Πηγή: Ένα τραγούδι, μια ιστορία, ΤΑ ΝΕΑ
«Φτου ξελευτερία», τραγουδούσε ο Τζορτζ Μάικλ, αποχαιρετώντας τον παλιό ποπ εαυτό του για μια καινούργια μουσική αρχή. Αλλά τότε ήταν τα ζωηρά ’90s και κάθε κρίση ταυτότητας γινόταν αυτομάτως πάρτι.
Μοντέλα ήταν παντού. Όλοι ξεφύλλιζαν περιοδικά, τα περιοδικά ήταν κι αυτά γεμάτα μοντέλα, τα μοντέλα έμπαιναν πρώτα από όλους στα κλαμπ, τα κλαμπ είχαν τις δόξες τους.
Τα ’90s ήταν έξω καρδιά και ο Τζορτζ Μάικλ τραγουδούσε «Freedom». Τόσο «Freedom», που ο κυπριακής καταγωγής ποπ σταρ ένιωσε ελεύθερα να μην εμφανιστεί καν στο βιντεοκλίπ και να αφήσει τα μοντέλα να παίρνουν πόζες στην κάμερα.
Ήταν η εποχή που οι πόζες είχαν μια κάποια αξία.
Με το συγκεκριμένο χορευτικό τραγουδάκι ο Μάικλ έκοβε κατά κάποιον τρόπο τους δεσμούς του με το παρελθόν του και τους Wham και έκανε ένα μεγάλο βήμα για μια νέα λαμπερή καριέρα.
Εξ’ ου και το «Freedom» κυκλοφόρησε το 1990 ως «Freedom 90» για να δείξει τις αποστάσεις του από το άλλο, των Wham, που είχε επίσης γίνει επιτυχία.
Το τραγούδι ακουγόταν παντού, αλλά και βλεπόταν μετά μανίας, χάρη στο θρυλικό βιντεοκλίπ, σκηνοθετημένο από τον Ντέιβιντ Φίντσερ που μερικά χρόνια αργότερα θα γυρίσει το «Seven», το θρίλερ με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και πρωταγωνιστή τον Μπραντ Πιτ.
Σκηνοθεσία με άποψη και φωτογένεια.
Η ντριμ τιμ των μοντέλων της εποχής χάρισε λάμψη και γοητεία.
Η Λίντα Εβανγκελίστα, η Ναόμι Κάμπελ, η Κρίστι Τέρλινγκτον, η Τατιάνα Πάτιτζ, η Σίντι Κρόφορντ, αλλά και αγόρια μοντέλα, ο Τζον Πίρσον και ο Μάριο Σορέντι. Ολα τα καλά παιδιά.
Οι μελετητές της καριέρας του Τζορτζ Μάικλ λένε πως υπάρχει και βαθύτερος συμβολισμός στο τραγούδι, εκεί που καταστρέφονται η κιθάρα, το τζουκ μποξ και το δερμάτινο μπουφάν, σαν να βάζει φωτιά ο Μάικλ στο παρελθόν του.
Με αυτά, κέρδισε και μεγαλύτερη φήμη όλο το άλμπουμ «Listen Without Prejudice Vol. 1» (όπου ανήκει το «Freedom»), το οποίο βγήκε μετά το σούπερ επιτυχημένο «Faith», και με αυτό ο Μάικλ ήθελε να απευθυνθεί σε ένα άλλο, πιο υποψιασμένο κοινό.
Διαβάστε: 
