Πήραν το όνομα τους από δύο θρύλους της μπλουζ μουσικής, τον Πινκ Άντερσον και τον Φλόιντ Κάουνσιλ.
Οι Pink Floyd ξεκίνησαν ως μια ψυχεδελική μπάντα τη δεκαετία του ’60 με μπροστάρη τον Σιντ Μπάρετ.
Οι παραισθησιογόνες ουσίες που τον επηρέαζαν όλο και περισσότερο ανάγκασαν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα Ντέιβιντ Γκίλμορ.
Εξελίχθηκαν ως ένα βρετανικό συγκρότημα που εκπροσώπησε τη ροκ μουσική με αναρίθμητες επιτυχίες, όπως το «Dark Side of the Moon» και τη μεγαλύτερη εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία «The Wall».
Υπολογίζεται ότι το συγκρότημα έχει πουλήσει γύρω στα 74,5 εκατ. άλμπουμ στις Η.Π.Α και πάνω από 300 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως και συγκαταλέγεται στα πιο επιτυχημένα, εμπορικά, ροκ συγκροτήματα όλων των εποχών. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές όχι και τόσο γνωστές μέσα από την πορεία της θρυλικής μπάντας. Ας θυμηθούμε κάποιες από αυτές.
Aπό το 1966 όλες οι συναυλίες του συγκροτήματος αποτελούσαν ένα υπέρ- θέαμα πολυμέσων με προηγμένες τεχνικές για την εποχή. Ιδιαίτεροι φωτισμοί, πειραματικοί ήχοι, στίχοι με θλιμμένο περιεχόμενο. Πάντα ήθελαν να είναι ένα βήμα μπροστά.
Πριν από την αντικατάσταση του Μπάρετ από τον Γκίλμορ έκανε το πέρασμά του από το συγκρότημα ένας άλλος κιθαρίστας, ο Μπόμπ Κλοσέ, που έπαιξε στα πρώτα ντέμο του γκρούπ. Έφυγε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων σε άλλη χώρα, ενώ ξαναβρέθηκε μουσικά με τον Γκίλμορ το 2006 στο άλμπουμ «On an Island»
Ενώ για μια μερίδα του μουσικού Τύπου, η μουσική τους είχε συνδεθεί ειδικά τον πρώτο καιρό με την χρήση ναρκωτικών, εκτός από τον Σιντ Μπάρετ κανένα άλλο μέλος του συγκροτήματος δεν έκανε χρήση.
Ειδικά το αλκοόλ δεν αποτελούσε καν επιλογή μέχρι που η Τζάνις Τζόπλιν έκανε το θαύμα της, πηγαίνοντας μια φιάλη ουίσκι στα παρασκήνια μιας συναυλίας τους!
Ο Ρότζερ Γουότερς ξεκίνησε επίσης ως κιθαρίστας, μαζί με τον Μπάρετ και τον Κλοσέ, έπειτα έγινε μπασίστας και για ένα διάστημα λειτουργούσε ως «μουσικός μπαλαντέρ». Όπως είχε πει ο ίδιος: «Ζούσα με τον φόβο ότι θα καταλήξω ο ντράμερ του συγκροτήματος». Ποιος ήταν λοιπόν ο ντράμερ;
Ο ντράμερ του συγκροτήματος Νικ Μέισον είναι ο μόνος που κατάφερε να εκδώσει δυο βιβλία. Το ένα αφορά κλασσικά αυτοκίνητα και το άλλο την ιστορία των Pink Floyd με τίτλο «Ιnside Out»(2004).
Η τριβή στη φιλία του Ντέιβιντ Γκίλμορ και του Ρότζερ Γουότερς ξεκίνησε από το άλμπουμ «Ummagumma», τo 1969. Στη βρετανική αργκό «ummagumma» σημαίνει «σεξ».
O νεαρός τότε Γκίλμορ ζήτησε τη βοήθεια του Γουότερς για ένα σόλο κομμάτι που έπρεπε να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ. Η απάντηση που έλαβε ήταν «ΟΧΙ»!
Η απόφαση της εκδίωξης του Μπάρετ από το συγκρότημα, λόγω του εθισμού στο LSD, πάρθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1968: εκείνο το πρωινό οι τρεις Floyd μπήκαν στο βαν που θα τους μετέφερε στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, όπου το βράδυ θα έδιναν μια συναυλία.
Κάποιος – χωρίς να θυμάται κανείς ποιος ακριβώς – ρώτησε «θα περάσουμε να πάρουμε τον Σιντ;» και οι υπόλοιποι απλώς αρνήθηκαν.
Το τραγούδι “Seamus”, απ’ το άλμπουμ Meddle του 1971 αναφέρεται στον ομώνυμο σκύλο του τραγουδιστή Στιβ Μάριοτ, ο οποίος τον είχε δώσει στον Γκίλμορ να του τον φυλάει. Μάλιστα, στο τραγούδι ακούγεται και ο ίδιος ο σκύλος να γαβγίζει.
Είναι η πρώτη συμμετοχή σκύλου σε κομμάτι ροκ μουσικής. Στη συνέχεια όμως ο Γκίλμορ παρακολουθώντας το συγκρότημα Humble Pie όπου τραγουδούσε ο Μάρριοτ, παρατήρησε ότι σκύλος που ανήκε στη ράτσα του ιρλανδικού λυκοθήρα ούρλιαζε μελωδικά.
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ ζήτησε να του παραχωρήσουν το «Atom Heart Mother» ως σάουντρακ για το «Κουρδιστό Πορτοκάλι», οι Floyd όμως αρνήθηκαν όταν ο σκηνοθέτης τους είπε ότι θα παίζει τελικά αποσπασματικά μέσα στην ταινία.
O αρχικός τίτλος από το κομμάτι «Echoes» το 1971 ήταν ‘Nothing, Parts 1-24.
Αργότερα ονομάστηκε ‘Return of the Son of Nothing’ και στην τελική επεξεργασία του κομματιού πήρε το τελικό του όνομα.
Tα φωνητικά της Clare Torry στο κομμάτι ‘The Great Gig in the Sky’ ήταν εντελώς αυτοσχέδια. Όπως αποκάλυψαν σε μια από τις συνεντεύξεις τους τα μέλη του συγκροτήματος: «Της είπαμε σκέψου τον θάνατο και τον τρόμο που σου προκαλεί…και έγινε ένα μικρό θαύμα».
Απολαύστε την:
Στο κομμάτι ‘Welcome to the Machine», ο Ρότζερ Γουότερς τραγουδά “You bought a guitar to punish your ma.” Που σημαίνει «Αγόρασες μια κιθάρα για να τιμωρήσεις τη μαμά σου», στην πραγματικότητα την πρώτη του κιθάρα του την αγόρασε η μητέρα του με πολλή αγάπη.
Για την ηχογράφηση του τραγουδιού “Another Brick In The Wall”, η μπάντα χρησιμοποίησε την παιδική χορωδία του σχολείου Αϊλινγκτον Γκριν του Λονδίνου. Η μόνη αμοιβή ήταν, στο καθένα από τα 23 παιδιά, από ένα εισιτήριο για την επομένη συναυλία της μπάντας στο Ερλς Κορτ του Λονδίνου, από ένα αντίτυπο του άλμπουμ The Wall, καθώς κι από ένα 45άρι του “Another Brick In The Wall”.
Αργότερα έμπλεξαν σε δικαστικές περιπέτειες όταν οι μαθητές ζήτησαν πνευματικά δικαιώματα.
