Οι θεατρικές ερμηνείες του Αιμίλιου Βεάκη έμειναν στην ιστορία. Υπήρξε κυρίως θεατρικός ηθοποιός και έπαιξε μόνο σε εννέα κινηματογραφικές ταινίες μεταξύ των οποίων και στη «Φωνή της καρδιάς» που ήταν η πρώτη ταινία της εταιρείας του Φιλοποίμενα Φίνου. Η πρεμιέρα έγινε τον Μάρτιο του 1943 στον κινηματογράφο Ρεξ, ενώ η Αθήνα ζούσε ακόμα τον πόλεμο και τη γερμανική Κατοχή.
Εκτός από τον Βεάκη στην ταινία έπαιζαν ο Δημήτρης Χορν, ο Αλέκος Λειβαδίτης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας που έκανε τα πρώτα του βήματα, η Καίτη Πάνου, ο Παντελής Ζερβός.
Ο κόσμος παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε λόγω της Κατοχής, γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα. Μάλιστα ο πατέρας του Φιλοποίμενα Φίνου, γιατρός στο επάγγελμα και ιδιοκτήτης του σινεμά Αλκαζάρ, ο οποίος εκείνη την ημέρα καθόταν στο ταμείο και έκοβε τα εισιτήρια, βγήκε έξω και φώναξε στον κόσμο που σχημάτιζε ουρά για να μπει : «όρθιοι, μόνο όρθιοι».
Σχεδόν κανείς δεν πτοήθηκε. Σχεδόν όσοι βρίσκονταν στην ουρά, μπήκαν τελικά στο Ρεξ και παρακολούθησαν την ταινία, ενώ δεν είχαν κάθισμα.
Στο τέλος του έργου οι θεατές χειροκροτούσαν ρυθμικά σαν να βρίσκονταν στο θέατρο και έμειναν συγκεντρωμένοι έξω στον δρόμο, μέχρι να βγουν από την αίθουσα οι συντελεστές της ταινίας που την είχαν παρακολουθήσει από τις πρώτες σειρές του σινεμά. Όταν άρχισαν να βγαίνουν, ο κόσμος τους υποδέχτηκε με αναμμένα χαρτιά και εφημερίδες, λόγω της συσκότισης που επικρατούσε.
Οι Γερμανοί νόμιζαν ότι επρόκειτο για κάποια διαδήλωση των Αθηναίων και πλησίασαν το πλήθος με αυτόματα στα χέρια. Τελικά διαπίστωσαν ότι επρόκειτο απλώς για εκδήλωση αγάπης και θαυμασμού και δεν έκαναν συλλήψεις. Ανάμεσα στους ηθοποιούς που αποθεώθηκαν ήταν και ο Βεάκης ο οποίος από εκείνη την περίοδο και μετά έγινε προσωπικός φίλος του Φ. Φίνου και της συζύγου του Τζέλλας.
Διαβάστε ακόμα: Αιμίλιος Βεάκης, σε ηλικία 4 ετών έχασε και τους δύο γονείς του και μεγάλωσε με συγγενείς. Πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους και αργότερα τον αιχμαλώτισαν οι Ιταλοί. Ο Λόρενς Ολίβιε ήταν μεγάλος θαυμαστής του
Ο μυρωδάτος καφές έγινε καφές της παρηγοριάς
Η Τζέλλα Φίνου διηγήθηκε το «παιχνίδι της μοίρας» του Αιμίλιου Βεάκη, όπως το έζησε και θυμόταν για πάντα:
«Είχαν περάσει τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου και τότε αγοράζαμε μοσχομυρωδάτο καφέ από ένα καφεκοπτείο της Κοκκινιάς. Εκείνη την εποχή ο Βεάκης ερχόταν συνέχεια στη Στουρνάρα γιατί επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «η Αγνή του λιμανιού» μαζί με την Ελένη Χατζηαργύρη και τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
Μόλις λοιπόν έφτανε ο Βεάκης του έφτιαχνα καφέ κι εκείνος τον απολάμβανε ιδιαίτερα.
Μια μέρα μας λέει: Βρε παιδιά που θα βρω κι εγώ τόσο μυρωδάτο καφέ σαν κι αυτόν που πίνω εδώ από τα χεράκια της Τζέλλας μου;» «Μη σε νοιάζει παππού», έτσι τον αποκαλούσε ο Φίνος χαϊδευτικά «θα σου παραγγείλω εγώ και θα σου τον στείλω σπίτι».
Πράγματι σε λίγες μέρες πήραμε μπόλικο καφέ για τον Βεάκη και με χαρά αποφάσισα να του κάνω έκπληξη πηγαίνοντάς τον την επομένη σπίτι του. Όμως την άλλη μέρα καθώς καθόμουν στον επάνω όροφο της Στουρνάρα ακούω τη φωνή του Φίνου να λέει ταραγμένα «Τζέλλα τρέχα. Πέθανε ο Βεάκης.»
Κυριολεκτικά δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ντύνομαι γρήγορα- γρήγορα, παίρνω μαζί μου και τον καφέ του…και τρέμοντας φεύγω για το σπίτι του.
Εκεί ήταν ήδη μαζεμένος και συντετριμμένος όλος ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της Αθήνας και ο Βεάκης ξαπλωμένος στο φέρετρο του, βρισκόταν καταμεσής της σάλας.
Μόλις με βλέπει η γυναίκα του η Σμαράγδα με αγκαλιάζει κι εγώ ξεσπώ την ταραχή μου στην αγκαλιά της.
Με παίρνει από το χέρι με βάζει σε μια καρέκλα δίπλα στο φέρετρο και μου λέει «Ο Αιμίλιος σ’ αγαπούσε πολύ γι’ αυτό θέλω να κάτσεις εδώ δίπλα του».
Σε λίγο όλοι εκεί μέσα πίναμε τον καφέ της παρηγοριάς τον μυρωδάτο εκείνο καφέ που ο ίδιος είχε παραγγείλει και που εγώ τον πήγα σπίτι του για να τον πιουν τελικά οι φίλοι του και οι συγγενείς του για την παρηγοριά του δικού του θανάτου».
Ο ηθοποιός έπαθε εγκεφαλικό. Τον ρόλο του στην ταινία «η Αγνή του λιμανιού» ερμήνευσε τελικά ο Γιώργος Γληνός.
