Ο Μπόμπι Μακ Φέριν, έχει τη δική του μουσική ταυτότητα. Είναι ο μοναδικός διευθυντής ορχήστρας παγκοσμίως που έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες όπερες, έχοντας μαλλιά ράστα και την μπαγκέτα του στο αυτί.
Τα στερεότυπα δεν τον αφορούν. Περίτρανη απόδειξη αποτελεί ότι έγραψε και τραγούδησε το «Don’t worry, be Happy», ενώ η πορεία του στον χώρο της κλασσικής μουσικής είναι μεγαλειώδης.
Και οι δυο γονείς του ήταν λυρικοί ερμηνευτές στην Μητροπολιτική Όπερα. Ο πατέρας του όμως, υπήρξε ο πρώτος αφροαμερικανός άντρας σολίστ. Όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Λος Άντζελες, τελείωσε το γυμνάσιο και επικεντρώθηκε στο πιάνο. Αμέσως μετά την αποφοίτηση έκανε τις πρώτες περιοδείες με τη δική του μπάντα.
Το 1977 πήρε την απόφαση να γίνει τραγουδιστής. Τρία χρόνια αργότερα γνώρισε τον Μπιλ Κόζμπι, που του πρότεινε να πάρει μέρος στο «Playboy Jazz Festival». Από το 1983 άρχισε η σόλο καριέρα και οι δίσκοι. Έχει συνεργαστεί με σημαντικές προσωπικότητες και έχει στο ενεργητικό του 10 Γκράμι. Ήταν στενός φίλος με τον ηθοποιό Ρόμπιν Γουίλιαμς, ενώ με τον Τζακ Νίκολσον ηχογράφησε το παραμύθι «The Elefant’s Child», όπου μιμούνταν όλους τους ήχους της ζούγκλας.
Το 1988, κατά τη διάρκεια μιας ηχογράφησης εμπνεύστηκε με αφορμή μια χιουμοριστική συζήτηση, το τραγούδι «Don’t worry, Be Happy», που τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Όμως ο Μακ Φέριν, δεν συνέχισε την καριέρα του αναζητώντας την επόμενη εμπορική επιτυχία. Ήταν η στιγμή που έβαλε μια άνω τελεία στην καριέρα του και ξεκίνησε σπουδές για να γίνει διευθυντής ορχήστρας. Πολύ γρήγορα έφερε την ανατροπή στον κόσμο της κλασσικής μουσικής.
Κατάφερε να εντάξει τη συμμετοχή του κοινού σε όλες του τις συναυλίες. Ακόμα και στην όπερα. Πάντα χαρίζει στους θεατές μικρές δόσεις διαφορετικότητας, θέλοντας να αποδείξει ότι η μουσική δεν έχει όρια και ταμπού. Αρκεί να υπάρχει ταλέντο.
Πηγή: bobbymcferrin.com
Πήρε τυχαία τον ρόλο του Χαν Σόλο, ενώ ήταν βοηθός στο κάστινγκ. Ο Χάρισον Φορντ, έχει γλιτώσει από τρεις πτώσεις αεροπλάνων και η ζωή του μοιάζει με σενάριο…
