Μια αμμώδης λωρίδα μήκους 500 μέτρων ενώνει δύο νησιά και δημιουργεί δύο πανέμορφες παραλίες. Τα νερά έχουν γαλαζοπράσινο χρωματισμό και είναι από τα πιο γνωστά κέντρα windsurfing της Ευρώπης. Είναι ιδανικό μέρος για θαλάσσια σπορ και πόλος έλξης για τους ιστιοπλόους καθώς στη δυτική πλευρά πνέουν ισχυροί άνεμοι. Αντιθέτως η ανατολική πλευρά συνήθως επικρατεί νηνεμία.
Η διπλή παραλία βρίσκεται στο νοτιότερο άκρου του νησιού και ενώνει το Πρασονήσι με τη Ρόδο.
Στο σημείο υπήρχε μια παλαιότερη λωρίδα από άμμο, που βυθίστηκε σε βάθος 9 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας μετά τον μεγάλο σεισμό της 9ης Ιουλίου 1956 μεγέθους 7,5 ρίχτερ, που χτύπησε την Αμοργό και έπληξε πολλά νησιά του Αιγαίου.
Με τα χρόνια η φύση έκανε το έργο της και ξαναδημιούργησε την αμμώδη λωρίδα, που ενώνει την Ρόδο με το Πρασονήσι. Τους χειμερινούς μήνες καλύπτεται από τη θάλασσα και εξαφανίζεται αλλά το καλοκαίρι έρχεται ξανά στην επιφάνεια για να υποδεχτεί τους επισκέπτες.
Βρουλιά. Ο αρχαίος οικισμός με πολεοδομικό σχέδιο και το σημαντικό λιμάνι
Απέναντι από το Πρασονήσι, σε μια ιδανική θέση δίπλα στη θάλασσα υπάρχει ένας αρχαίος οικισμός, ο οποίος θεωρείται από τους σημαντικότερους με οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο που εντοπίσθηκαν ποτέ στην Ελλάδα.
Ονομάζεται Βρουλιά και στην αρχαιότητα είχε μεγάλη στρατηγική σημασία, καθώς ήταν το τελευταίο λιμάνι του Αιγαίου και το πρώτο που συναντούσαν οι ταξιδιώτες που έφταναν στον ελλαδικό χώρο από την Κύπρο, τη Φοινίκη ή τη Συρία.
Χρονολογείται περίπου το 700 π.Χ. και ανασκάφηκε από τον Δανό Καρλ Φρέντερικ Κιντς, αρχές του περασμένου αιώνα.
Μεταξύ άλλων, ανακαλύφθηκε ένας οχυρωματικός περίβολος μήκους 300 μέτρων με πύλη και ορθογώνιο πύργο, δύο σειρές οικιών, αγορά, ιερά και νεκροταφείο.
Οι αρχαίοι κάτοικοι της Βρουλιάς μπορούσαν από εκείνο το σημείο να αντικρίζουν την απέραντη θάλασσα.
Φάρος
Στο Πρασονήσι βρίσκεται για περισσότερο από έναν αιώνα ένας πέτρινος φάρος.
Χτίστηκε το 1890 από τους Γάλλους για να φωτίζει τη θάλασσα και να δείχνει το δρόμο στα διερχόμενα πλοία. Έχει ύψος 14 μέτρα και εστιακό του ύψος 65. Το 1946 εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό δίκτυο και επανδρώθηκε με φαροφύλακες, οι οποίοι έμεναν στη βάση του κτίσματος.
Ο Μιχάλης Τάντουλος, ένας από τους φαροφύλακες στον Φάρο του Πρασονησίου, είχε περιγράψει στην εφημερίδα Ροδιακή, τη ζωή του στους απομονωμένους φάρους ως εξής:
«Σκληρές, σκληρός ο χειμώνας, βδομάδες στην απομόνωση, βδομάδα μπαίνει βδομάδα βγαίνει η θύελλα να έρχεται και τα παράθυρα του φάρου να τα σκεπάζει ο αφρός, τα πουλιά να χιμούν στο φανάρι, όλος ο τόπος να σείεται, να μη βγάζεις ούτε το χέρι έξω από την πόρτα μην και σε πάρει η θάλασσα».
Η εξέλιξη της τεχνολογίας έσβησε σιγά σιγά το επάγγελμα του φαροφύλακα και πλέον οι φάροι λειτουργούν με την βοήθεια της τεχνολογίας.
Ο φάρος στο Πρασονήσι ζωντανεύει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες από τους επισκέπτες που καταφθάνουν στη νησίδα.
Για να ανέβουν στον φάρο διασχίζουν την αμμώδη λωρίδα και έναν χωματόδρομο ανάμεσα σε δύο λόφους.
Η παραθαλάσσια διαδρομή και η θέα που αντικρίζουν από το νοτιότερο άκρο του νησιού είναι υπέροχη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
