Γαλλία 1793. Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης, όπου η γκιλοτίνα έκανε χρυσές δουλειές.
Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος 16ος έχασε το κεφάλι του, το ίδιο και όσοι ευγενείς έπεσαν στα χέρια των πολιτών.
Από τη μεταρρυθμιστική μανία των επαναστατών δεν γλίτωσαν ούτε καν τα τραπουλόχαρτα.
Η νέα κυβέρνηση των Γάλλων έκρινε πως τα μοναρχικά σύμβολα της τράπουλας δεν άρμοζαν στη νέα, δημοκρατική Γαλλία.
Ο Ρήγας έχασε το στέμμα του και η Ντάμα τα διαμάντια της.
Όσα «χαρτόμουτρα» ήθελαν να συνεχίσουν τα παιχνίδια, έπρεπε να χρησιμοποιούν τις καινούριες, δημοκρατικές τράπουλες.
Φουλ του «Πνεύματος της Ειρήνης», θα έλεγε ένας παίχτης πόκερ του 1793, αντί για «φουλ του ρήγα».
Τη νέα τράπουλα διακατείχε ένα έντονο εμπορικό στοιχείο.
Οι φιγούρες των βασιλιάδων αντικαταστάθηκαν από πνεύματα της «αγοράς» και της «ελευθερίας του επαγγέλματος».
Η Ντάμες ονομάστηκαν «Ελευθερίες» και φορούσαν ρούχα αρχαιοελληνικά.
Οι Ρηγάδες έγιναν «Πνεύματα» με φτερά αγγέλων και οι Βαλέδες, ντυμένοι ως μαχητές της επανάστασης, πήραν τα όπλα στο όνομα της «Ισότητας».
Η μόδα της «δημοκρατικής» τράπουλας δεν κράτησε πολύ.
Το 1805, με την έλευση του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τα τραπουλόχαρτα επέστρεψαν στα σύμβολα της μοναρχίας και οι Ρήγες πήραν πίσω το στέμμα τους μια και καλή.
