Όταν γεννήθηκε, ζύγιζε 6 κιλά και ο γιατρός χρειάστηκε να τον τραβήξει με λαβίδα.
Η πίεση τραυμάτισε σοβαρά ένα νεύρο στη σιαγόνα του, προκαλώντας μία μόνιμη παραμόρφωση στο χείλος του και στο αριστερό μάτι.
Μπορεί τώρα το στραβό στόμα να έχει γίνει το σήμα κατατεθέν του Σιλβέστερ Σταλόνε, αλλά όταν ήταν νέος, προσπαθούσε να το καλύψει με κάθε τρόπο.
Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του με ανάδοχη μητέρα, η οποία τον φρόντιζε όλη την ημέρα, όσο οι γονείς του δούλευαν.
Η οικογένειά του ήταν φτωχή. Ο πατέρας του ήταν κομμωτής, η μητέρα του χορεύτρια.
Όμως σε λίγα χρόνια, η επιχείρηση του πατέρα του αναπτύχθηκε και το οικονομικό στάτους της οικογένειας Σταλόνε αναβαθμίστηκε.
Από το μικροσκοπικό διαμέρισμα στο Κουίνς της Νέας Υόρκης μετακόμισαν σε μια πλούσια γειτονιά της Ουάσινγκτον.
Ανατροπή και μοναξιά. Η ζωή του έγινε περίπου σαν τις ταινίες που θα πρωταγωνιστούσε.
Ο Σιλβέστερ ήταν ένα μοναχικό παιδί.
Δυσκολευόταν να κοινωνικοποιηθεί και επέλεγε να περνάει χρόνο μόνος του, αφοσιωμένος στα κόμιξ και τους σούπερ ήρωες που θαύμαζε.
Φορούσε μια στολή σούπερμαν κάτω από τα κανονικά του ρούχα και μία φορά, επιχείρησε να πετάξει, πηδώντας από την ταράτσα με μία ομπρέλα σαν αλεξίπτωτο.
Ήταν εξαιρετικά τυχερός. Έσπασε την κλείδα του, αλλά επέζησε απ’ την πτώση.
Στα 13, είδε για πρώτη φορά την ταινία «Ηρακλής», με τον ρωμαλέο Στιβ Ριβς στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο νεαρός Σιλβέστερ έπαθε εμμονή με το μυώδες σώμα του ηθοποιού και άρχισε εντατική εξάσκηση, στο γυμναστήριο που είχε πρόσφατα ανοίξει η μητέρα του.
Ο κόπος του δεν πήγε χαμένος. Εξαιτίας του καλογυμνασμένου σώματός του και των αθλητικών επιδόσεων στις τελευταίες τάξεις του λυκείου ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς μαθητές, αν και οι βαθμοί του παρέμεναν εξαιρετικά χαμηλοί.
Δεν έγινε δεκτός σε κανένα πανεπιστήμιο, αλλά η μητέρα του τον έγραψε στο Αμερικάνικο Κολέγιο του Leysin στην Ελβετία.
Εκεί σπούδασε λογοτεχνία, θέατρο και ποίηση.
Τον γοήτευε το σύγχρονο, πειραματικό θέατρο και ανέβαζε δικές του παραστάσεις.
Οι καθηγητές δεν εντυπωσιάστηκαν από τις προσπάθειές του και ο Σταλόνε παράτησε τις σπουδές, λίγο πριν αποφοιτήσει.
Επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, όπου τον περίμενε η μία απόρριψη μετά την άλλη.
Το μυώδες σώμα που είχε αποκτήσει με τόσο κόπο, δεν ταίριαζε με το καλλιτεχνικό προφίλ που ήθελε να περάσει.
Μετά από μήνες ανεργίας, αποφάσισε να παίξει σε μία ταινία πορνό, για να πάρει τα 200 δολάρια που του υπόσχονταν.
Η ταινία είχε τίτλο «Το Πάρτι τις Κίτυς και του Παίδαρου».
Ο Σταλόνε υποδύθηκε τον «παίδαρο» που μοιράστηκε τρυφερές στιγμές με τρεις γυναίκες.
Με τα χρήματα νοίκιασε ένα διαμέρισμα, όπου συγκατοίκησε με την εκλεκτή της καρδιάς του, την όμορφη Σάσα Τσακ, μία ανερχόμενη ηθοποιό, που δούλευε ως ταξιθέτρια.
Ο Σταλόνε εμφανίστηκε ως κομπάρσος σε μερικές ταινίες, συμμετείχε σε θεατρικά, αλλά το μοναδικό εισόδημα ερχόταν από σενάρια που πουλούσε σε μια αυστραλέζικη εταιρεία παραγωγής, για την τηλεοπτική σειρά «The Evil Touch».
«Rocky»
Η έμπνευση για την ταινία Ρόκι, ήρθε όταν παρακολούθησε τον αγώνα του Μοχάμεντ Άλι εναντίον του άσημου τότε πυγμάχου, Τσακ Γουέπνερ.
Οι περισσότεροι είχαν ξεγράψει τον Γουέπνερ, θεωρώντας δεδομένη την ήττα του.
Ο πυγμάχος όμως άντεξε μέχρι το τέλος και έχασε με ελάχιστη διαφορά.
Ο Σταλόνε άρχισε να γράφει το σενάριο για τον Ρόκυ, το οποίο άρεσε στους υπεύθυνους στο κινηματογραφικού στούντιο United Artists.
Οι παραγωγοί ήθελαν πολύ το σενάριο, αλλά δεν ήθελα τον Σταλόνε, που επέμενε να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τους έπεισε, όταν δέχθηκε να γυρίσει όλη την ταινία με έναν ασήμαντο προϋπολογισμό, μόλις 1.250.000 δολάρια.
Για τα δεδομένα του Χόλιγουντ, το budget ήταν σχεδόν μηδενικό.
Βέβαια για να μείνει μέσα στα όρια, ο Σταλόνε προσέλαβε την ίδια του την οικογένεια. Πολλά εξωτερικά γυρίσματα έγιναν με κάμερα χειρός, με τη συμμετοχή και συγγενών του, αφού τα χρήματα δεν επαρκούσαν για την πληρωμή κομπάρσων. Ακόμα και ο πατέρας του έγινε κομπάρσος ενώ η Σάσα, που πλέον είχε γίνει γυναίκα του, ανέλαβε την προώθηση της ταινίας.
Στα γυρίσματα, ο Σταλόνε είχε τον απόλυτο έλεγχο και πρόσεχε κάθε λεπτομέρεια. Το συνεργείο τον χαρακτήριζε ως «τύραννο».
Η ταινία έσπασε τα ταμεία.
Ο άσημος Σταλόνε πήγε στα Όσκαρ, υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου σεναρίου και ανδρικού ρόλου, απέναντι σε κολοσσούς όπως ο Ρόμπερτ Ντενίρο για την ταινία «Ο Ταξιτζής»..
Τελικά κέρδισε το αγαλματίδιο για καλύτερη ταινία του 1976.
Ο Σταλόνε έκανε τον γύρο της Αμερικής, εμφανίστηκε σε δεκάδες talk show και μάταια προσπαθούσε να πείσει το κοινό ότι ήταν ένας «διανοούμενος σεναριογράφος που ενδιαφερόταν για το πειραματικό θέατρο».
Για τους θεατές, ο Σταλόνε δεν ήταν τίποτε παραπάνω από ένας γεροδεμένος «γορίλας» που μπορούσε να υποδυθεί μόνο λιγομίλητους κυνηγούς της περιπέτειας.
Έξι χρόνια αργότερα, στο βιογραφικό του προστέθηκε και ο Ράμπο, που επιβεβαίωσε την εντύπωση των θεατών.
Ο Σιλβέστερ Σταλόνε μπορεί να απέτυχε ως «σοβαρός» ηθοποιός, αλλά σίγουρα απέδειξε ότι είναι ικανότατος επιχειρηματίας.
Οι ταινίες του έχουν εισπράξει δισεκατομμύρια και ο ίδιος είναι ένας από τους μεγαλύτερους, και πιο ανθεκτικούς στον χρόνο, σταρ του Χόλυγουντ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μάικλ Τζάκσον. Ο «γρίφος» της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και ο μυστηριώδης θάνατος που θεωρήθηκε ανθρωποκτονία…
