«Η διαφορά μας με τον Κουέντιν είναι ότι αν ένας πελάτης με ρωτούσε για κάποια παλιά, άγνωστη ταινία, εγώ θα ήξερα το όνομα του σκηνοθέτη και ίσως την ημερομηνία που προβλήθηκε στους κινηματογράφους.
Ο Κουέντιν θα ήξερε τα ονόματα όλων των συντελεστών, όλες τις ταινίες που είχε κάνει ο ίδιος διευθυντής φωτογραφίας και θα θυμόταν απ’ έξω τους διαλόγους της ταινίας».
Αυτές ήταν οι δηλώσεις ενός φίλου του Κουέντιν Ταραντίνο, με τον οποίο δούλευαν μαζί για πέντε χρόνια στο βίντεο κλαμπ «Video Archive».
Ο Κουέντιν Ταραντίνο γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1963 και πέρασε τα νεανικά του χρόνια μπροστά από μια οθόνη.
Έβλεπε γουέστερν, κωμωδίες, δράματα, ταινίες ευρωπαϊκές, αμερικάνικες και ασιατικές, ασπρόμαυρες και έγχρωμες.
Παράτησε το σχολείο σε ηλικία 15 χρονών και αφού εργάστηκε λίγο καιρό ως ταξιθέτης σε σινεμά με πορνό, κατέληξε στο βίντεο κλαμπ «Video Archive».
Για τα επόμενα πέντε χρόνια εντυπωσίαζε τους πελάτες, αλλά και τους συναδέλφους του, με τις τρομακτικά λεπτομερείς γνώσεις του για χιλιάδες ταινίες.
Αρχικά όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός, αλλά δεν τον ένοιαζε ποτέ η διασημότητα.
Αυτό που πραγματικά επιθυμούσε ήταν να συνεργαστεί με τους μεγάλους σκηνοθέτες που θαύμαζε, όπως ο Σέρτζιο Λεόνε και ο Μπράιαν ντε Πάλμα.
Ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα τα κατάφερνε, αλλά η αρχή ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά για έναν εκκεντρικό νέο που δεν γνώριζε κανέναν στο Χόλιγουντ.
«Διασταύρωση Έλβις Πρίσλεϊ και Τσαρλς Μάνσον»
Το 1987, ο 24χρονος Ταραντίνο προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει δουλειά στον χώρο του θεάματος.
Τελικά έγινε βοηθός παραγωγής σε μια βιντεοταινία με αερόμπικ και ασκήσεις γυμναστικής, που παρουσίαζε ο ηθοποιός Ντολφ Λούντγκρεν, που εκείνη την εποχή ήταν γνωστός μόνο για το μυώδες σώμα του.
Μία από τις δουλειές του ήταν να καθαρίζει τα περιττώματα σκύλων από το γκαζόν.
Τον επόμενο χρόνο υποδύθηκε έναν σωσία του Έλβις Πρίσλεϊ σε ένα επεισόδιο της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς, «Τα Χρυσά Κορίτσια».
Δεν καταδέχτηκε να φορέσει κάποια από τις στολές του Πρίσλεϊ και εμφανίστηκε με τα δικά του, καθημερινά ρούχα.
Ο ατζέντης του δικαιολόγησε την εμφάνισή του, λέγοντας στους παραγωγούς ότι ο Ταραντίνο είναι «μια διασταύρωση μεταξύ Έλβις Πρίσλεϊ και Τσαρλς Μάνσον».
Αναφερόταν φυσικά στον αρχηγό μιας αίρεσης που έστελνε τις ερωμένες του, να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους στην Καλιφόρνια. Ένα απ’ τα θύματά τους ήταν και η εγκυμονούσα σύζυγος του Ρόμαν Πολάνσκι, Σάρον Τέιτ.
Αυτή ήταν όλη κι όλη η προϋπηρεσία του Ταραντίνο, όταν κλήθηκε να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, το «Reservoir Dogs».
Reservoir Dogs
Έως το 1992 είχε γράψει τρία σενάρια, τα οποία είχαν ενθουσιάσει πολλούς παραγωγούς, αλλά κανείς δεν έδειχνε πρόθυμος να τα μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη.
Κουρασμένος και απογοητευμένος, ο Ταραντίνο ήταν έτοιμος να παραδώσει τα όπλα, όταν ένας απροσδόκητο γεγονός άλλαξε καθοριστικά τη ζωή του.
Πούλησε το σενάριο για την ταινία «Ιλιγγιώδης Έρωτας» για 30 χιλιάδες δολάρια.
Έτσι εξασφάλισε ένα μικρό ποσοστό του κόστους για τη δική του ταινία και αποφάσισε να κάνει μία τελευταία προσπάθεια να βρει χρηματοδότες.
Μέσα σε ένα μόλις μήνα, είχε βρει παραγωγούς και ένα «μεγάλο όνομα» του Χόλιγουντ για πρωταγωνιστή, τον Χάρβι Καϊτέλ.
Όταν προβλήθηκε στο φεστιβάλ ανεξάρτητων ταινιών, Sundance, η ταινία χαρακτηρίστηκε ως «ανατρεπτική».
Αν και δεν έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία, θεωρείται μέχρι σήμερα ως μία από τις σημαντικότερες «cult» ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Δύο χρόνια αργότερα, με το «Pulp Fiction», ο Ταραντίνο κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών και έγινε ένας από τους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του Χόλιγουντ.
Από το 1994 μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει μόλις έξι ταινίες, πολύ λίγες σε σχέση με τους περισσότερους σκηνοθέτες.
Όμως, όλες έχουν αποκτήσει ένα φανατικό κοινό, που αναμένει με αγωνία την επόμενη.
Ο εκκεντρικός Ταραντίνο
Πολλοί έχουν αποκαλέσει τον Ταραντίνο «ρόκσταρ σκηνοθέτη».
Εκκεντρικός όπως και οι ταινίες του, έχει προκαλέσει πολλές φορές το ενδιαφέρον των media με την προσωπική του ζωή.
Σε ηλικία 15 ετών συνελήφθη γιατί έκλεψε ένα βιβλίο.
Πριν το «Reservoir Dogs», όταν δεν είχε λεφτά ούτε για το φαγητό του, φυλακίστηκε τρεις φορές επειδή δεν πλήρωνε πρόστιμα.
Την τρίτη φορά έμεινε μέσα μία βδομάδα.
Συνήθιζε να λέει, ότι του άρεσε η φυλακή επειδή άκουγε ξεκαρδιστικές ατάκες που χρησιμοποιούσε στις ταινίες του, όμως μετά από μια-δυο μέρες, η όποια μαγεία της φυλακής χάνονταν.
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone, είχε δηλώσει ότι σε καμία περίπτωση δεν θα άφηνε να τον βιάσουν στη φυλακή: «Πες ότι είναι ο Μάικ Τάισον. Θα του δάγκωνα το χείλος, θα του δάγκωνα τα αρχ****. Αυτό θα μπορούσα να το κάνω. Και θα το κανα».
Το 1997 επιτέθηκε στον παραγωγό της ταινίας «Γεννημένοι Δολοφόνοι», Ντον Μέρφι και τον χτυπούσε στο κεφάλι.
Ο Μέρφι του έκανε μήνυση και ζητούσε 5 εκατομμύρια δολάρια για αποζημίωση.
Τελικά, ο Ταραντίνο δεν έδωσε ποτέ τα χρήματα και το επεισόδιο ξεχάστηκε.
Το φετίχ του Ταραντίνο
Για πολλά χρόνια, φήμες έλεγαν ότι ο Ταραντίνο είχε φετίχ με τα δάχτυλα των ποδιών.
Είχε τραβήξει δεκάδες πλάνα με τα γυμνά πόδια της μούσας του Ούμα Θέρμαν, που πρωταγωνιστούσε στις ταινίες «Pulp Fiction» και «Kill Bill».
Το ίδιο έκανε και με τις πρωταγωνίστριες της ταινίας «Death Proof».
Στην ταινία «From Dusk til Dawn», όπου πρωταγωνιστούσε ο ίδιος με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, ο χαρακτήρας που υποδυόταν έγλυψε την τεκίλα από τα δάχτυλα της Σάλμα Χάγιεκ, της εξωτικής χορεύτριας που επρόκειτο να μεταμορφωθεί σε βαμπίρ.
Αργότερα παραδέχτηκε σε συνέντευξή του, πως «έχει αδυναμία στο συγκεκριμένο σημείο του σώματος».
From Dusk till Dawn
Ο εκκεντρικός Ταραντίνο συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σκηνοθετικές ιδιοφυΐες του κινηματογράφου.
Εκτός όμως από σκηνοθέτης, είναι σεναριογράφος και ηθοποιός.
Έχει πάρει δύο Όσκαρ για τα σενάρια των ταινιών «Pulp Fiction» και «Django Unchained».
Το 1996 συνεργάστηκε με τον στενό του φίλο, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, στην ταινία «From Dusk till Dawn».
Σκηνοθέτησε ο Ροντρίγκεζ, ενώ ο Ταραντίνο έγραψε το σενάριο και πρωταγωνίστησε μαζί με τους Τζορτζ Κλούνεϊ και Χάρβι Καϊτέλ.
Υποδύθηκε τον έναν από τους δύο αδελφούς Γκέκο, εγκληματίες και δολοφόνους, που στην προσπάθειά τους να αποδράσουν στο Μεξικό, απαγάγουν μία οικογένεια.
Καταλήγουν σε ένα νυχτερινό κέντρο, όπου τους υποδέχονται δεκάδες πανέμορφες γυναίκες.
Γρήγορα όμως αντιλαμβάνονται ότι οι μυστηριώδεις χορεύτριες είναι τερατόμορφοι βρικόλακες που τους επιτίθενται και οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να τους αντιμετωπίσουν.
