Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955, ο ηθοποιός Τζέιμς Ντιν πέθανε, κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.
Λίγο πριν, βρισκόταν στο τιμόνι της Πόρσε 550 Σπάιντερ και έτρεχε με ταχύτητα 136 χιλιομέτρων την ώρα.
Έστριψε απότομα σε μια κλειστή στροφή και συγκρούστηκε μετωπικά με το διερχόμενο όχημα.
«Δεν μπορεί, θα σταματήσει ο τύπος… θα μας δει», ήταν τα τελευταία λόγια του ηθοποιού, σύμφωνα με τον συνοδηγό του, Ρολφ Γουάδεριτς.
Μετά τη σύγκρουση, η Πόρσε έκανε μια πλήρη αναστροφή στον αέρα και κατέληξε πάλι πάνω στις ρόδες τις.
Ο Γουάδεριτς είχε πεταχτεί έξω απ’ το αυτοκίνητο και σώθηκε, αλλά με σοβαρούς τραυματισμούς.
Ο Ντιν ήταν άτυχος.
Είχε σπάσει ο σβέρκος του και είχε εσωτερικές αιμορραγίες.
Ήταν αναίσθητος, όταν έφτασε το ασθενοφόρο και πέθανε πριν προλάβει να φτάσει στο νοσοκομείο.
Ήταν μόλις 24 ετών.
Λίγες βδομάδες πριν τον θάνατό του, ο Ντιν συμμετείχε σε μία διαφήμιση για την οδική ασφάλεια.
Η ατάκα του Ντιν ήταν: «Η ζωή που θα σώσει μπορεί να είναι η δική σου».
Όμως όταν ήρθε για το γύρισμα, άλλαξε τα λόγια και είπε: «Η ζωή που θα σώσει μπορεί να είναι η δική μου».
Τραγική ειρωνεία: Η διαφήμιση δεν μεταδόθηκε ποτέ.
Ο «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία»
Ο Ντιν ήταν το «άγριο παιδί» του Χόλιγουντ.
Του άρεσε να ζει στα όρια και να προκαλεί την τύχη του.
Αγαπημένη του ασχολία ήταν οι αγώνες ταχύτητας με αυτοκίνητα και με τον ίδιο τρόπο οδηγούσε και στην προσωπική του ζωή.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Giant» είχε απαγορεύσει στον Ντιν να συμμετέχει στους αγώνες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Ο Ντιν περίμενε μέχρι να τελειώσουν και αμέσως μετά δήλωσε συμμετοχή στους αγώνες ταχύτητας στο Σαλίνας της Καλιφόρνια.
Εκεί πήγαινε, όταν έγινε η μοιραία σύγκρουση. Ο Ντιν δεν σκόπευε να οδηγήσει.
Κανονικά θα βρισκόταν στο αυτοκίνητο των φίλων του, το οποίο θα ρυμουλκούσε την Πόρσε μέχρι το Σαλίνας.
Όμως, την τελευταία στιγμή αποφάσισε να οδηγήσει, για να συνηθίσει το καινούριο αυτοκίνητο.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής, πήγαινε τρομακτικά γρήγορα.
Μόλις δύο ώρες πριν το ατύχημα, η τροχαία τον σταμάτησε και του έκοψε πρόστιμο για υπερβολική ταχύτητα.
Πήγαινε με 105 χιλιόμετρα, ενώ το όριο ήταν 90.
Οι φίλοι του τον είχαν επιπλήξει για τη συμμετοχή στους αγώνες και ο Ντιν είχε απαντήσει: «Υπάρχει καλύτερος τρόπος να πεθάνεις; Είναι γρήγορο και καθαρό και φεύγεις μες στις φλόγες».
Λένε μάλιστα, ότι ο Ντιν είχε αναφέρει πολλές φορές ότι δεν πίστευε ότι θα ζήσει πέρα από την ηλικία των 30 ετών.
Η συμπρωταγωνίστριά του, Ελίζαμπεθ Τέιλορ, του είχε δώσει δώρο μία γάτα κι εκείνος την επέστρεψε, λέγοντας: «Μπορεί μια μέρα να φύγω απ’ το σπίτι και να μην ξαναγυρίσω».
Η Κατάρα του «Μικρού Μπάσταρδου»
Ο Ντιν είχε ονομάσει την Πόρσε «Μικρό Μπάσταρδο», το παρατσούκλι που είχε δώσει στον ίδιο, ο δάσκαλος υποκριτικής του.
Ο ηθοποιός λάτρευε το καινούριο του αυτοκίνητο, αλλά δε συμμερίζονταν όλοι τη χαρά του.
Όταν το είδε η τραγουδίστρια, Έρθα Κιτ, είπε στον Ντιν: «Τζέιμς, δε μου αρέσει αυτό το αυτοκίνητο. Θα σε σκοτώσει»!
Παρόμοια αντίδραση είχε και ο ηθοποιός Άλεκ Γκίνες. Ο Ντιν είχε προσφερθεί να τον πάει μια βόλτα με την Πόρσε και ο Γκίνες αρνήθηκε, γιατί ένιωθε ότι το αυτοκίνητο ήταν απειλητικό.
Μετέπειτα επεισόδια δημιούργησαν την εντύπωση ότι το αμάξι ήταν καταραμένο.
Ο φίλος και μέντορας του Ντιν, Τζορτζ Μπάρις, μετέφερε το αυτοκίνητο στο γκαράζ του, για να το κάνει παλιοσίδερα.
Μόλις έφτασε στο γκαράζ, η Πόρσε γλίστρησε απ’ το ρυμουλκό, έπεσε πάνω σε έναν μηχανικό και του έσπασε τα πόδια.
Ο Μπάρις πούλησε διάφορα εξαρτήματα στους επαγγελματίες οδηγούς, Τρόι Μακχέρνι και Γουίλιαμ Έσριντ.
Και οι δύο πέθαναν σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, ενώ οδηγούσαν τα αμάξια που περιείχαν τα εξαρτήματα από τον καταραμένο «Μικρό Μπάσταρδο».
Ο Μπάρις απελπίστηκε με το αμάξι και το δάνεισε στην τροχαία της Καλιφόρνια, η οποία το χρησιμοποίησε σε επιδείξεις οδικής ασφάλειας.
Τα μυστήρια επεισόδια συνεχίστηκαν.
Πήρε φωτιά το γκαράζ στο οποίο φυλασσόταν και κάηκαν τα πάντα, εκτός απ’ το «Μικρό Μπάσταρδο».
Κατά τη διάρκεια επίδειξης σε ένα λύκειο του Σακραμέντο, το αυτοκίνητο γλίστρησε απ’ το σημείο που εκτιθόταν και έσπασε τη λεκάνη ενός 15χρονου μαθητή.
Ο οδηγός του φορτηγού, που μετέφερε την Πόρσε, έχασε τον έλεγχο και το φορτηγό συγκρούστηκε με έναν τοίχο.
Ο οδηγός πετάχτηκε στο πεζοδρόμιο, αλλά έζησε.
Τότε, η Πόρσε γλίστρησε απ’ το ρυμουλκό και έπεσε πάνω του, σκοτώνοντάς τον.
Το 1960, ο Μπάρις φόρτωσε την Πόρσε σε ένα βαγόνι τρένου, για να τη μεταφέρει στην Καλιφόρνια.
Όταν έφτασε το τρένο στον σταθμό, το αυτοκίνητο είχε εξαφανιστεί και κανείς δεν ξέρει τι απέγινε μέχρι σήμερα.
Στο παρακάτω βίντεο, ο Τζέιμς Ντιν μιλάει για την οδική ασφάλεια, λίγο καιρό πριν τον θάνατό του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Δημοσιογράφος: Πολλοί νέοι παρακολουθούν απ’ το σπίτι. Έχεις κάτι να πεις για τη γρήγορη οδήγηση στους εθνικούς δρόμους;
Τζέιμς Ντιν: Συνήθιζα να οδηγώ πολύ γρήγορα.
Ρίσκαρα χωρίς λόγο, ειδικά στους εθνικούς δρόμους.
Μετά άρχισα να οδηγώ σε αγώνες και τώρα, όταν είμαι σε εθνικές οδούς, είμαι πολύ προσεκτικός.
Γιατί κανείς δεν ξέρει τι κάνει.
Δεν ξέρεις τι θα κάνει αυτός ο τύπος ή άλλος.
Στους αγώνες, υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται με τους κανόνες και με την ασφάλεια.
Γι’ αυτό είμαι πολύ προσεκτικός στους δρόμους. Δεν νιώθω την ανάγκη να πάω γρήγορα.
Ο κόσμος λέει ότι οι αγώνες είναι επικίνδυνοι, αλλά τους θεωρώ πιο ασφαλείς απ’ τους εθνικούς δρόμους.
Δημοσιογράφος: Μια τελευταία ερώτηση. Έχεις καμία συμβουλή για τους νέους που οδηγούν;
Τζέιμς Ντιν: Χαλαρώστε, οδηγήστε… η ζωή που θα σώσετε μπορεί να είναι η δική μου.
