Το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα.
Στο νοσοκομείο τον συνόδευσε η Δήμητρα Λιάνη για την οποία όλοι γνώριζαν την ύπαρξή της, αλλά για πρώτη φορά εμφανίσθηκε επισήμως, ως η σύντροφός του.
Μετά από μια επιτυχημένη επέμβαση καρδιάς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε στην Ελλάδα μαζί της το απόγευμα της 22ας Οκτωβρίου 1988.
Το συγκεντρωμένο πλήθος τον περίμενε να κατέβει από το Airbus της Ολυμπιακής.
Η πόρτα άνοιξε και ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανίστηκε στην κορυφή της σκάλας. Κοίταξε το πλήθος και σήκωσε τα χέρια του να χαιρετήσει τον κόσμο που είχε συρρεύσει για τον υποδεχτεί μετά την περιπέτεια υγείας του.
Προχώρησε και με ένα νεύμα του χεριού του κάλεσε κοντά του τη Δήμητρα Λιάνη. Έτσι απλά, ξεπέρασε τα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας και μπήκε στο επίκεντρο της κριτικής από τον αντιπολιτευόμενο τύπο, που σύντομα κατέφυγε στη χυδαιολογία.
Από τότε η Δήμητρα Λιάνη έγινε άτυπα η πρώτη κυρία και σχεδόν μόνιμο πρωτοσέλιδο στον τύπο.
Ακόμη και στο κόμμα δεν έτρεφαν τα καλύτερα αισθήματα για τον ρόλο της. Εκείνος όμως δεν άκουγε τα σχόλια και την υπερασπιζόταν πάντα, δηλώνοντας δημόσια: “Μη χτυπάτε τη Δήμητρα, χτυπήστε εμένα”.
Στις 13 Ιουλίου του 1989, ο πολιτικός που επέτρεψε τον πολιτικό γάμο, παντρεύθηκε τη Δήμητρα με θρησκευτική τελετή στην Ελευθερώτρια της Πολιτείας.
Όπως είπε ο ίδιος χαριτολογώντας, το “αποκατέστησε το κορίτσι” και πλέον ήταν η Δήμητρα Παπανδρέου.
Για χάρη της φτιάχτηκε το σπίτι στην οδό Αγράμπελης στην Εκάλη, η διάσημη »ροζ βίλα», όπως την ονόμασε ο Τύπος, όπου έζησαν μέχρι να πέσει η αυλαία για τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα σχόλια γύρω από την προσωπική ζωή του ζευγαριού επικεντρώθηκαν στα έξοδα για την ανέγερση της βίλας εν μέσω οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων.
Διαβάστε ακόμα: «Για όνομα του Θεού, η Δήμητρα Λιάνη θα μπορούσε να είναι κόρη σου!». «Ναι, δεν είναι πολύ ωραίο;», ήταν η απάντηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Αποκαλυπτικές εκμυστηρεύσεις στο βιβλίο της Μαργαρίτας Παπανδρέου «Έρωτας και εξουσία»
Μετά τον θάνατό του Ανδρέα Παπανδρέου στις 23 Ιουνίου 1996, η Δήμητρα σταδιακά έχασε την αυλή που δημιουργήθηκε γύρω της όσο ήταν η διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου.
Τα μέσα ενημέρωσης την αποκαλούσαν και πάλι “μαιτρέσα” και ήταν πια μια ανεπιθύμητη παρουσία για το ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Σημίτη, που σήκωσε το λάβαρο του «εκσυγχρονισμού».
Η Δήμητρα Παπανδρέου, με τους αστρολόγους και τους ιερείς, δεν ταίριαζε με το νέο όραμα και κρίθηκε ότι δεν μπορούσε αν το υπηρετήσει.
Ωστόσο εκείνη υπερασπιζόταν πάντα τα βαθιά συναισθήματά της για τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ είχε πει χαρακτηριστικά: »Για μένα ο Ανδρέας ήταν ο Θεός μου. Αυτός μου έτυχε. Όπως τον λάτρεψε ένα μεγάλο τμήμα του λαού, έτσι τον λάτρεψα κι εγώ σαν γυναίκα. Ήταν ο μέντοράς μου και νομίζω ότι κι αυτός είδε κάτι σε μένα που δεν το είχε βρει αλλού. Μια ζεστασιά, μία κατανόηση και στήριξη σε πολύ δύσκολες στιγμές”.
