Διαβόητοι Ναζί και μάλιστα εγκληματίες πολέμου, δούλεψαν ως κατάσκοποι των ΗΠΑ, σύμφωνα με δημοσίευμα των New York Times, που παρουσιάζει στοιχεία και έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών.
Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, η CIA και άλλες αμερικανικές υπηρεσίες χρησιμοποίησαν τουλάχιστον 1.000 στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος ως κατασκόπους.
Τη δεκαετία του 90΄ μάλιστα, προσπάθησαν να καλύψουν τα στοιχεία που μαρτυρούσαν τους δεσμούς τους, με την αμερικανική κυβέρνηση. Η στρατολόγηση έγινε τη δεκαετία του ΄50, όταν ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Επικεφαλής υπηρεσιών όπως ο Έντγκαρ Χούβερ του FBI και ο Άλεν Ντουλς της CIA, στρατολόγησαν πρώην Ναζί κάθε βαθμίδας και ειδικότητας, όπως αποκαλύφθηκε σε αποχαρακτηρισμένα απόρρητα, «αντισοβιετικά» αρχεία.
Πίστευαν ότι οι Γερμανοί μπορούσαν να βοηθήσουν στον αγώνα κατά των Σοβιετικών. Οι ηθικοί φραγμοί δεν ήταν εμπόδιο. Ο σκοπός δικαιολογούσε τα πάντα, ακόμη και τους εγκληματίες του Γ΄ Ράιχ. Ο Λιλαίκις εμπλεκόταν στη μαζική δολοφονία 60.000 Εβραίων στη Λιθουανία Η συγκάλυψη Η Υπηρεσία προσέλαβε έναν πρώην αξιωματικό των Ες Ες, ως κατάσκοπο τη δεκαετία του ΄50, παρά το γεγονός ότι πιθανότατα ήταν ένοχος για «μικρής έκτασης» εγκλήματα πολέμου.
Το 1994 η CIA πίεζε τους εισαγγελείς να σταματήσουν μια έρευνα για έναν πρώην κατάσκοπο της που ζούσε στη Βοστώνη. Το όνομά του εμπλεκόταν στη σφαγή δεκάδων χιλιάδων Εβραίων στη Λιθουανία.
Ήταν ο Αλεξάντερ Λιλάικις, πρώην αξιωματικός των Ναζί και μετά τον πόλεμο της C.I.A. Αποδεικτικά στοιχεία της συνεργασίας της κυβέρνησης με Γερμανούς αξιωματικούς του χιτλερικού καθεστώτος άρχισαν να αποκαλύπτονται τη δεκαετία του ΄70.
Τα ντοκουμέντα καταδεικνύουν ότι το πρόγραμμα στρατολόγησης πρώην Ναζι ήταν εκτεταμένο και επιχειρήθηκε να μείνει κρυφό για τουλάχιστον μισό αιώνα μετά τον πόλεμο.
Το 1980 αξιωματούχοι του FBI αρνήθηκαν να αποκαλύψουν ακόμη και στο υπουργείο Δικαιοσύνης, τα στοιχεία που γνώριζαν σχετικά με 16 ύποπτους Γερμανούς, που ζούσαν στις ΗΠΑ.
Η Υπηρεσία δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημα των εισαγγελέων να αποκτήσουν πρόσβαση στα εσωτερικά αρχεία, επειδή και οι 16 ύποπτοι είχαν εργαστεί ως πληροφοριοδότες του FBI, παρέχοντας στοιχεία για συμπαθούντες στον Κομμουνισμό. Πέντε από αυτούς ήταν ακόμη ενεργοί.
Σε μια αλληλογραφία που αφορούσε στην υπόθεση, ένας υπάλληλος σημείωνε την ανάγκη για «την προστασία της εμπιστευτικότητας των πηγών πληροφοριών στο μέγιστο δυνατό βαθμό.»
Εβραίοι, θύματα εκτέλεσης σε περιοχή κοντά στο Βίλνιους (1943) Κάποιοι από τους κατασκόπους που στρατολογήθηκαν από τις ΗΠΑ ήταν στα υψηλότερα επίπεδα της ιεραρχίας των Ναζί.
Ο αξιωματικός των Ες Ες, Ότο Φον Μπόλσβινγκ ήταν στενός συνεργάτης του Αδόλφου Άιχμαν, αρχιτέκτονα του σχεδίου της «Τελικής Λύσης» και είχε γράψει πολιτικά κείμενα για τις μεθόδους τρομοκράτησης των Εβραίων.
Η CIA τον προσέλαβε ως κατάσκοπο στην Ευρώπη και φρόντισε για τη μετεγκατάσταση του ιδίου και της οικογένειάς του στη Νέα Υόρκη το 1954, ως ανταμοιβή για τη μεταπολεμική υπηρεσία του.
Ο γιος του, Γκας, ο οποίος έμαθε πολλά χρόνια αργότερα τους δεσμούς του πατέρα του με τους Ναζί, έβλεπε τη σχέση της Υπηρεσίας με τον πατέρα του ως μια αμοιβαία υποχώρηση που υπαγόρευε ο Ψυχρός Πόλεμος, αν και την αποδοκίμαζε.
Όταν οι πράκτορες του Ισραήλ συνέλαβαν τον Άιχμαν στην Αργεντινή το 1960, ο Μπόλσβινγκ απευθύνθηκε στη CIA γιατί φοβήθηκε ότι θα ήταν ο επόμενος στόχος. Οι αξιωματούχοι της Υπηρεσίας ανησυχούσαν επίσης μήπως αποκαλύπτονταν το όνομά του και η σχέση με τον Άιχμαν, γεγονός που θα έπληττε το κύρος των ΗΠΑ.
Δύο πράκτορες τον διαβεβαίωσαν ότι δεν θα αποκάλυπταν τους δεσμούς του με τον Άιχμαν. Ο Μπόλσβινγκ έζησε άλλα 20 χρόνια ελεύθερος έως τη στιγμή που ανακάλυψαν το παρελθόν του οι εισαγγελείς και του άσκησαν δίωξη. Συμφώνησε να αποκηρύξει την αμερικανική υπηκοότητα το 1981 και πέθανε λίγους μήνες αργότερα.
Πολλά αρχεία παραμένουν απόρρητα και είναι σχεδόν αδύνατο να υπολογιστεί με ακρίβεια ο αριθμός των πρώην Ναζί που στρατολογήθηκαν από τη CIA και το FBI, ενώ κανείς από αυτούς τους κατασκόπους δεν φαίνεται να ζει.
Οι αποστολές των κατασκόπων Ναζί
Ο πρώην επικεφαλής της CIA, Ντιουλς, πίστευε ότι κάποιοι μετριοπαθείς Γερμανοί θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμοι στην Αμερική, ενώ ο Χούβερ, ενέκρινε τη χρησιμοποίησή τους ως πληροφοριοδότες και απέρριπτε ως σοβιετική προπαγάνδα τις κατηγορίες ότι είχαν διαπράξει θηριωδίες.
Το 1968 ο Χούβερ εξουσιοδότησε το FBI να υποκλέψει τις συνομιλίες του φιλοαριστερού δημοσιογράφου Τσαρλς Άλεν που είχε γράψει ρεπορτάζ για τους Ναζί στην Αμερική και τον χαρακτήρισε ως δυνητική απειλή για την εθνική ασφάλεια.
Ο επικεφαλής ιστορικός της Υπηρεσίας Τζον Φοξ είχε παραδεχτεί ότι ο Χούβερ είχε «θάψει» στοιχεία εγκληματιών που συνεργάστηκαν με την υπηρεσία του. Δικαιολόγησε τον Χούβερ με το επιχείρημα, ότι αυτές ήταν αποδεκτές πρακτικές για να κερδηθεί ο ψυχρός πόλεμος.
Η CIA είχε αρνηθεί οποιοδήποτε σχόλιο στις αναφορές του. Οι κατάσκοποι Ναζί είχαν αναλάβει διάφορες αποστολές τις δεκαετίες του 50΄ και του 60΄, άλλοτε απλές και άλλοτε επικίνδυνες. Στο Μέριλαντ, αξιωματικοί του στρατού εκπαίδευαν αξιωματικούς των Ναζί σε παραστρατιωτική δράση για το ενδεχόμενο μια ρωσικής εισβολής. Στο Κονέκτικατ, ανέθεσαν σε έναν πρώην Ναζί να ψάξει για κρυμμένα μηνύματα σε γραμματόσημα χωρών του ανατολικού μπλοκ.
Στη Βιρτζίνια, ένας κορυφαίος σύμβουλος του Χίτλερ έδωσε απόρρητες πληροφορίες για θέματα σοβιετικού ενδιαφέροντος. Στην Ανατολική Γερμανία, πρώην αξιωματικοί των Ες Ες είχαν διεισδύσει σε ζώνες σοβιετικού ελέγχου όπου εγκαθιστούσαν καλώδια για παρακολουθήσεις ή επιτηρούσαν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Ωστόσο, πολλοί Ναζί κατάσκοποι αποδείχθηκαν ανίκανοι, κάποιοι άλλοι ψεύτες, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις που ήταν διπλοί πράκτορες των σοβιετικών.
Για δεκαετίες οι υπηρεσίες προσπάθησαν να κρύψουν αυτή τη δραστηριότητα και το 1994, όταν το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμαζόταν να ασκήσει δίωξη στον Λικαίλις, η CIA προσπάθησε να παρέμβει.
Η Υπηρεσία διέθετε στοιχεία που τον συνέδεαν με τις σφαγές των 60.000 Εβραίων στη Λιθουανία, όταν υπηρετούσε στην Γκεστάπο. Ωστόσο, η Υπηρεσία τον είχε προσλάβει το 1952 ως κατάσκοπο στην Ανατολική Γερμανία με μισθό 1.700 δολάρια το χρόνο και δύο κούτες τσιγάρα το μήνα, ενώ του άνοιξε διάπλατα τον δρόμο της μετανάστευσης στην Αμερική τέσσερα χρόνια αργότερα.
Έζησε αμέριμνος για 40 χρόνια έως το 1994, οπότε ανακαλύφθηκε το ναζιστικό του παρελθόν και πλέον, μπορούσε να διαχειριστεί την απέλασή του. Σε ένα απόρρητο έγγραφο σχετικό με την υπόθεση προς την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Πληροφοριών, η CIA παραδέχτηκε ότι υπήρξε κατάσκοπός της, αλλά σημείωνε ότι «δεν είχε κανένα στοιχείο για τη δράση του κατά την περίοδο του πολέμου». Σήμερα είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί χρησιμοποιήθηκαν αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου και από τις δύο πλευρές, αλλά κυρίως από τη Δύση.
Πηγή: New York Times
