί σε σημαντικό υγροβιότοπο και ιδανικό τόπο προορισμού.
