Αρκετά χρόνια μετά τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας, στις 6 Αυγούστου 1945, κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα το βιβλίο των Jonathan Mayo και Emma Craigie που αποκαλύπτει λεπτό προς λεπτό την επιχείρηση της 6ης Αυγούστου 1945, που αφάνισε τη Χιροσίμα.
Περιγράφουν όχι μόνο την καταστροφή, αλλά και την αντίδραση των Αμερικανών αξιωματούχων για την επιχείρηση, τα συναισθήματα του πληρώματος, και ταυτόχρονα τη ζωή στη Χιροσίμα μέσα από μαρτυρίες των επιζώντων.
Επικεφαλής της επιχείρησης ήταν ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, ο οποίος πέταξε το βομβαρδιστικό τύπου B29 με την ονομασία Enola Gay, που ήταν το όνομα της μητέρας του. Όταν έφτασε πάνω από την πόλη απελευθέρωσε τη βόμβα ουρανίου, που είχε την κωδική ονομασία Little Boy («Αγοράκι»).
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο. (Όλες οι ώρες είναι σε ώρα Χιροσίμα)
1.45 Το Enola Gay απογειώνεται για την εξάωρη πτήση.
Ενημέρωση του πληρώματος από τον αντισυνταγματάρχη Paul Tibbets:
«Ξέρετε τι πρόκειται να κάνουμε σήμερα; Έχουμε μία επιχείρηση βομβαρδισμού αλλά είναι λίγο ιδιαίτερη». Το μέλος του πληρώματος Bob Caron απαντά, «Δεν θα έπρεπε να παίζουμε με την ατομική βόμβα σήμερα, έτσι δεν είναι;»
Ο 27χρονος συγκυβερνήτης Robert A. Lewis κρατούσε σημειώσεις κάτι σαν ημερολόγιο ή γράμμα στους γονείς του. «Αγαπητοί μαμά και μπαμπά, όλα πήγαν καλά κατά την απογείωση…»
6.30 Ο lewis γράφει, είναι περίεργο να ξέρεις ότι αυτό το πράγμα είναι πίσω σου.
8.15 και 15 δευτερόλεπτα η βόμβα πέφτει.
8.16 και 2 δευτερόλεπτα η βόμβα εκρήγνυται. Περίπου 100.000 άνθρωποι σκοτώνονται ακαριαία.
Ένα μαύρο σύννεφο ανεβαίνει, όπως γράφει ο Tibbets «ήταν μαύρο σαν διάολος» και λέει στο πλήρωμα, μόλις ρίξατε την πρώτη ατομική βόμβα στην ιστορία.
Τα νέα έφθασαν στη βάση από την οποία ξεκίνησε το αεροπλάνο και ξεκινούν οι πανηγυρισμοί, μοιράζονται σε όλους δωρεάν μπύρες.
01.00 (ώρα Ουάσιγκτον) Ο πρόεδρος Τρούμαν αναφωνεί «Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ιστορία».
Το ωστικό κύμα της έκρηξης, σε συνδυασμό με τη θερμότητα που εκλύθηκε, κονιορτοποίησε τα πάντα σε μία περιοχή 11 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Επί τόπου σκοτώθηκαν πάνω από 20.000 στρατιώτες και 78.000 άμαχοι, ανάμεσά τους 8000 παιδιά. Οι αγνοούμενοι ξεπέρασαν τις 13.000 και οι βαριά τραυματίες τις 10.000. Για πολλούς από τους επιζήσαντες η ζωή θα είναι μαρτυρική τα επόμενα χρόνια και αρκετές χιλιάδες θα πεθάνουν από καρκίνους.
Σε μία τελευταία συνέντευξή του πριν πεθάνει ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς επέμεινε ότι έκαναν το σωστό και ότι δεν έχει δεύτερες σκέψεις «σκοτώσαμε πολλούς, αλλά μα το θεό σώσαμε και πάρα πολλές ζωές».
