Το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου ο Ραούφ Ντεκτάς, διοργάνωσε ένα συνωμοτικό δείπνο για να ανακοινώσει στους «βουλευτές» του, πώς πλέον θα ανακήρυττε το δικό του «κράτος».
Η 15η Νοεμβρίου 1983, ξημέρωσε με την ανακήρυξη του κατεχομένου τμήματος της Κύπρου σε «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».
Είχαν ήδη περάσει εννέα χρόνια από την τουρκική εισβολή.
Το νησί, μοιρασμένο στα δύο, προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από τον τουρκικό Αττίλα.
Πρόσφυγες, ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι, είχαν ανταλλαχθεί με αποτέλεσμα το νότιο τμήμα του νησιού να θεωρείται ελληνικό και το βόρειο «τούρκικο» καθώς είχαν μεταφερθεί οι πληθυσμοί αντίστοιχα.
Το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου, ο Ραούφ Ντεκτάς, ηγέτης των Τουρκοκυπρίων και Τούρκων εποίκων της κατεχόμενης Κύπρου έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο του για δημιουργία ξεχωριστού κράτους.
Με τις ευλογίες της χουντικής Τουρκίας του Εβρέν, ενίσχυσε τα στρατιωτικά φυλάκια κατά μήκος της πράσινης γραμμής, απέκοψε κάθε τηλεφωνική επικοινωνία του ελεύθερου τμήματος με το κατεχόμενο και κάλεσε τους «βουλευτές» του σε δείπνο.
Προειδοποίησε τους επικεφαλής των παρατάξεων πως «τα κόμματα που θα πουν ‘όχι’ στη γέννηση του κράτους, φυσιολογικά δεν θα μπορούν να βρίσκονται στη νέα βουλή».«Χάρη στον Θεό τώρα έχω το κράτος μου, έχω τη χώρα μου, έχω τον λαό μου», ήταν τα λόγια του.
Η πράξη του Ντενκτάς προκάλεσε αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο.
Το θορυβημένο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. καταδίκασε την παράνομη πράξη του Ντενκτάς και της Άγκυρας με 13 ψήφους υπέρ, μία αποχή και μία εναντίον. Και βέβαια, τίποτα δεν εμπόδισε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη του ψευδοκράτους να επαναλάβει στις 17 Νοεμβρίου ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας: «Χάρη στον Θεό τώρα έχω το κράτος μου, έχω τη χώρα μου, έχω τον λαό μου».
Μερικά χρόνια μετά, ο εθνικιστής πολιτικός ανέφερε για την προστασία του «κράτους» του.
«Το φυσικό αποτέλεσμα της επιχείρησης ειρήνης της 20ής Ιουλίου 1974 ήταν ότι σώσαμε τα δίκαια και την ανεξαρτησία μας, αλλά και το ότι τα καταστήσαμε πολύ συγκεκριμένα με το κράτος μας. Το ύψιστό μας καθήκον είναι να προστατεύσουμε το κράτος μας… Το κράτος μας είναι το δώρο της αντίστασής μας».
Η νοητή γραμμή συνένωσης της εισβολής με τη δημιουργία της «ΤΔΒΚ».
Το παράνομο κράτος, δεν έχει αναγνωρισθεί από κανένα άλλο κράτος πλην της Τουρκίας, έχει, ωστόσο, το δικαίωμα να ανοίγει γραφεία ώστε να διατηρεί επαφές με μέλη της τουρκοκυπριακής διασποράς, αλλά και να δημιουργεί «καλές σχέσεις» με άλλα κράτη. Τα γραφεία αυτά τελούν υπό την διαχείριση τόσο των Τουρκοκυπριακών αρχών όσο και εθελοντών.
Κάθε χρόνο αυτήν τη μέρα οι εθνικιστές κάτοικοι της κατεχόμενης Κύπρου πραγματοποιούν εορταστικές εκδηλώσεις «Ανεξαρτησίας» ενώ στο ελεύθερο τμήμα της Κυπραικής Δημοκρατίας γίνονται πορείες και εκδηλώσεις καταδίκης του ψευδοκράτους.
Ο Ραούφ ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι στην πραγματικότητα, αυτό που πέτυχε δεν ήταν ότι δημιούργησε ένα κράτος αλλά ότι το δίχασε.