Ήταν από τους πιο ταλαντούχους Ιρλανδούς ηθοποιούς της γενιάς του.
Η καριέρα του κράτησε 50 χρόνια όμως έγινε ευρέως γνωστός όταν υποδύθηκε τον μάγο και διευθυντή του Χόγκουαρντς, Άλμπους Ντάμπλντορ στις δύο πρώτες ταινίες «Χάρι Πότερ». Όπως είχε πει, δέχτηκε τον ρόλο μετά από πιέσεις της εγγονής του, η οποία τον απείλησε ότι δεν θα του ξαναμιλούσε.
Ο λόγος για τον Ιρλανδό ηθοποιό Ρίτσαρντ Χάρις, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του ’60 και έπαιξε σε δεκάδες ταινίες του Χόλιγουντ. Γεννήθηκε το 1930 στο Λίμερικ της Ιρλανδίας και ήταν ένα από τα εννιά παιδιά της οικογένειας. Μικρός διακρίθηκε για τις αθλητικές του ικανότητες στο ράγκμπι. Μάλιστα έπαιξε στους θρυλικούς Garryowen καταφέροντας να κερδίσει το κύπελλο Munster και θα γινόταν επαγγελματίας αθλητής αν δεν νοσούσε από φυματίωση. Τότε, παράτησε τον αθλητισμό και ξεκίνησε να εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση, στον αλευρόμυλο του Mount Kenneth.
Ωστόσο, σύντομα κατάλαβε ότι η παραγωγή δημητριακών δεν τον ευχαριστούσε. Όλα άλλαξαν όταν παρακολούθησε τη θεατρική παράσταση «Ερρίκος ο 4ος» του Πιραντέλο, με πρωταγωνιστή τον Michael MacLiammoir. Από τότε στράφηκε στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Σπούδασε στην Ακαδημία Μουσικής και Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου και στο Διεθνές Θεατρικό Εργαστήρι της Joan Littlewood. Το 1958 έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία «Alive And Kicking» και ένα χρόνο μετά συμμετείχε στην πρώτη του χολιγουντιανή ταινία «Ανταρσία στον Ατλαντικό». Αυτή, όπως είχε αποκαλύψει, δεν ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, καθώς ο πρωταγωνιστής Γκάρι Κούπερ αντιμετώπιζε συχνά ασθένειες και τα γυρίσματα καθυστερούσαν. Το 1965 κέρδισε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Η ταξιαρχία των εκδικητών» και δύο χρόνια αργότερα υποδύθηκε τον βασιλιά Αρθούρο στην ταινία Camelot όταν ο στενός του φίλος Ρίτσαρντ Μπάρτον απέρριψε τον ρόλο. Το επιβλητικό του παρουσιαστικό ήταν ο λόγος που του πρότειναν ρόλους βασιλιάδων και ισχυρών προσωπικοτήτων. Ενσάρκωσε τον Βασιλιά Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο στην ταινία «Το Ρόδο και το Βέλος» και τον Μάρκο Αυρήλιο στην ταινία «Ο Μονομάχος». Έλαβε διθυραμβικές κριτικές για την ερμηνεία του στην ταινία του Λίντσεϊ Άντερσον «Η τιμή ενός ανθρώπου» για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.
Παράλληλα έκανε και μια σύντομη όμως άκρως πετυχημένη καριέρα ως τραγουδιστής μετά τη συμμετοχή του στο μιούζικαλ Κάμελοτ. Το τραγούδι του ‘Macarthur Park» έπαιζε σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αμερικής.
Από τη δεκαετία του ’60 ήταν εθισμένος στο αλκοόλ και την κοκαΐνη και ήταν στενός φίλος με τον Πίτερ Ο’ Τουλ και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον με τους οποίος συνήθιζε να βγαίνει και να τα πίνει. Ο Ο’ Τουλ ήταν γνωστός για τα προβλήματα μέθης που αντιμετώπιζε από την αρχή της καριέρας του. Οι τρεις τους ήταν αχώριστοι.
Τη δεκαετία του ’70 ο Χάρις κάπνιζε 3 πακέτα τσιγάρα και έπινε 2,5 μπουκάλια βότκα την ημέρα. Έκανε συχνά χρήση κοκαΐνης, με αποτέλεσμα να λιποθυμά συχνά και να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας.
Ο γιατρός του συνέστησε να κόψει το ποτό, όμως ο Χάρις συνέχισε την αλόγιστη χρήση κοκαΐνη και αλκοόλ με αποτέλεσμα να φτάσει ένα βήμα πριν από τον θάνατο δυο φορές.
Το 1978 οι γιατροί είπαν στους συγγενείς του ότι δεν υπήρχαν ελπίδες να επιβιώσει. Τελικά τα κατάφερε, όμως τότε ήταν που αποφάσισε να κάνει αποτοξίνωση. Επέστρεψε σπίτι του και πέταξε την κοκαΐνη αξίας 6.000 δολαρίων που είχε κρυμμένη στην τουαλέτα. Όπως είχε πει, μπορεί πλέον να μη ζούσα στα όρια, όμως τουλάχιστον θα θυμάμαι τι έκανα την προηγούμενη μέρα». Ο Ο΄Τουλ είχε πει: «Εμείς δοξάσαμε τα 60s. Ο Μπάρτον, εγώ, ο Ρίτσαρντ Χάρις, κάναμε ανοιχτά ό,τι έκαναν όλοι στα κρυφά εκείνη την εποχή – και ό,τι κάνουν τώρα για επίδειξη».
Ο Χάρις έκανε δύο γάμους και απέκτησε τρεις γιους. Όπως είχε πει αν απέτυχε σε έναν ρόλο στη ζωή του ήταν ως σύζυγος. Επίσης ένιωθε τύψεις που ήταν απών από τη ζωή των παιδιών του. Πέθανε σε ηλικία 72 ετών σε νοσοκομείο του Λονδίνου μετά από μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ήλπιζε ότι θα κατάφερνε να παίξει και στην τρίτη ταινία Χάρι Πότερ όμως δεν πρόλαβε. Η ερμηνεία του ως Άμπους Ντάμπλντορ ήταν εξαιρετική και οι παραγωγοί δυσκολεύτηκαν να επιλέξουν τον αντικαταστάτη του. Αρχικά πρότειναν τον ρόλο στον Ίαν Μακέλεν, ο οποίος είχε υποδυθεί με επιτυχία τον μάγο Γκάνταλφ στις ταινίας «Άρχοντας των δακτυλιδιών», ωστόσο εκείνος αρνήθηκε γιατί όπως είχε πει έαν ο Ρίτσαρντ Χάρις ζούσε δε θα ενέκρινε την επιλογή του ως Νταμπλντόρ. Όπως είχε αποκαλύψει ο ΜακΚέλεν ο Χάρις ήταν τελειομανής και αυστηρός κριτής τόσο του εαυτού του όσο και των συναδέλφων του. Μια φορά τον είχε χαρακτηρίσει ως τεχνικά άρτιο ηθοποιό όμως απαθή. Τελικά τον ρόλο του Νταμπλντόρ ανέλαβε ο Ιρλανδός ηθοποιός Μάικ Γκέιμπον.
Διαβάστε επίσης:
