ΠΗΓΗ: «Ένα τραγούδι μια ιστορία», εκδόσεις Τα Νέα: Δημήτρης Μανιάτης, Μαρία Μαρκουλή, Χάρις Ποντίδα
Καυτός χορός με κοντές φούστες με βολάν σε όλα τα χρώματα του παπαγάλου, ζευγάρια σε πόζες βραζιλιάνικες- δεν ήταν απλώς μια τραγουδιστική επιτυχία. Ήταν ένα φαινόμενο που το διέκρινε η μανία με την οποία ξεσπάνε τα φαινόμενα το καλοκαίρι, όταν συνήθως πέφτουν οι αντιστάσεις.
Ώσπου να πιάσουν οι πολλές οι ζέστες το καλοκαίρι του ’89 η «lambada» είχε εξαπλωθεί και «έκαιγε» τα πάντα.
Από τις ντίσκοτέκ της Ευρώπης έως τις επιθεωρήσεις στα θέατρα με τις γρανίτες στο διάλειμμα.
Μικροί και μεγάλοι βρέθηκαν στο έλεος μιας λαμπαντομανίας, που έβγαινε απειλητικά από τα στενά μουσικοχορευτικά πλαίσια για να μπει στο σπίτι, στην κουζίνα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, όπου έβρισκε χώρο για να επεκταθεί, κατά κύριο λόγο σε ευρωπαϊκά εδάφη.
Πίσω από τον ρυθμό ήταν οι Kaoma που δημιουργήθηκαν στη Γαλλία με πρώην μέλη των Toure Kunda. Η επιτυχία του «Lambada» ξεπέρασε και τους ίδιους τους Kaoma. Όμως οπως αποδείχτηκε, η αρχική σύνθεση δεν ήταν δική τους. Ο κόσμος καταλάβαινε ότι από κάπου αλλού ερχόταν η μουσική. Κάποιοι μάλιστα το έψαξαν και βρήκαν ότι είναι το ίδιο με το «Chorado se foi», σύνθεση των Kjarkas από τη Βολιβία.
Ακούστε το τραγούδι των Los Kjarkas:
Οι Βολιβιανοί μάλιστα μόλις πήρε το αυτί τους τη «Lambada» ζήτησαν δικαιώματα, έκαναν μήνυση και κέρδισαν. Έκτοτε Kaoma και Kjarkas συνυπάρχουν στην αιωνιότητα, οι πρώτοι στον πάνω όροφο, οι δεύτεροι στον κάτω που έχει θέα στον ακάλυπτο και δεν τους βλέπουμε εμείς.
Το σουξέ που κυκλοφόρησε από τη CBS – τη γαλλική- ήταν παραγωγή του Ζαν Καρακός και του Ολιβιέ Λορζάκ, οι οποίοι έψαχναν ένα δυνατό beat για το καλοκαίρι, εποχές που δεν υπήρχαν και οι Black Eyed Peas να τους το παραγγείλουν.
Ο Καρακός (με ελληνικές ρίζες, Γεωργακαράκος το όνομα) είχε πλούσιο μουσικό παρελθόν και τη Celluloid Records και δυναμικούς καλλιτέχνες όπως ο Μπιλ Λάσγουελ- δηλαδή διαβατήριο στις μουσικές του κόσμου.
Όταν η δισκογραφική έκλεισε, μετακόμισε στο Παρίσι και ασχολήθηκε με μουσικά πρότζεκτ και την ομάδα του «Actuel»- εκείνο το περιοδικό που σκάναρε τάσεις με άποψη όπως το δικό μας τότε, ¨Κλικ».
Για τη «Lambada» συνεργάστηκε και με τον σκηνοθέτη Ολιβιέ Λορζάκ και τους Kaoma, μουσικούς τους οποίους είχε στη δισκογραφική του εταιρεία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία και NO 1 σουξέ.
Η «Lambada» πάντως πέρασε και στο σινεμά. Το 1990 με υπογραφή του Τζόελ Σίλμπεργκ στη σκηνοθεσία, ο χορός γίνεται και ταινία, με θέμα τη ζωή ενός δασκάλου χορού που την ημέρα διδάσκει στους μαθητές του πως να χορεύουν «Lambada» και τη νύχτα κάνει μια άλλη- καθόλου «Lambada» ζωή.
Ο ρυθμός βέβαια αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτικός και παρά τις «επιθέσεις» που δέχεται από κάθε γωνιά της μόδας, αντέχει.
Έτσι, η «ολική επαναφορά» του, έστω και μέσω sample στο τραγούδι της Λόπεζ φτάνουν σε αυτιά που δεν είχαν ποτέ ακούσει τους Kaoma (δεν λέω καν τους Βολιβιανούς από όπου οι Kaoma «ξεπατίκωσαν’ το κομμάτι).
ΠΗΓΗ: Ένα τραγούδι μια ιστορία, έκδοση της εφημερίδας Τα Νέα, Δημήτρης Μανιάτης, Μαρία Μαρκουλή, Χάρις Ποντίδα
