Ήταν ο «Κίτσος» του παλιού ελληνικού κινηματογράφου κι ένας από τους μεγαλύτερους μίμους. Έγινε γνωστός κυρίως από τους δεύτερους ρόλους και ως ο δαιμόνιος επαρχιώτης που αναζητούσε μια καλύτερη τύχη στη πρωτεύουσα.
Ο λόγος για τον Τάσο Γιαννόπουλο, τον ηθοποιό που ξεχώρισε για το κωμικό του ταλέντο και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του.
Γεννήθηκε το 1931 στη Μεσσηνία. Από μικρός διακρίθηκε για την ικανότητα του να μιμείται τους δασκάλους και τους συμμαθητές του.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1958 στην ταινία «Το κορίτσι της αμαρτίας» και την επόμενη χρονιά έπαιξε για πρώτη φορά στο θέατρο.
Ντούμπλαρε τη φωνή του Αυλωνίτη και του Σταυρίδη στην ταινία «Μπαρμπα Γιάννης Κανατάς» και έπαιξε στις ταινίες «Ένας χίπις με τσαρούχια» και «Κολωνάκι διαγωγή μηδέν».
Υποδύθηκε τον πλανόδιο πωλητή στην ταινία «Του κουτρούλη ο γάμος» και τον τροχονόμο στην ταινία «Η σωφερίνα».
Ο «Κίτσος» και ο «Πατούχας»
Τη δεκαετία του ’60 έπαιξε σε μια σειρά ταινιών τον θρυλικό Κίτσο από τη Γαστούνη. «Έμπαινε Κίτσο», «Ο Κίτσος και τ’ αδέλφια του», «Κίτσος, μίνι και σουβλάκι», «Πράκτωρ Κίτσος καλεί Γαστούνη», είναι μερικές από τις συνολικά 14 κωμωδίες στις οποίες συμμετείχε ο «γνήσιος βλάχος» Κίτσος.
Σύμφωνα με το σενάριο, ο Κίτσος παντρεύεται την αγαπημένη του Ζέτα, την οποία υποδυόταν η γυναίκα του, Λίζα Αλεξίου, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά.
Το 1972 πρωταγωνίστησε ως ο Μανωλιός από την Κρήτη στην ταινία «Ο Πατούχας» στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, του Αρτέμη Μάτσα και του Μίμη Φωτόπουλου.
Η επιτυχία της ταινίας ήταν μεγάλη, καθώς έκοψε 179.876 εισιτήρια. Τον χαρακτήρισαν ως τον καλύτερο Πατούχα που υπήρξε ποτέ.
Έπαιξε σε άλλες τέσσερις ταινίες και σε μια τηλεοπτική σειρά της ΥΕΝΕΔ. Εμφανιζόταν σε κέντρα διασκέδασης και έκανε σπουδαίες μιμήσεις.
Μιμούταν με μεγάλη επιτυχία τον Θανάση Βέγγο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Γιάννη Γκιωνάκη.
Πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία μόλις 46 ετών, από κίρρωση του ήπατος.
Δείτε ένα βίντεο με τις σπουδαίες μιμήσεις του Τάσου Γιαννόπουλου:
Διαβάστε επίσης: Μπεάτα Ασημακοπούλου. Η «αρχοντογυναίκα» του κινηματογράφου που της έδιναν ρόλους της «υψηλής κοινωνίας». Η γνωριμία με τον Ορέστη Λάσκο
