Είναι ένα επίπεδο στρογγυλό νησί γνωστό και ως «Σταφίδα» και βρίσκεται σε μια ιστορική περιοχή της Ελλάδας.
Ανήκει σε ένα σύμπλεγμα επτά νησίδων και είναι κατάφυτο με ελαιόδεντρα και πεύκα. Έχει μόνο μια αμμουδιά και περιβάλλεται από τα γαλαζοπράσινα νερά του Κρισαίου κόλπου. Είναι ο Άγιος Αθανάσιος και βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι της Ιτέας.
φωτογραφία: Vasilis Anastopoulos
Τα παλαιότερα χρόνια ο Άγιος Αθανάσιος συνδεόταν με το γειτονικό νησάκι Άγιο Κωνσταντίνο με μια τεχνητή πέτρινη γέφυρα μήκους 210 μέτρων.
Σήμερα διακρίνεται στο βυθό της θάλασσας ένα μέρος της πέτρινης κατασκευής.
Σύμφωνα με τον Φ. Νέγρη ήταν ένας μόλος που κατασκευάστηκε με λίθους 20-60 κιλών και είχε πλάτος τέσσερα μέτρα.
Κατά μια εκδοχή χτίστηκε από τους κατοίκους της περιοχής την περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας ενώ μια άλλη άποψη είναι ότι κατασκευάστηκε αρκετούς αιώνες νωρίτερα και βυθίστηκε ύστερα από μια γεωλογική μεταβολή.
Το γειτονικό νησάκι Άγιος Κωνσταντίνος δεν μοιάζει με τον Άγιο Αθανάσιο. Είναι ξερονήσι και πάνω του βρίσκεται το ομώνυμο ξωκλήσι με ένα μικρό καμπαναριό. Δίπλα από το εκκλησάκι την περίοδο της τουρκοκρατίας λειτουργούσε κρυφό νοσοκομείο και σχολείο.
Το νησί αποτέλεσε καταφύγιο για την φρεγάτα «Καρτερία» το 1827 κατά τη ναυμαχία της Αγκάλης, όπου 8 πλοία των Οθωμανών συγκρούστηκαν με έξι πλοία της Ελλάδας και της Βρετανίας. Η ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Ιτέας και έληξε με τη νίκη του ελληνοβρετανικού στόλου.
Στο σύμπλεγμα των βραχονησίδων βρίσκεται ένα ακόμα μικρό νησάκι, ο Άγιος Δημήτριος. Έχει ύψος οχτώ μέτρα και βρίσκεται ανάμεσα από το Γαλαξίδι και την Ιτέα.
Είναι γνωστό και ως το «καπέλο του Βενιζέλου» εξ’αιτίας της μορφολογίας του καθώς μια ορθογώνια τάφρος πλάτους 22 μέτρων χωρίζει το νησί στα δύο.
Η τάφρος πιθανόν δημιουργήθηκε για να δένουν τις τριήρεις κατά τους Ιερούς πολέμους και να ελέγχουν την διέλευση των προσκυνητών στους Δελφούς.
