Το βίντεο ανέβηκε στο διαδίκτυο τον Απρίλιο του 2014.
Το Ιράκ παρά τα τεράστια προβλήματα, προσπαθεί να λειτουργεί η παιδεία και να μορφώσει τα παιδιά του.
Μια βασική παιδαγωγική μεθοδος είναι ο δημόσιος ξυλοδαρμός των μαθητών.
Όπως θα δείτε στο βίντεο τα παιδιά, στωικά αν και φοβισμένα, περιμένουν το καθένα τη σειρά του για να φάει τη σφαλιάρα και το χτύπημα με το χάρακα στον πισινό.
Δίπλα στο δάσκαλο, ένας συνάδελφός του παρατηρεί την δημόσια τιμωρία, χωρίς να τον εκπλήσσει.
Είναι μια συνηθισμένη διαδικασία.
Στην Ελλάδα, ήταν επίσης μια συνηθισμένη τιμωρία, μέχρι τη δεκαετία του 1980, που οι γονείς έλεγαν ακόμη τη γνωστή φράση «δάσκαλε το κόκκαλα δικά μου το κρέας δικό σου». Εν ολίγοις, ογονιός έλετε «δείρτο αλλά μη σπάσεις και κανά κόκαλο». Αυτό ήταν το όριο.
Άλλη γνωστή φράση για όσους έκαναν αταξίες: «από το αυτί και στο δάσκαλο». Φράση βγαλμένη από τη ζωή…
Χιλιάδες μαθητές έτρωγαν καθημερινά σφαλιάρες και τέντωναν τα χέρια, για να φάνε ξύλο με το χάρακα στην παλάμη.
Παιδιά στη γωνία με το «πόδι πελαργό», τραβηγμένα αυτιά, τράβηγμα απο την κοτσίδα και άλλες ευφάνταστες τιμωρίες.
Βοήθησαν στην καλύτερη διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων;
Αν ο φόβος είναι η λύση στα προβλήματα της παιδικής αταξίας, ναι.
Αν όχι, τότε απλά έκαναν χιλιάδες παιδιά να μισήσουν τη σχολική αίθουσα.
Τελικά το βαρετό σχολείο αποσυντονίζει τα παιδιά, διασπά την προσοχή τους και ασχολούνται με ό,τιδήποτε άλλο.
Το δραστήριο, έξυπνο και δημιουργικό σχολείο, δε χρειάζεται τις σφαλιάρες για να προσέχουν οι μαθητές.
Διαφωνείτε;
