ΠΗΓΗ: «Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος
Όταν στην Αμερική της δεκαετίας του 1920 οι νέες γυναίκες άρχισαν να κόβουν κοντά τα μαλλιά τους, έφεραν τα πάνω κάτω.
Κληρικοί δήλωναν ότι οι γυναίκες που κοντοκούρευαν τα μαλλιά τους φλέρταραν με τον διάβολο.
Οι μητέρες παραπονιόντουσαν ότι δεν μπορούσαν ξεχωρίσουν τα αγόρια από τα κορίτσια.
Μια δασκάλα που έκοψε κοντά τα μαλλιά της την απείλησαν ότι θα την απολύσουν.
Οι νοσοκόμες πήραν ρητή εντολή να μην κουρεύονται.
Αλλά τίποτε δεν φαινόταν να μπορεί να αναχαιτίσει τις στρατιές των γυναικών που ήθελαν να «κλαδέψουν» τις μπούκλες τους.
Πώς ξεκίνησε η τρέλα με το αγορίστικο μαλλί τη δεκαετία του 1920; Κάποιοι πιστεύουν ότι άρχισε από το διάσημο χορευτικό ζευγάρι Αϊρίν και Βέρνον Κασλ.
Η Αϊρίν είχε κόψει κοντά τα μαλλιά της το 1915 για ευκολία, καθώς μπορούσε να κάνει πιο εύκολα όλες τι χορευτικές της φιγούρες με κοντό μαλλί.
Μία από τις πιο διάσημες παραλλαγές του κοντού κουρέματος της εποχής μάλιστα, λεγόταν «κασλ». Η αμφιλεγόμενη μόδα αποδείχτηκε, φυσικά, ευλογία για τους κομμωτές.
Το 1921 υπήρχαν στις ΗΠΑ 5 χιλιάδες κομμωτήρια. Το 1926 είχαν φτάσει τις 21 χιλιάδες.
Ήταν όμως καταστροφή για όσους κατασκεύαζαν φουρκέτες για τα μαλλιά.
Οι γυναίκες με τα κοντά μαλλιά δεν χρειαζόντουσαν φουρκέτες και οι μικροπαραγωγοί άρχισαν να κλείνουν.
Εκείνη την ώρα της υστερίας με τα μαλλιά σήμανε η ώρα του Σολ Γκόλντμπεργκ, του «βασιλιά των φουρκετών του Σικάγο».
Ο Γκόλντμπεργκ, που είχε ήδη πολλές πατέντες για φουρκέτες στο όνομά του, ήταν ο πιο κατάλληλος να σκεφτεί κάτι νέο: μια διχαλωτή φουρκέτα με ένα άκρο ίσιο και ένα κατσαρό. Tην τέλεια φουρκέτα για να συγκρατεί διακριτικά τα πλαϊνά των σύγχρονων νέων κομμώσεων.
Στην αίτηση για την ευρεσιτεχνία έγραψε ότι «σχεδιάστηκε ειδικά για χρήση με κοντά ή κουρεμένα μαλλιά».
Και πραγματικά, τα κοντοκουρεμένα μαλλιά ανέδειξαν και έκαναν διάσημη αυτή τη νέα εφεύρεση: το απλό τσιμπιδάκι.
Πολλοί ήρωες της λογοτεχνίας έχουν χρησιμοποιήσει τσιμπιδάκια για να ανοίξουν κλειδαριές ή να βρουν αναπάντεχες λύσεις.
Η πραγματικότητα όμως συχνά ξεπερνά και την πιο απίστευτη φαντασία.
Το 1961, ο πιλότος ενός αυστραλιανού αεροπλάνου στην πτήση από το Μπρισμπέιν στο Σίδνεϊ χρησιμοποίησε ένα τσιμπιδάκι για να βραχυκυκλώσει και να αποκαταστήσει τη λειτουργία στο σύστημα προσγείωσης.
Έτσι, κατάφερε να απελευθερώσει τον μπροστινό τροχό που είχε κολλήσει και να πραγματοποιήσει τέλεια προσγείωση.
Ο Μακγκάιβερ θα ήταν περήφανος.
Στην αρχική φωτογραφία εικονίζονται η Κοκό Σανέλ και η Όντρει Χέπμπορν.
ΠΗΓΗ: «Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος
