Πηγή: Ένα τραγούδι μια ιστορία, ΤΑ ΝΕΑ
Στην κατάμεστη αίθουσα του The Dome στο παραλιακό Μπράιτον της Αγγλίας, στις 6 Απριλίου 1974, όπου διεξάγεται ο 19ος διαγωνισμός της Eurovision, ο σουηδός μαέστρος Σβεν Όλοφ Γουόλντοφ κάνει μια ομολογουμένως εντυπωσιακή εμφάνιση και προκαλεί όλους να τον προσέξουν καθώς κατευθύνεται προς το πόντιουμ για να διευθύνει.
Είναι ντυμένος Ναπολέων.
Και είχε τους λόγους του που ντύθηκε έτσι. Το απαιτούσε ο ρόλος και συγκεκριμένα το τραγούδι της σουηδικής συμμετοχής που θα ερμήνευε το κουαρτέτο με το χαρακτηριστικό όνομα ABBA.
Ήταν το Waterloo. Από εκείνο το βράδυ του 1974, Βατερλώ δεν θα σήμαινε πια μόνο ήττα.
Θα μπορούσε να είναι και νίκη, αφού οι ΑΒΒΑ κέρδισαν τον διαγωνισμό. Και όχι μόνο νίκη αλλά θρίαμβος και ολική επικράτηση και ανατροπή μιας ιστορίας της ποπ, αφού μετά τους ΑΒΒΑ τίποτε δεν θα ήταν πια ίδιο.
Αποδείχθηκαν μηχανή επιτυχιών και μεγάλης ρέντας στο να ποντάρουν τα τραγούδια τους και να κερδίζουν.
Το waterloo ήταν η αρχή της ΑΒΒΑmania. Και το καλοκαίρι του ’74 ήταν δικό τους.
“Απολαύστε λοιπόν το Waterloo” λέει ο παρουσιαστής και ξεχύνονται στη σκηνή τα κορίτσια, η Φρίντα και η Ανιέτα.
Από τη στιγμή που η Ευρώπη άκουσε το Waterloo, έκανε το τραγούδι επιτυχία και τη Eurovision περήφανη. Ο πρώτος τίτλος του τραγουδιού λεγόταν Honey Pie και ήταν single.
Το Waterloo τους χρησίμευσε σαν μεταφορά αφού οι στίχοι λένε την ιστορία ενός κοριτσιού που δέχεται τα πυρά του έρωτα και παραδίδεται, όπως ο Ναπολέων που έχασε τη μάχη στο Βατερλώ, το 1815.
Με έναν έξυπνο, χορευτικό λαμπερό ρυθμό, το τραγούδι έδωσε στις μπαλάντες ένα γερό χτύπημα. Ο κόσμος το λάτρεψε, το χόρεψε, το τραγούδησε και ποτέ δεν το έβαλε σε εκείνο το ράφι που μπαίνουν τα περισσότερα τραγούδια που κερδίζουν στην Eurovision και ξεχνιούνται για πάντα. Σε μια ψηφοφορία που έγινε πάντως ανάμεσα στους φίλους του διαγωνισμού, το Waterloo ψηφίστηκε ως το 2ο καλύτερο τραγούδι από όλα όσα πέρασαν, γιατί την πρώτη θέση την πήρε “Nel blu dipinto di blu” του Ντιμένικο Μοντούνιο και του 1958.
