Στο άκουσμα τη ποδοσφαιρικής ομάδας Ανόρθωσις, δυο λέξεις έρχονται στο μυαλό: Αμμόχωστος και Αντώνης Παπαδόπουλος. Ο αθλητής Αντώνης, είχε αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα για την απελευθέρωση και στον αθλητισμό.
Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου 1929, στον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Από πολύ νεαρή ηλικία φανέρωσε την αγάπη του για τον αθλητισμό, ξεκινώντας ως αθλητής στίβου στον Γυμναστικό Σύλλογο Ευαγόρα. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Αμμοχώστου, πήγε στην Αθήνα για να κάνει την αγάπη του επάγγελμα και να σπουδάσει στην Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής, από την οποία αποφοίτησε με άριστα.
Όταν ζούσε στην Αθήνα, έγινε αθλητής της προσφυγικής ΑΕΚ και κράτησε τη σημαία το 1953 στους Πανελλήνιους Αγώνες. Του πρότειναν να παραμείνει ως αρχηγός του δικέφαλου, όμως αγαπούσε πολύ την Κύπρο και την Ανόρθωση κι έτσι επέστρεψε στην Κύπρο, όπου το 1954 εντάχθηκε πάλι στις τάξεις της Μεγάλης Κυρίας.
Στο κρησφύγετο του Αυξεντίου
Με τον Γρηγόρη Αυξεντίου γνωριζόταν από τις τάξεις της γαλανόλευκης. Με το ξεκίνημα του αντάρτικου της ΕΟΚΑ, ο Αντώνης ήταν ένας από τους πρώτους αγωνιστές που μύησε στην οργάνωση ο υπαρχηγός Αυξεντίου και κράτησε κοντά του ως συμπολεμιστή μέχρι τις τελευταίες του στιγμές.
Για την ΕΟΚΑ, ο Αντώνης Παπαδόπουλος ήταν ο «Άγρας». Στις 23 Δεκεμβρίου 1955, Βρετανοί στρατιώτες όρμησαν στο οίκημα της Ανόρθωσις στην Αμμόχωστο και κρατώντας μία λίστα, άρχισαν να συλλαμβάνουν διάφορα μέλη. Ένας από αυτούς ήταν και ο Αντώνης Παπαδόπουλος, ο οποίος πέρασε ένα χρόνο στα Κρατητήρια Κοκκινοτριμιθιάς μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 1957. Τότε απέδρασε και έγινε αντάρτης στα βουνά.
Η 3η Μαρτίου του ιδίου έτους, υπήρξε για τον ίδιο η πιο οδυνηρή στιγμή της ζωής του. Βρισκόταν στο κρησφύγετο του Μαχαιρά, μαζί με τον αδελφικό του φίλο και συναγωνιστή Γρηγόρη Αυξεντίου, όταν ο τελευταίος διέταξε αυτόν, τον Αυγουστή Ευσταθίου και τον Φειδία Συμεωνίδη να βγουν από το κρησφύγετο. Εκεί συνελήφθη ξανά.
Στις κεντρικές φυλακές, γυμναζόταν καθημερινά με τους συναγωνιστές του και οργάνωσε ομάδα ποδοσφαίρου, για να περνάει το χρόνο του με τους υπόλοιπους κρατουμένους.
Με το τέλος του αγώνα και την ανεξαρτησία της Κύπρου, διορίστηκε Προϊστάμενος σωματικής αγωγής.
Υπηρέτησε την Ανόρθωση μέχρι το απροσδόκητο τέλος της ζωής του, τη 2α Αυγούστου 1981.
Σήμερα το στάδιο της Μεγάλης Κυρίας, φέρει το όνομά του.
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Η ιστορία της Ανόρθωσης που ξεκίνησε ως αναγνωστήριο. Χρηματοδότησε πρόσφυγες, φοιτητές και τα μέλη της πολέμησαν τους Άγγλους, που έκαψαν ως αντίποινα τα γραφεία της
