Ο Ταμερλάνος ήταν ο στρατιωτικός ηγέτης της κεντρικής Ασίας. Άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή κατά τον Μεσαίωνα και αναβίωσε τη Μογγολική Αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν.
Στη διάρκεια της μακράς του στρατιωτικής σταδιοδρομίας, ο Ταμερλάνος διεξήγε αδιάκοπες πολεμικές επιχειρήσεις για να επεκτείνει τα σύνορα του και να διατηρήσει τις τεράστιες κτήσεις του, που έφθαναν από τα παράλια της Μεσογείου προς δυσμάς, έως την Ινδία προς νότο και τη Ρωσία προς βορρά.
Ο Ταμερλάνος γεννήθηκε το 1336 στο Κες, που σήμερα ονομάζεται Σακρισάμπζ, στο Ουζμπεκιστάν και ήταν γόνος απλής στρατιωτικής οικογένειας.
Το όνομα Ταμερλάνος προέρχεται από το Τιμούρ Λανγκ, που σημαίνει Τιμούρ ο Χωλός, και οφείλεται σε μερική αναπηρία στο αριστερό του πόδι.
Παρά τη σχετικά ταπεινή του καταγωγή και τη σωματική του αναπηρία, ο πανούργος Ταμερλάνος ανήλθε στα ανώτερα πολιτικά και στρατιωτικά στρώματα των Μογγόλων Τζακατάι, της περιοχής της κεντρικής Ασίας, που σήμερα αντιστοιχεί με το Τουρκενιστάν και την κεντρική Σιβηρία.
Το 1370, ο Ταμερλάνος ανέλαβε την ηγεσία των Τζακατάι, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του απ’ευθείας απόγονο του Τζένγκις Χαν, με στόχο την αναβίωση της αυτοκρατορίας του. Για τα επόμενα 35 χρόνια, ο Ταμερλάνος εξαπέλυσε επιθέσεις για την κατάκτηση νέων εδαφών και κατέπνιξε κάθε εμφύλια αναταραχή.
Αλλά, αντίθετα με τον Τζένγκις Χαν, ο Ταμερλάνος προτίμησε να λεηλατεί τις περιοχές που κατακτούσε και να μεταφέρει τα πλούτη του στο παλάτι του στη Σαρμακάνδη. Αντί να ενσωματώσει νέες επαρχίες, ως μέρος της ευρύτερης αυτοκρατορίας του, ο Ταμερλάνος άφηνε πίσω του την καταστροφή, υψώνοντας πυραμίδες από κρανία ως μνημεία για τις νίκες του.
Αν και έτρεφε μεγάλη εκτίμηση για την τέχνη και τα γράμματα και μετέτρεψε τη Σαμαρκάνδη σε πολιτιστικό κέντρο, ο Ταμερλάνος ηγήθηκε σε πολεμικές επιχειρήσεις που προωθούσαν τον βαρβαρισμό και τις βιαιοπραγίες.
Εναντίον της Περσίας
Ο Ταμερλάνος έδωσε προτεραιότητα στον έλεγχο των γειτονικών χωρών και στράφηκε εναντίον της Περσίας. Από το 1380 ως το 1389 είχε κατακτήσει το Ιράν, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία και τη Γεωργία. Το 1390 εισέβαλε στη Ρωσία και το 1392 ξαναγύρισε στην Περσία για να καταπνίξει μια εξέγερση, να εκτελέσει όσους πρόβαλαν αντίσταση και να πυρπολήσει τις πόλεις τους.
Είχε εξαιρετικές ικανότητες και η προσωπική του ανδρεία αποτελούσε σημαντική πηγή ενθάρρυνσης για τον στρατό του, που ξεπερνούσε τους 100.000 άνδρες. Οι στρατιωτικές του δυνάμεις θύμιζαν έντονα αυτές του Τζένγκις Χαν. Αποτελούντο από ιππείς, οι οποίοι έσερναν πίσω τους εφεδρικά άλογα φορτωμένα με προμήθειες και εφόδια και ήταν οπλισμένοι με τόξα και σπάθες.
Εξαφάνισε το Δελχί
Ο Ταμερλάνος εισέβαλε στην Ινδία το 1398, χωρίς κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο το πάθος του για τον πόλεμο και την επιθυμία του να γεμίσει με χρυσάφι το βασιλικό θησαυροφυλάκιο.
Ο στρατός του κατέλαβε το Δελχί και έμεινε όσο χρειαζόταν για να σφάξει τους κατοίκους και να καταστρέψει ό,τι δεν μπορούσε να μεταφερθεί στη Σαμαρκάνδη.
Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική, έτσι ώστε χρειάστηκε πάνω από ένας αιώνας για να επανέλθει το Δελχί στην προτέρα κατάσταση.
Ο Ταμερλάνος δεν περιορίστηκε στη θανάτωση του άμαχου πληθυσμού. Μετά τη μάχη του Πανιπάτ στις 17 Δεκεμβρίου 1398, διέταξε να εκτελεστούν 100.000 Ινδοί στρατιώτες.
Κατάκτηση της Συρίας
Το 1401 κατέκτησε τη Συρία και κατέσφαξε 20.000 κατοίκους της Δαμασκού. Τον επόμενο χρόνο νίκησε τον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζίτ Α’.
Σ΄εκείνη τη φάση, ακόμη και όσες χώρες βρίσκονταν μακριά από την ακτίνα δράσης του Ταμερλάνου, αναγνώρισαν την ισχύ του και έσπευσαν να πληρώσουν φόρο υποτέλειας για να προλάβουν εισβολή από τις μανιασμένες ορδές του.
Η αυτοκρατορία του συναγωνιζόταν εκείνη του Τζένγκις Χαν και είχε ένα παλάτι φορτωμένο με θησαυρούς. Ως παλαίμαχος πολεμιστής, στα 60 του χρόνια δεν ήταν ικανοποιημένος από τα κατορθώματά του και άρχισε να σχεδιάζει εκστρατεία στην Κίνα. Πριν προφτάσει να την υλοποιήσει, πέθανε σε ηλικία 68 ετών.
Στη διαθήκη του, μοίρασε την αυτοκρατορία του στους γιους και στα εγγόνια του. Οι απόγονοί του αποδείχθηκαν αιμοβόροι και φιλόδοξοι. Το 1420, έπειτα από χρόνια εμφυλίου πολέμου, ο γιος του ο Σαρούκ ανέλαβε την ηγεσία του συνόλου της αυτοκρατορίας, αφού ήταν ο μόνος που επέζησε από τις εμφύλιες συγκρούσεις.
Ο Ταμερλάνος ήταν φοβερός στρατιωτικός ηγέτης, αλλά του έλειπε η πολιτική βούληση για να οικοδομήσει μια αυτοκρατορία.
Οι κατακτημένες περιοχές, απλά χρησίμευαν για τη συγκέντρωση λείας και ο ντόπιος πληθυσμός έπεφτε θύμα βιασμών και δολοφονιών.
Δεν άφησε ουσιαστικά επιτεύγματα αλλά καμένη γη, κατασφαγιασμένα έθνη και βουνά από απογυμνωμένα κρανία.
Πάντως, δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την επέκταση της αυτοκρατορίας του και τον τρόμο που προκαλούσε ο, πάντα νικηφόρος, στρατός του.
Απέκτησε δύναμη και εδάφη χάρη στο μέγεθος και στην ισχύ των στρατευμάτων του αλλά διατήρησε τον έλεγχο με τρόπο ανατριχιαστικό και ανελέητο.
Σ’ αυτή την κατάταξη, παρόμοιοι του είναι ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Σαντάμ Χουσεϊν. Παίρνει μια θέση ανάμεσά τους, διότι οι σφαγές που προκάλεσε ήταν μικρότερες από του πρώτου και μεγαλύτερες από του δεύτερου.
ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
