Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν ένας γνήσιος κωμικός ηθοποιός. Παρόλο που στην καριέρα του ερμήνευσε και κλασικούς ρόλους, είχε ταυτίσει το όνομά του με το γέλιο.
Ήταν ένα από τα βασικά ονόματα της επιθεώρησης, που δε δίσταζε να τσαλακώνει την εικόνα του. Οι ρόλοι και οι μεταμφιέσεις του άφησαν εποχή.
Οι περισσότεροι που τον θαύμαζαν στο θέατρο και τον κινηματογράφο, δεν γνωρίζουν ότι ο Μουστάκας, που καταγόταν από την Κύπρο, σε νεαρή ηλικία συμμετείχε στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), αγωνίστηκε την περίοδο 1955 – 1959, κατά της Βρετανικής κυριαρχίας. Σκοπός ήταν η απελευθέρωση της Κύπρου και η ένωσή της με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Ο Μουστάκας γεννήθηκε το 1940 και ήταν τότε 15 χρονών. Όπως χιλιάδες συμμαθητές του, έτσι και εκείνος, μυήθηκε στον αγώνα των Κυπρίων και πήρε ενεργό μέρος στη δράση της ΕΟΚΑ. Ήταν το πρώτο απελευθερωτικό κίνημα, που βασίστηκε σε μαθητές του Λυκείου. Ο Μουστάκας μοίραζε φυλλάδια και έγραφε συνθήματα στους τοίχους.
Ο νεαρός Σωτήρης όμως, δεν ήταν απ’ τους τυχερούς και κάποια στιγμή έγινε αντιληπτός από τους Άγγλους. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου έκατσε για εφτά μήνες και υπέστη όλες τις βρετανικές περιποιήσεις.
Η φυλάκισή του, αν και δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο για την εποχή, τον αναστάτωσε πολύ, γιατί ο 15χρονος τότε μαθητής φοβήθηκε και πίστεψε ότι δεν θα γινόταν ποτέ ηθοποιός. Ο λόγος ήταν ο εξής.
Το όνειρο να γίνει ηθοποιός
Ο Μουστάκας, πριν από την περιπέτειά του με την ΕΟΚΑ, είχε ήδη αποφασίσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Για τον ίδιο, στάθηκε μοιραία μια παράστασηπου παρακολούθησε στη Λεμεσό με τον Νίκο Σταυρίδη. Μετά το τέλος του έργου, ο Σωτήρης πήρε το θάρρος και επισκέφτηκε τον μεγάλο ηθοποιό στο καμαρίνι του και του ομολόγησε ότι ήθελε να ακολουθήσει τα χνάρια του. Ο Σταυρίδης του είπε να πάει να τον βρει στην Αθήνα όταν τελειώσει το σχολείο.
Ο Μουστάκας ήταν ενθουσιασμένος. Γι’ αυτό, όταν λίγο καιρό μετά βρέθηκε στη φυλακή, απογοητεύτηκε. Νόμιζε ότι θα έχανε για πάντα το ραντεβού του με το Σταυρίδη και με την υποκριτική.
Παρά τις ανησυχίες του, το 1958, αφού τελείωσε την εμπορική ακαδημία Λεμεσού, κατάφερε να βρεθεί στην Αθήνα με πλαστό διαβατήριο. Στις πρώτες εξετάσεις για τη δραματική σχολή απέτυχε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Έδωσε για δεύτερη φορά και τα κατάφερε. Ο δρόμος για την καριέρα που ονειρευόταν, είχε ανοίξει.
Δεν είναι γνωστό αν πήγε τελικά στο ραντεβού με τον Νίκο Σταυρίδη, αλλά σίγουρα πέτυχε το όνειρό του. Έγινε ένας μεγάλος και πολύ αγαπητός ηθοποιός, που υπηρέτησε την τέχνη έως το τέλος της ζωής του στις 4 Ιουνίου 2007.
