Στην Αρχαία Ρώμη, από τη 13η μέχρι και την 15η Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια, μία ποιμενική γιορτή της γονιμότητας.
Τα Λουπερκάλια γιορτάζονταν προς τιμήν του Θεού Λούπερκους, προστάτη των βοσκών και της γονιμότητας.
Πολλοί τον συνέκριναν με τον Θεό Πάνα, καθώς και οι εορτασμοί προς τιμήν τους παρουσίαζαν πολλά κοινά στοιχεία.
Γιορταζόταν στην ύπαιθρο, από αγρότες, κτηνοτρόφους και τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις.
Οι ιερείς θυσίαζαν ζώα, όπως πρόβατα, κατσίκια και σκυλιά, που θεωρούσαν ότι είχαν «έντονη σεξουαλική επιθυμία».
Οι πιστοί έπιναν κρασί το οποίο έρεε άφθονο και όταν άρχιζαν να μεθούν, έβγαζαν τα ρούχα τους, καλύπτονταν με τα δέρματα των ζώων που θυσιάστηκαν και έτρεχαν στους δρόμους. Συνήθως, οι γυναίκες έβγαιναν στους δρόμους γυμνές και γίνονταν ο στόχος των ανδρών, οι οποίοι τις ακουμπούσαν με ραβδιά, που τις ευλογούσαν.
Έλεγαν πως αν ακουμπούσαν μία έγκυο θα είχε εύκολη γέννα, ενώ αν ακουμπούσαν μία άτεκνη, θα αποκτούσε παιδί.
Οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις έβλεπαν υποτιμητικά τη γιορτή και το έξαλλο γλέντι στους δρόμους.
Ο Πάπας Γελάσιος Α’ απαγόρευσε να γιορτάζονται τα Λουπερκάλια και καθιέρωσε τον Άγιο Βαλεντίνο
‘Όταν και οι ευγενείς διαμαρτυρήθηκαν για την κατάργηση του εορτασμού, τους είπε να κατέβουν αυτοί γυμνοί στους δρόμους, αν ήθελαν να συνεχιστεί η γιορτή. Η προσβολή για έναν αριστοκράτη ήταν τόσο μεγάλη που οι ευγενείς δέχτηκαν αμέσως την απόφαση του Πάπα. Το 496, με εντολή του Γελάσιου, η 14η Φεβρουαρίου ορίστηκε ως η χριστιανική γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Ο Γελάσιος δεν ξεκαθάρισε ποιος ήταν ο Άγιος που ήθελε να τιμήσει, αλλά πιστεύεται ότι συνδύασε τον βίο τριών ανδρών.
Ο πρώτος Βαλεντίνος αποκεφαλίστηκε από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο επειδή πάντρευε κρυφά Χριστιανούς, ενώ οι άλλοι δύο ήταν Χριστιανοί που μαρτύρησαν, επειδή αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν.
Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου το 496 δεν είχε καμία σχέση με τον έρωτα.
Η σύνδεση με την αγάπη προέκυψε πολύ αργότερα, τον 14ο αιώνα, όταν ο άγγλος συγγραφέας, Τζέφρι Τσόσερ, έγραψε σε ένα ποίημά του: «Γιατί αυτή ήταν η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, όταν κάθε πουλί που μπορεί να φανταστεί ο άνθρωπος έρχεται σε αυτό το μέρος για να βρει το ταίρι του».
Την ίδια χρονική περίοδο και άλλοι δημοφιλείς συγγραφείς της Αγγλίας και της Ισπανίας αναφέρθηκαν στην γιορτή του Αγία Βαλεντίνου ως μέρα της αγάπης.
Το 1477 η Μάρτζορι Μπρους ήταν η πρώτη που αποκάλεσε τον αγαπημένο της, «Βαλεντίνο». Αναφερόταν στον σύζυγό της, Σερ Τζον Πάστον, ο οποίος ήταν άγγλος ευγενής.
Η αλληλογραφία του έχει σωθεί σε εξαιρετική κατάσταση και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πηγές για την καθημερινή ζωή των ευγενών του 15ου αιώνα.
Ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε συνώνυμος του έρωτα τον 18ο αιώνα, όταν οι ερωτευμένοι άρχισαν να ανταλλάσσουν κάρτες την 14η Φεβρουαρίου.
Οι κάρτες έγιναν πολύ δημοφιλείς στη Βρετανία και σύντομα επεκτάθηκαν στην Αμερική.
Οι δαιμόνιοι Αμερικάνοι επιχειρηματίες αντιλήφθηκαν ότι οι κάρτες θα σημείωναν τεράστιες πωλήσεις κι έτσι άρχισαν να τις παράγουν μαζικά.
Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε, αλλά η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου παραμένει μία από τις πιο δημοφιλείς, αλλά και εμπορικές γιορτές του χρόνου.
Διαβάστε ακόμα:
