Στις 28 Μαρτίου 1957, οι Κύπριοι είχαν βγει στις πλατείες και στους δρόμους του νησιού κρατώντας ελληνικές σημαίες για να πανηγυρίσουν. Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα, αναγγέλοντας το τέλος της εξορίας του Μακαρίου από τις Σεϋχέλλες και τη μετάβασή του στην Αθήνα.
Το κλίμα ήταν εορταστικό απ’ άκρη σ’ άκρη.
Στα Χανδριά της Πιτσιλιάς όμως οι καμπάνες δεν χτυπούσαν για να αναγγείλουν το χαρμόσυνο νέο.
Αντιθέτως, η καμπάνα του χωριού ακουγόταν νεκρώσιμη: η γενέτειρα του Στυλιανού Λένα, ανήγγειλε τον θάνατό του.
Ήταν ένα από τα οχτώ παιδιά του Χριστοφή και της Αθηνάς Λένα.
Γεννημένος στις 20 Ιουλίου 1932, ο Στυλιανός ονειρευόταν να συνεχίσει τη μόρφωσή του. Όμως η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του δεν του το επέτρεπε.
Σε ηλικία 12 ετών, έφυγε από τους πρόποδες της Μαδαρής για τη Λευκωσία, λέγοντας στη μητέρα του «Φεύγω» και ζήτησε την ευχή της.
Έτρεξε να προλάβει το λεωφορείο για τη Χώρα, υποσχέθηκε στον οδηγό πως θα τον ξεχρεώσει μόλις πιάσει δουλειά και κίνησε για τη Λευκωσία. Συνάντησε τον θείο του Προκόπη και άρχισε να εργάζεται μαζί του ενώ παράλληλα προσπαθούσε να μορφωθεί όσο περισσότερο γινόταν. Εντάχθηκε στην ΟΧΕΝ, η οποία υπήρξε φυτώριο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Τελικά, αποφοίτησε από τις Τεχνικές Σχολές Λέρου, ως σιδηρουργός.
Ο νεαρός Στυλιανός διακρινόταν για τη χριστιανική του πίστη, την τόλμη του αλλά και την επινοητικότητά του, κάτι για το οποίο διακρίθηκε στις αντάρτικες τάξεις.
Ο «Γίγαντας» της ΕΟΚΑ, ο «Κρουπ» των Βρεττανών
Υπήρξε επικεφαλής των δολιοφθορέων της ΕΟΚΑ, όταν την Παρασκευή 1η Απριλίου 1955, η αναγγελία της έναρξης του αγώνα, συνδυάστηκε με τις εκρήξεις στο στρατόπεδο των Βρεττανών «Γούσλεϊ Μπάρακς» της Λευκωσίας.
Στις 4 Οκτωβρίου 1955, υποδέχθηκε μαζί με άλλους αγωνιστές και τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον στρατάρχη Χάρτινγκ στην Κύπρο, λαμβάνοντας μέρος σε μία 7λεπτη καταδρομική ενέργεια όπου κατέλαβαν τον οπλισμό του αστυνομικού σταθμού των Άγγλων στο Λευκόνοικο.
Ο Στυλιανός, ήταν ο δεύτερος επικηρυγμένος μετά τον Γρηγόρη Αυξεντίου ήταν εκπαιδευτής των ανταρτών και κατασκευαστής βομβών και ναρκών της ΕΟΚΑ.
Οι Βρετανοί τον είχαν βαφτίσει Κρουπ, γνωρίζοντας την ιδιότητά του να κατασκευάζει βόμβες – από τη ξακουστή γερμανική οικογένεια που συνέβαλε τόσο στην ανάπτυξη του κόμματος των Ναζί όσο και στην πολεμική βιομηχανία της Γερμανίας.
Για την ΕΟΚΑ, ήταν ο Γίγαντας και παρά το νεαρό της ηλικίας του, τον εκτιμούσαν και τον σέβονταν όλοι.
«Το σκληρό αγκάθι στη διάλυση της ΕΟΚΑ εξέλειπε»
Την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 1957, ο Στυλιανός βρέθηκε σε ενέδρα των Βρετανών μεταξύ Πελενδρίου και Ποταμίτισσας. Οι Βρεττανοί τον εντόπισαν έξω από το κρησφύγετό του και τον τραυμάτισαν βαριά.
Αφού τον συνέλαβαν, τον οδήγησαν στο αγγλικό Νοσοκομείο Ακρωτηρίου.
Οι ανακριτές όμως δεν κατάφεραν να του πάρουν λέξη.
Τα ραδιόφωνα διατυμπάνιζαν πως η ΕΟΚΑ είχε χάσει επιτέλους τον κατασκευαστή των βομβών. Για τους Βρετανούς «το σκληρό αγκάθι στη διάλυση της ΕΟΚΑ εξέλειπε».
«Κατεβάτε από το αυτοκίνητο»
Ο Στυλιανός Λένας ξεψύχησε στις 28 Μαρτίου 1957.
Όσο το φέρετρο περιφερόταν στο χωριό, πάνω στο στρατιωτικό αυτοκίνητο κι ακούγονταν οι φωνές των συγχωριανών «Ζήτω ο Λένας», οι Βρεττανοί εξαγριώθηκαν.
«Κατεβάτε από το αυτοκίνητο. Θα τον θάψουμε στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας. Μπορείτε να πάτε όπου θέλετε».
Ο Στυλιανός, ήταν ο 12ος αγωνιστής από τους 13 που θάφτηκαν στα Φυλακισμένα Μνήματα.
Στην αρχική φωτογραφία βλέπουμε τη μητέρα στου Στυλιανού Λένα, στο πρώτο σαρανταήμερο μνημόσυνο στο χωρίο του, τα Χανδριά. Η μητέρα του Στυλιανού μίλησε εκείνη την ημέρα, εμψυχώνοντας τους συναγωνιστές του γιου της, παιδιά της Απεητείου Ανωτέρας Σχολής Αγρού που ήταν απαρηγόρητοι. Συγκεκριμένα, εκεί που ένας μαθητής πνίγηκε στους λυγμούς μη μπορώντας να συνεχίσει την ομιλία του, η μητέρα του ήρωα που στεκόταν δίπλα του, πήρε το μικρόφωνο και ακούστηκε να βροντοφωνάζει: «Κρατήσου στον εαυτό σου γιέ μου, και συνέχισε, θάρρος παιδιά μου.»
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: Εννέα δευτερόλεπτα μέχρι τον θάνατο. Τόσος χρόνος χρειάστηκε μέχρι να ξεψυχήσει στην αγχόνη ο ηρωικός Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Το κυνικό ντοκουμέντο του Άγγλου δημίου
