Στα 40 της χρόνια ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη σταρ του Χόλιγουντ και η πρώτη Λατίνα που απέκτησε αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας.
Την αποκαλούσαν «γυναίκα με καπέλο από φρούτα» και λέγεται ότι από εκείνη είναι εμπνευσμένο το λογότυπο της Chiquita banana.
O λόγος για την Κάρμεν Μιράντα, τη χορεύτρια της σάμπα, που μεσουράνησε στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του ’40.
Γεννήθηκε το 1909, σε χωριό της Πορτογαλίας ως Μαρία ντο Κάρμο Μιράντα ντα Κούνια.
Όταν ήταν ενός έτους μετανάστευσε με την οικογένεια της στο Ρίο της Βραζιλίας, όπου μεγάλωσε.
Συνήθιζε να αναφέρει ότι είχε καρδιά βραζιλιάνας, παρόλο που ήταν πορτογαλικής καταγωγής.
Σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να εργάζεται, προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά στην αποθεραπεία της αδερφής της που έπασχε από φυματίωση.
Από μικρή είχε ταλέντο στο χορό και στο τραγούδι και ονειρευόταν να ασχοληθεί με τα σόου.
Οι γονείς της διοργάνωναν δείπνα στο σπίτι τους και η Μιράντα τους διασκέδαζε, τραγουδώντας.
Όταν ήταν 16 ετών, ένας επισκέπτης που την άκουσε να τραγουδάει, τη σύστησε σε κάποιον κιθαρίστα, ο οποίος την κάλεσε να τραγουδήσει στο ραδιόφωνο.
Παρά τις αντιρρήσεις τους πατέρα της άλλαξε το όνομά της σε Κάρμεν Μιράντα, διότι δεν ήθελε να παρουσιάζεται με το όνομα της οικογένειας και ξεκίνησε την καριέρα της.
Υπέγραψε συμβόλαιο σε δισκογραφική εταιρεία και στα 21 της χρόνια ήταν ήδη γνωστή στη Βραζιλία.
Τη δεκαετία του ’30 είχε ηχογραφήσει 300 τραγούδια σάμπα και όλοι οι στιχουργοί της Βραζιλίας ήθελαν να της γράψουν τραγούδια.
Συμμετείχε σε έξι ταινίες και έκανε περιοδείες στην Αργεντινή ως εκπρόσωπος της μουσικής σάμπα.
Είχε το δικό της σόου σε καζίνο και ήταν η απόλυτη σταρ του ραδιοφώνου.
Τότε, αποφάσισε να υιοθετήσει την περσόνα της «Βραζιλιάνας βόμβας» και απέκτησε το δικό της ιδιαίτερο στυλ, βασισμένο στο ντύσιμο των γυναικών Μπαϊάνα (αυτές, δηλαδή, που προέρχονται από την περιοχή Μπαϊα της Βραζιλίας).
Φορούσε πολύχρωμα ρούχα, ψηλοτάκουνα παπούτσια και μεγάλα τουρμπάνια, τα οποία στόλιζε με φρούτα.
Το συγκεκριμένο ντύσιμο φορούσαν οι βραζιλιάνες στο καρναβάλι. Η Μιράντα ήταν η πρώτη που το παρουσίαζε στον κινηματογράφο. Για το λόγο αυτό όταν μετακόμισε στο Χόλιγουντ έγινε σύμβολο της Βραζιλίας.
Η καριέρα στο Χόλιγουντ
Το 1939 ο καλλιτεχνικός πράκτορας, Λι Σούμπερτ, επισκέφτηκε τη Βραζιλία για να παρακολουθήσει το καρναβάλι.
Τότε άκουσε για μια τραγουδίστρια της σάμπα, η οποία ακουγόταν σε όλα τα ραδιόφωνα.
Της πρότεινε να την αναλάβει με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της.
Ο Σούμπερτ της πρότεινε να συνεχίσει την καριέρα της στην Αμερική και να μεταπηδήσει στον χώρο του κινηματογράφου.
Η Μιράντα δέχτηκε με τον όρο ότι θα έπαιρνε μαζί τους μουσικούς της.
Το 1939 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε από το μηδέν.
Αρχικά, συμμετείχε σε μιούζικαλ στο Μπροντγουέι και σε λίγο διάστημα έγινε περιζήτητη στο Χόλιγουντ, χάρη στο ιδιαίτερο παρουσιαστικό και ταμπεραμέντο της.
Έπαιξε συνολικά σε 40 ταινίες και έγινε σταρ στην Αμερική.
Ωστόσο, η φήμη της στην Βραζιλία άρχισε να υποχωρεί όταν την άκουσαν να τραγουδάει αγγλικά.
Την κατηγόρησαν ότι «αμερικανοποιήθηκε» και όταν επέστρεψε στη Βραζιλία ως πετυχημένη σταρ του Χόλιγουντ, η συναυλία που έδωσε στο Ρίο απέτυχε.
Το 1940 επέστρεψε μαζί με τη μητέρα της στο Λος Άντζελες.
Στην Αμερική ήταν πρεσβευτής της χώρας της, η οποία μέσα από τη δουλειά της έκανε γνωστές τις ομορφιές της Βραζιλίας.
Μάλιστα, προσκλήθηκε από τον Λευκό Οίκο να τραγουδήσει για τον πρόεδρο Ρούσβελτ και το 1941 έγινε η πρώτη Λατίνα καλλιτέχνιδα που απέκτησε αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας.
Το σπίτι της στο Μπέβερλι Χιλς θεωρείτο «ανεπίσημη βραζιλιάνικη πρεσβεία», την οποία επισκέπτονταν όσοι Βραζιλιάνοι ταξίδευαν στην Αμερική ακόμα και οι βραζιλιάνοι στρατιώτες, που πήγαιναν στον πόλεμο στην Ευρώπη.
Παράλληλα με την επιτυχημένη καριέρα της, υπέφερε από κατάθλιψη.
Το 1940, για να αντεπεξέλθει στην πίεση της δουλειάς, άρχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά, στα οποία εθίστηκε.
Το 1946 παντρεύτηκε τον τεξανό παραγωγό, Ντέιβιντ Σεμπάστιαν και έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί.
Ωστόσο, απέβαλλε στη διάρκεια παράστασης και ο γιατρός της ανακοίνωσε ότι δεν θα μπορούσε να αποκτήσει ποτέ παιδιά.
Το 1955 πέθανε από καρδιακή ανακοπή πάνω στη σκηνή. Ήταν μόλις 46 ετών.
Περίπου ένα εκατομμύριο Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους για να την τιμήσουν για τελευταία φορά.
Μέχρι σήμερα θεωρείται η μεγαλύτερη καλλιτέχνις στην ιστορία της Βραζιλίας.