Υπάρχουν κάποιες καθοριστικές στιγμές στην παγκόσμια ιστορία που αν εξελίσσονταν διαφορετικά, ο κόσμος δεν θα ήταν όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.
Μια κρίσιμη στιγμή που έκρινε το μέλλον της Ευρώπης ήταν η μάχη μεταξύ Φράγκων και Αράβων στο Πουατιέ της Γαλλίας, το 732 μ.Χ.
Σε ενδεχόμενη ήττα των Φράγκων, οι Άραβες θα επεκτείνονταν στην υπόλοιπη Ευρώπη, επιβάλλοντας το Ισλάμ έναντι του Χριστιανισμού που κυριαρχούσε.
Την περίοδο εκείνη ο αραβικός πολιτισμός ήκμαζε σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό.
Οι Μουσουλμάνοι ακολουθούσαν επεκτατική πολιτική με σκοπό να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Στρατιές Αράβων ξεχύνονταν εκτός της αραβικής χερσονήσου, κατακτώντας σε σύντομο χρονικό διάστημα τις κοιλάδες του Ευφράτη, το Γιβραλτάρ και άλλες χώρες της Ανατολής.
Επόμενος και διακαής τους πόθος ήταν να κυριεύσουν τη Κωνσταντινούπολη.
Τους ανέκοψε ο αυτοκράτορας Λέων Γ ο Ίσαυρος, χρησιμοποιώντας το υγρό πυρ.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στην Ισπανία, διέλυσαν εύκολα τους Βησιγότθους και λεηλάτησαν τη μία πόλη μετά την άλλη.
Οι αραβικές επιδρομές συνεχίστηκαν από τα Πυρηναία προς τη Γαλατία με σκοπό να εξαπλωθούν στη Βόρεια Ευρώπη.
Οι γείτονες Φράγκοι με αρχηγό τον Κάρολο Μαρτέλο, φοβούμενοι ενδεχόμενη εισβολή των Αράβων στην Γαλατία, άρχισαν να προετοιμάζονται για να τους αντιμετωπίσουν.
Οι Άραβες, με διοικητή τον Αμπντ ελ Ραχμάν, επιβεβαίωσαν τις ανησυχίες του Καρόλου και εισέβαλαν στη Νότια Γαλατία με σκοπό να καταλάβουν την Τουρ.
Σε μια πλαγιά ανάμεσα στην Τουρ και στο Πουατιέ, έλαβε χώρα η κρίσιμη μάχη του Πουατιέ.
Η μάχη του Πουατιέ και το «τείχος του πάγου»
Στο πεδίο της μάχης οι Άραβες συνάντησαν το αδιαπέραστο τείχος των Φράγκων γνωστό και ως «τείχος του πάγου».
Οι μουσουλμάνοι πολεμιστές, μεταξύ τους αρκετοί Βέρβεροι, ήταν 100.000 χιλιάδες και οι Φράγκοι 72.000 χιλιάδες.
Οι δύο στρατοί έλαβαν θέσεις μάχης και αντίκριζαν ο ένας τον άλλον επί έξι ημέρες.
Το στράτευμα των Φράγκων αποτελούνταν ως επί το πλείστον από πεζικό το οποίο στεκόταν ευθυγραμμισμένο σαν τείχος, ενώ των Αράβων από ιππικό και είχε διαχωριστεί σε δύο πτέρυγες.
Δύο διαφορετικοί πολιτισμοί έρχονταν αντιμέτωποι. Οι μικρόσωμοι Άραβες με τα λευκά τουρμπάνια ήταν έτοιμοι να ριχτούν στη μάχη εναντίον των ψηλών Φράγκων με τα στρογγυλά καπέλα και τα μακριά κοντάρια.
Ο Αμπντ ελ Ραχμάν έδωσε πρώτος το σήμα και οι Άραβες πραγματοποίησαν αστραπιαία έφοδο προς το πεζικό των Φράγκων.
Το τείχος από τους Φράγκους στρατιώτες απέκρουσε όλες τις επιθέσεις του μουσουλμανικού ιππικού παραμένοντας αδιαπέραστο.
Οι μουσουλμάνοι δεν μπορούσαν να σπάσουν το πειθαρχημένο πεζικό των Φράγκων και το βράδυ υποχώρησαν εξασθενημένοι.
Το επόμενο πρωί, οι Φράγκοι ήταν πανέτοιμοι στις θέσεις τους για να αναμετρηθούν με τον μουσουλμανικό στρατό, ο οποίος είχε τραπεί σε φυγή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Οι Φράγκοι πίστεψαν ότι οι Άραβες τους είχαν στήσει ενέδρα, αλλά ύστερα από έρευνα, διαπίστωσαν ότι πράγματι είχαν υποχωρήσει.
Οι φήμες
Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι υποχώρησαν εξαιτίας μιας φήμης που είχε διαρρεύσει από τον Κάρολο Μαρτέλο στο στρατόπεδο των Αράβων, σύμφωνα με την οποία οι Φράγκοι είχαν εξοντώσει τους φρουρούς των λαφύρων και μεγάλο μέρος του στρατού υποχώρησε για να προστατέψει τα πολύτιμα λάφυρα.
Ο θάνατος του Αμπντ ελ Ραχμάν κατά τη διάρκεια της μάχης, αποδιοργάνωσε τους Άραβες και τους οδήγησε να παραιτηθούν γρήγορα από τη μάχη.
Η μάχη του Πουατιέ διήρκεσε μόλις μια μέρα, αρκετή για να απομακρύνει τους Άραβες από το βορειότερο σημείο της Ευρώπης που έφθασαν ποτέ.
Η επιτυχημένη στρατηγική που ακολούθησε ο Κάρολος του προσέδωσε το παρατσούκλι «Μαρτέλος», που σημαίνει σφυροκόπος.
