Στις 25 Μαρτίου 1896, αναβίωσαν για πρώτη φορά οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Προφανώς, η επιλογή της ημερομηνίας είχε έναν έκδηλο συμβολισμό: επιλέχθηκε η μέρα της επετείου της Ελληνικής Επανάστασης, συνδυάζοντάς το με τα μεγαλοϊδεατικά οράματα του Ελληνισμού, στις παραμονές του Ελληνοτουρκικού Πολέμου το 1897.
Μεταξύ των Ελλήνων αθλητών που ένιωθαν ιδιαίτερη τιμή και περηφάνια, ήταν κι ο Λεμεσιανός δρομέας Ανάστασιος Ανδρέου.
Ο αθλητής με τις πρωτιές
Γεννήθηκε το 1877 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ανδρέα Γεωργίου και της Μαριανούς Τερρέ.
Είχε άλλα δύο αδέλφια, Τον Αριστοτέλη και την Χριστίνη, οι οποίοι όμως πέθαναν σε νεαρή ηλικία. Ο ίδιος φοίτησε στην Ελληνική Σχολή όπου είχε την τύχη να έχει ως μέντορα τον οραματιστή δάσκαλο Ανδρέα Θεμιστοκλέους, Το 1892 με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε ο Γυμναστικός Σύλλογος «Ολύμπια» (ΓΣΟ), ο πρώτος αθλητικός σύλλογος της Κύπρου και δεύτερος πανελληνίως.
Ο Αναστάσιος Ανδρέου, υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές αθλητικές μορφές του νησιού. Το 1896 δαφνοστεφανώθηκε ως ο πρώτος αθλητής σε τρεις Παγκύπριους αγώνες, ήταν ο πρώτος
Κύπριος που κέρδισε Πανελλήνιους Αγώνες και ο πρώτος που πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα.
Η πρώτη Ολυμπιάδα
Ο λεμεσιανός δρομέας έτρεξε τη δεύτερη μέρα των αγώνων, στις 26 Μαρτίου στο αγώνισμα των 110 μέτρων με εμπόδια. Έτρεξε με άλλους δύο αμερικανούς αθλητές στη μία σειρά ενώ στην άλλη σειρά μέρος πήραν δύο Γάλλοι και ένας Άγγλος.
Στον τελικό πρώτος ήρθε ο Αμερικανός με χρόνο 18 δευτέρολεπτα. Ο Ανδρέου έχασε την πρωτιά για 3 δευτερόλεπτα.
Ωστόσο, μάζεψε όλα τα φώτα της δημοσιότητας κι έγινε ο ήρωας της ημέρας.
Ο Νικόλαος Κλ. Λανίτης γράφει στην Αλήθεια της Λεμεσού: «Ο Ανδρέου, ο αθλητής μας, το χαϊδεμένο παιδί του αθλητικού κόσμου. Όλα τα γυμναστήρια ετέθησαν εις τη διάθεσιν του. Του εζητήθησαν αι φωτογραφίαι του και τον περιέβαλλον εδώ με όλας τας συμπάθειάς των. Η πατρίς και η καταγωγή του, του έδινον ενώπιον του κόσμου ένα γόητρον τόσο μεγάλον, ώστε η εμφάνισίς του εις το στάδιον προεκάλει χειροκροτήματα. Και μα την αλήθειαν και εγώ βαθύτατα συνεγκινήθην όταν εις τα προγράμματα των Ολυμπιακών Αγώνων, κοντά εις τα μεγαλύτερα του κόσμου αθλητικά σωματεία, της Βοστώνης, της Αυστραλίας, και παραπλεύρως των αθλητικών σωματείων των Αθηνών και των Πατρών, ανεγίγνωσκα τας λέξεις «Α. Ανδρέου, σύλλογος Ολυμπίων Κύπρου». Και εν μέρει εδικαιολόγουν τον επί τη συμμετοχή της Κύπρου ενθουσιασμόν των εκατοντακισχιλών θεατών του Παναθηναϊκού Σταδίου».
Εθελοντής στον Ατυχή πόλεμο
Ο Ανδρέου ένα χρόνο μετά την επιτυχία του στους Ολυμπιακούς, αποφάσισε να λάβει μέρος στον Ατυχή Πόλεμο ως εθελοντής.
Στις 7 Μαρτίου 1897, ο Σπυρίδωνας Λάμπρος έλαβε μία επιστολή από τον Νικόλαο Κλ. Λανίτη.
«Κομιστής ταύτης τυγχάνει ο των Ολυμπιακών Αγώνων γνωστός υμίν κ. Α. Ανδρέου μεθ’ ομάδος επίλεκτων παλληκαριών έτοιμοι να υποστώσι τας έσχατας θυσίας υπό της τιμημένης Πατίδος Σημαίας».
Ο Αναστάσης Ανδρέου υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στο τάγμα Τερτίπη, στις μάχες του Βελεστίνου, της Δερβέν Φούρκα και της Δομοκού.
Στη Λεμεσό επέστρεψε στις 7 Οκτωβρίου 1897.
Η αθλητική του σταδιοδρομία έληξε στις 15 Νοεμβρίου 1947.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Για μένα τίποτα! Μόνο για την Ελλάδα…». Ο υποσιτισμένος Κύπριος δρομέας Στέλιος Κυριακίδης, νικά το Μαραθώνιο της Βοστώνης και προκαλεί παγκόσμιο θαυμασμό. Πως είχε γλυτώσει δυο φορές από τους Γερμανούς
