Ο Ντέιβιντ Μπάουι έφυγε στις 10 Ιανουαρίου 2016. Δεκαοχτώ μήνες πριν, είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Επέλεξε να μην γνωστοποιήσει την περιπέτειά του, αλλά να παραμείνει μεταξύ της οικογένειας και των φίλων του.
Μέχρι και σήμερα, το τελευταίο τραγούδι του που κυκλοφόρησε, με τίτλο «Lazarus», ήταν σαν όλα τα όλα δυσνόητα, αόριστα, φιλοσοφικά κομμάτια του καλλιτέχνη.
Μετά τον θάνατό του όμως, μοιάζει περισσότερο με ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα.
Το βίντεο κλιπ τον δείχνει άρρωστο και αδύνατο, ξαπλωμένο πάνω σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου.
Το τραγούδι ξεκινά με τα λόγια: «Κοίτα εδώ ψηλά, είμαι στον παράδεισο»!
Το κορμί του Μπάουι φαίνεται να αιωρείται πάνω από το κρεβάτι, πριν αλλάξει η εικόνα και εμφανιστεί ο καλλιτέχνης μαυροντυμένος, να γράφει και να δημιουργεί.
«Έχω σημάδια που δεν φαίνονται, όλοι με ξέρουν τώρα, δεν έχω τίποτα να χάσω. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, το ξέρεις, θα είμαι ελεύθερος».
Ο παραγωγός του άλμπουμ, Τόνι Βισκόντι, δήλωσε: «Έκανε πάντα ό,τι ήθελε να κάνει. Και ήθελε να το κάνει με τον δικό του τρόπο. Ο θάνατός του ήταν όπως κι η ζωή του – ένα έργο τέχνης».
Ο Μπάουι δεν θέλησε να βγάλει επίσημη ανακοίνωση για την ασθένεια του. Θέλησε, αντιθέτως, να μετατρέψει την προσωπική του περιπέτεια σε έργο τέχνης και με αυτό, να αποχαιρετήσει τον κόσμο και τους θαυμαστές του. Δεν ήταν άλλωστε κι η πρώτη φορά που μίλησε για το τέλος του.
Το 1973, τραγούδησε «Ο θάνατός μου περιμένει σαν ηλικιωμένος αλήτης. Ο θάνατός μου περιμένει σαν αλήθεια της Βίβλου, σαν μάγισσα τη νύχτα, σαν τυφλός ζητιάνος».
Το τραγούδι είχε τίτλο «My Death» και ήταν cover του γαλλικού «La Mort», δημιουργία του Βέλγου μουσικού και σκηνοθέτη, Jacque Brel.
