Μια νέα φωτογραφική αποτύπωση μας χάρισε ο φίλος Κώστας Καπουργάς από την λίμνη της Καστοριάς που αυτή την εποχή χιλιάδες πουλιά σταματούν εκεί για να ξεκουραστούν από το κοπιαστικό ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη.
Με το φακό του κατέγραψε την επίθεση ενός γερακαετού σε μια τουρλίδα και μοιράστηκε μαζί μας στιγμιότυπα και σκέψεις από την άγρια φύση και τα πλάσματά της.
Ο αετός καραδοκεί και δεν συγχωρεί. Ψάχνει και βρίσκει θηράματα για να συνεχίσει τον δικό του κύκλο ζωής. Οι τουρλίδες δεν μπορούν να αμυνθούν στα γαμψά νύχια του αρπακτικού και η μόνη αντίδραση των άλλων πουλιών είναι το κράξιμο για να απομακρύνουν τον θηρευτή.
Χαρακτηριστικό του μεταναστευτικού πτηνού είναι το μεγάλο ράμφος, που το χρησιμοποιεί όχι μόνον για να «μαζεύει» την τροφή της από το έδαφος, αλλά και για να ανοίγει ή να σπάει το κέλυφος όστρακων και μαλακίων.
Η μαρτυρία του φωτογράφου:
Προχτές βρέθηκα και παλι στα υγρολείβαδα της Λίμνης της Καστοριάς, κρυμμένος στην φυλάχτρα μου και παρατηρούσα δύο Τουρλίδες (Numenius arquata) οι οποίες σταμάτησαν για λίγο στην Λίμνη μέχρι να ξαναβρούν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν το ταξίδι προς τον βορρά στην Βορεια ακτή της Γερμανίας όπου φωλιάζουν πάρα πολλές. Εκεί ανακάλυψα ιδίοις όμμασι την ορθότητα της παροιμίας «οσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος» και για να είμαι ακριβής όσα φέρνει το δευτερόλεπτο. 
Μέσα σε λιγότερο απο 5 δεύτερα ένας Γερακαετός (Hieraaetus pennatus) επίσης περαστικός από την λίμνη, χύμηξε με μεγάλη ορμή στην μία από τις δύο Τουρλίδες και την ακινητοποίησε με τα νύχια του.
Το σπαρακτικό σφύριγμα της δύσμοιρης Τουρλίδας και τα σφυρίγματα απελπισίας της δεύτερης που παρατηρούσε το γεγονός, πάγωσαν όλη την πεδιάδα, εκείνην τη στιγμή με κυρίευσε θυμός και το μόνο που ήθελα ήταν να πεταχτώ από την κρυψώνα μου να διώξω τον γερακαετό και να σώσω την δύσμοιρη Τουρλίδα. 
Κρατήθηκα όμως έπνιξα τον θυμό μου και έμεινα απλός παρατηρητής.
Οι νόμοι τις φύσης είναι πολλές φορές σκληροί, αλλά αυτοί είναι και πρέπει να τους δεχτούμε, δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνουμε έστω και αν φαινομενικά είναι για καλό. 
Με το σώμα της δύσμοιρης Τουρλίδας τρέφεται ο Γερακαετός που και αυτός με την σειρά του θα γεννήσει νέους Γερακαετούς. 
Και ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται.
Καπουργάς Κώστας
