H Tζούλι Άντριους έγινε γνωστή από τον ρόλο της γλυκιάς νταντάς στην ταινία του 1964 «Μαίρη Πόπινς».
Η Άντριους, που εργαζόταν κυρίως σε θεατρικές παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ, κέρδισε Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου ενώ η ταινία αναδείχθηκε ως η εμπορικότερη της χρονιάς, με κέρδη 28,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Τζούλι Ουέλς αλλά πήρε το όνομα του δεύτερου συζύγου της μητέρας της, ο οποίος ονομαζόταν Άντριους και ήταν τενόρος.
Ο θετός της πατέρας ήταν αλκοολικός και βίαιος και είχε προσπαθήσει δύο φορές να της επιτεθεί. Για το λόγο αυτό, κλειδωνόταν το δωμάτιο της όταν ήταν μεθυσμένος.
Μεγάλωσε φτωχικά σε υποβαθμισμένο προάστιο του Λονδίνου. Όπως έλεγε, ήταν μια μαύρη περίοδος της ζωής της.
Μετά το τέλος του πολέμου, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας βελτιώθηκε και η Τζούλι έκανε μαθήματα φωνητικής.
Εμφανιζόταν στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση και τη δεκαετία του ’60 ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα στο Χόλιγουντ.
Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε πέντε παιδιά, εκ των οποίων τα δύο υιοθέτησε με τον δεύτερο σύζυγό της, τον σκηνοθέτη Μπλέικ Έντουαρντς.
Συνέχισε να παίζει σε μιούζικαλ στο Μπροντγουέϊ μέχρι το 1997, όποτε αναγκάστηκε να αποσυρθεί λόγω προβλήματος υγείας που αντιμετώπισε στις φωνητικές της χορδές.
Μετά το χειρουργείο διαπίστωσε ότι απέκτησε μόνιμο πρόβλημα στη φωνή της και πλέον δεν μπορούσε να τραγουδήσει.
Η Άντριους υπέβαλε μήνυση στους γιατρούς που τη χειρούργησαν και έκανε 4 επιπλέον επεμβάσεις , αλλά δεν κατάφερε να τραγουδήσει ξανά.
Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με την Ντίσνεϊ για την ταινία «Το ημερολόγιο μιας πριγκίπισσας», έγραψε την αυτοβιογραφία της και πλέον εμφανίζεται σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα στο κανάλι Netflix.
Η βρετανίδα ηθοποιός είχε ξεκινήσει την καριέρα της σε ηλικία επτά ετών, όταν ανακάλυψαν την μοναδική της φωνή. Μπορούσε να τραγουδήσει ψηλές και χαμηλές νότες καθώς η φωνή της είχε έκταση τέσσερις οκτάβες.
Σε ηλικία 11 ετών ξεκίνησε να παίζει σε μιούζικαλ και θεατρικές παραστάσεις και στα 18 της χρόνια ταξίδεψε στην Αμερική και έπαιξε σε μιούζικαλ στο Μπροντγουέϊ.
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο θα γινόταν στην ταινία «Ωραία μου κυρία» αλλά τελικά τον ρόλο κέρδισε η Όντρεϊ Χέιπμπορν, επειδή, σύμφωνα με τον Αμερικανό παραγωγό Τζακ Γουόρνερ, η Άντριους δεν θα είχε εμπορική επιτυχία αν και διέθετε καλύτερη φωνή.
Την ίδια περίοδο, ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είχε αναθέσει στους αδερφούς Σέρμαν τη μεταφορά του μυθιστορήματος της Πάμελα Λύντον Τράβερ στον κινηματογράφο.
Ο Ντίσνεϊ είχε δει την Άντριους στο Μπρόντγουεϊ και της πρότεινε τον ρόλο της γκουβερνάντας. Η Άντριους αρνήθηκε επειδή ήταν έγκυος αλλά ο Ντίσνεϊ της υποσχέθηκε ότι θα περιμένουν να γεννήσει για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα.
Μετά την επιτυχία της «Μέρι Πόπινς», έγινε διάσημη στην Αμερική και αμέσως της προτάθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην ταινία «Η μελωδία της ευτυχίας».
Όταν παρέλαβε το βραβείο Χρυσής Σφαίρας για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία ανέφερε: «Θα κλείσω τις ευχές μου αναφερόμενη σε έναν άνθρωπο που παρήγαγε μια υπέροχη ταινία και που είναι υπεύθυνος για αυτή μου την τιμή. Τον κύριο Τζακ Γουόρνερ».
Συνεργάστηκε με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία το «Σχισμένο Παραπέτασμα», αλλά τη δεκαετία του ’70 η καριέρα της δεν πήγαινε καλά και αναγκάστηκε να κάνει ψυχοθεραπεία.
Τη δεκαετία του ’80 έπαιξε στο μιούζικαλ «Victor/Victoria» και στην ταινία «Ροζ Σκάνδαλα», όπου για πρώτη φορά εμφανίστηκε γυμνή.
