Jaco Pastorius, ο κορυφαίος μπασίστας που δημιούργησε το πρώτο μπάσο χωρίς τάστα. Το ονόμασε Bass of Doom και κατέρρευσε όταν το έχασε. Έπασχε από μανιοκατάθλιψη και πέθανε μετά από ξυλοδαρμό σε νυχτερινό μαγαζί

Τις πρωινές ώρες της 12^ης Σεπτεμβρίου του 1987 ένας άνδρας 35 ετών εκδιώχθηκε από νυχτερινό μαγαζί όταν ξεκίνησε να προκαλεί ζημιές. Ο ιδιοκτήτης ήταν γνώστης πολεμικών τεχνών, τον χτύπησε και του προκάλεσε εσωτερική εγκεφαλική αιμορραγία. Λίγες ημέρες μετά, η οικογένειά του αποφάσισε να του κλείσουν την υποστήριξη. Δεν πέρασαν 3 ώρες και ο άνδρας πέθανε. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού καταδικάστηκε σε 4 μήνες φυλάκιση.

Η ιστορία θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και να αποδοθεί στην «κακιά» στιγμή ή να χαθεί μέσα στη μεγάλη λίστα ανάλογων περιστατικών της νύχτας και του υποκόσμου.
Ο άνδρας όμως που ξεψύχησε δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, αλλά ο Jaco Pastorius, ο οποίος θεωρείται κατά πολλούς ο καλύτερος μπασίστας όλων των εποχών.

Σε μικρή ηλικία αγόρασε ντραμς και έγινε μέλος σε ένα συγκρότημα με το όνομα Las Olas Brass.
Λίγο αργότερα, όταν ήρθε ένας καλύτερος ντράμερ και ο μπασίστας έφυγε, οι συνθήκες τον έκαναν να καλύψει την κενή θέση. Δεν ήξερε τότε ότι θα έφερνε την επανάσταση στον τρόπο που μέχρι τότε παιζόταν μπάσο. Στο παίξιμό του ανέπτυξε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Συνδύαζε την αρμονία της μουσικής με την οξεία αντίληψή του και την ικανότητα του. Κινήθηκε σε jazz ρυθμούς, αλλά ενσωμάτωσε και funk με R&B και latin στοιχεία.

Το 1968 δεν γνώριζε καν πώς να διαβάζει μουσική. Ηχογράφησε όμως ένα κομμάτι με δική του εκτέλεση, στο οποίο έπαιζε όλα τα όργανα.
Το κομμάτι αυτό, το Chicken, δεν έλειψε ούτε από μία συναυλία του. Μέχρι να γίνει 20 χρόνων, παντρεύτηκε και έκανε παιδί. Ταξίδευε με το τότε συγκρότημα του, τους Woodchuck έως ότου ξεκίνησε συνεργασία με τους Wayne Cochran and the C.C. Riders.
Το 1972 είχε ήδη μάθει να μελετάει μουσική. Δεν είχε πάθος με το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, παρά μόνο με το μπάσο του.

Όσο γινόταν ολοένα και καλύτερος ήρθε μια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του ’70 που άλλαξε τη ζωή του.

Έπιασε στα χέρια του πρώτη φορά μπάσο χωρίς τάστα. Το ονόμασε Bass of Doom και με αυτό έκανε ηχογραφήσεις. Μια καινοτομία που δεν είχε προηγούμενο και έμελλε να σηματοδοτήσει το όνομα του.

Παράλληλα με το συγκρότημα, ο Pastorius ετοίμαζε και το προσωπικό του άλμπουμ με δικά του τραγούδια. Όταν επέστρεψε στην Φλόριντα και ξεκίνησε να παίζει με την Peter Graves Orchestra, στο παίξιμο του εντάχθηκαν και τζαζ στοιχεία με επιρροές funk και R&B.
Και ενώ έκανε κάποια μαθήματα σε παιδιά, κάτι που δεν τον ενθουσίαζε, η ζωή του άλλαξε. Ο ντράμερ του συγκροτήματος Blood, Sweat & Tears, Bobby Colomby συνάντησε τυχαία τη γυναίκα του. Εκείνη του είπε πως ο άνδρας της είναι ο καλύτερος μπασίστας του κόσμου και ο ηγέτης του συγκροτήματος θέλησε να τον ακούσει. Τον Σεπτέμβριο του 1975 ο Pastorius υπέγραψε με το συγκρότημα και έναν μήνα αργότερα ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις.

Οι ηχογραφήσεις έβγαλαν έναν άλλο εαυτό του Pastorius. Με στυλ λάτιν, R&B και funk κυκλοφορεί το 1976 το δικό του άλμπουμ με τις συνθέσεις του, αφού εκτός από μουσικός ήταν και συνθέτης. Ήταν όμως και παραγωγός. Από το 1975 έως το 1981, με το νέο του συγκρότημα, τους Weather Report. Ήταν ένας ολοκληρωμένος μουσικός και το 1978 ψηφίστηκε ο νούμερο 1 μπασίστας της χρονιάς. Η δεκαετία του ’80 τον βρίσκει με την κυκλοφορία του δεύτερου προσωπικού του δίσκου. Ωστόσο, η συνέχεια στο χρόνο δεν έμελλε να είναι ανάλογη.

 Το 1982 το αλκοόλ και η κοκαΐνη μπήκαν στη ζωή του

Σε συνδυασμό με την αδύναμη ψυχοσύνθεσή του, η συμπεριφορά του έγινε σκληρή και πέρασε νύχτες ακόμα και στη φυλακή, για απρεπή συμπεριφορά σε νυχτερινά μαγαζιά. Μουσικά όμως δεν σταμάτησε να δημιουργεί. Μετά την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ του, ξεκίνησε κάνει εμφανίσεις με το συγκρότημα Word of Mouth. Μια επιφανειακή όμως διάγνωση που του έγινε τυχαία για μανιοκαταθλιπτική συμπεριφορά δεν ήταν αβάσιμη.

Χάνει το μπάσο του και καταρρέει

Το 1986, καθώς πλησίαζε το τέλος του, έχασε το Bass of Doom, το αγαπημένο του άταστο μπάσο. Με αυτό έκανε ηχογραφήσεις από το 1970.
Πολλά χρόνια μετά, το 2007, το όργανο αυτό βρέθηκε στην κατοχή του Trujillo ο οποίος το κρατάει μέχρι σήμερα. Η αξία του ανεκτίμητη.
Ωστόσο, η απώλεια αυτή σε συνδυασμό με την διαταραγμένη του προσωπικότητα τον διέλυσαν.

Τα μέσα της δεκαετίας του 80’ ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον ίδιο και για τους ανθρώπους του. Ο Pastorius διαγνώσθηκε με διπολική διαταραχή ή αλλιώς μανιοκατάθλιψη. Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και έκανε περιοδεία στην Ευρώπη. Όμως βυθίστηκε περισσότερο στο αλκοόλ. Προσπαθούσε να ξανακερδίσει την ισορροπία του όμως οι δαίμονες του παρελθόντος δεν τον άφηναν. Η συμπεριφορά του έγινε χειρότερη και μπλεκόταν σε φασαρίες.

Μέχρι τα χαράματα της 12^ης Σεπτεμβρίου. Τα χτυπήματα που δέχθηκε από τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού ήταν θανάσιμα.
Λίγες μέρες μετά, στις 21 Σεπτεμβρίου, άφησε την τελευταία του πνοή στο κρεβάτι του νοσοκομείο. Μετά από εσωτερική εγκεφαλική αιμορραγία και τρεις ώρες αφότου του έκλεισαν την τεχνική υποστήριξη.
Ο καινοτόμος του μπάσου, ο άνθρωπος που μεγαλούργησε με την αρμονία της μουσικής και επαναστάτησε στην τεχνική του παιξίματός του βρέθηκε στην γειτονιά των αγγέλων. Το 1988, ένα χρόνο μετά το θάνατό του εντάχθηκε στο Down Beat, το Hall of Fame της Jazz μουσικής. Είναι ένας από τους επτά μπασίστες που βραβεύτηκε. Ο μόνος που έπαιζε με ηλεκτρικό μπάσο.

Βρίσκεται θαμμένος στη Φλόριντα. Το 2008 άνοιξε προς τιμήν του το Jaco Pastorius Park. Είναι γεγονός πως ακούγοντάς τον πολλοί εμπνεύστηκαν να αρχίσουν τη μουσική ή να αλλάξουν τον τρόπο που έπαιζαν μέχρι τότε. Μια καριέρα μικρή, αλλά γεμάτη.
Μια καριέρα που ο Robert Trujillo, ο μπασίστας των Metallica, ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει σε ντοκιμαντέρ.
Η ζωή του καλύτερου μπασίστα στη γη θα γίνει ταινία και θα κυκλοφορήσει στις 27 Νοεμβρίου 2015.

Δείτε τον Jaco Pastorius να παίζει. Stadhalle, Offenbach in Germany, 1978.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: