Ο Κώστας Χατζηχρήστος ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου και παραμένει μέχρι σήμερα.
Εκτός από το υποκριτικό του ταλέντο ήταν γνωστός για την αδυναμία του στο γυναικείο φύλο, αλλά και τον επαγγελματισμό του, ειδικά στο θέατρο, όπου για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης.
Ο ηθοποιός, ο οποίος ήταν γνωστός στον κόσμο και ως ο «Βλάχος», στη βιογραφία του, που έγραψε ο Πέτρος Γεωργιόπουλος, μίλησε για πολλά θέματα και εκτός τέχνης.
Διαβάστε εδώ: Γιατί ο Κώστας Χατζηχρήστος δεν ήθελε να παίξει τον «βλάχο», που τον έκανε διάσημο.
Όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η γνώμη του για την πολιτική, απάντησε:
«Εγώ ποτέ δεν υπήρξα πολιτικός αναλυτής. Παρ’ όλ’ αυτά οφείλω να πω ότι όλα έχουν αλλάξει και στην πολιτική.
Έχουν κι οι πολιτικοί προβλήματα, σε εμάς μπορεί να φαίνονται εύκολα, αλλά σίγουρα δεν είναι.
Εγώ δεν πιστεύω ότι οι πολιτικοί μας δεν ενδιαφέρονται για την Ελλάδα.
Απλώς μερικοί δεν είναι τόσο σόι.
Είναι όπως στο θέατρο. Όλοι θέλουν να ευχαριστήσουν το κοινό, λίγοι όμως τα καταφέρνουν. Από πρόθεση λοιπόν ουδέν πρόβλημα, αλλά από αποτελέσματα, πολλά προβλήματα.
Και μετά, τι να σου κάνουν και οι πολιτικοί; Πολιτικοί είμαστε όλοι μας.
Ο καθένας με την τρέλα του κι αυτός με την ομπρέλα του. Ο Έλληνας είναι περίεργη ράτσα.
Όλοι μας και ο καθένας ξεχωριστά το παίζει αρχηγός.
Έτσι ο ένας απομυθοποιεί τον άλλον κι άντε να βρεις την άκρη».
Στην ερώτηση, ποιους πολιτικούς θαυμάζει, ο ηθοποιός είπε:
«Εγώ θαυμάζω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, γιατί νομίζω ότι ήταν κι είναι πάντα μια εγγύηση σταθερότητας στον τόπο.
Θυμάμαι όταν ήταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι, εγώ ήμουν για ένα διάστημα εκεί και τον έβλεπα.
Θυμάμαι ότι εγώ τότε γύριζα την ταινία, «Ο ταυρομάχος προχωρεί» σε ένα μέρος που το έλεγαν νομίζω «Πατέ μπουλού» και ο Καραμανλής έμενε στο «Εντεσέν» ή κάπως έτσι.
Ήταν πολύ κοντά κι έφευγα από το μέρος που έμενα και πήγαινα και τον έβλεπα.
Θυμάμαι ότι ήταν λάτρης του ούζου και αγαπούσε πολύ τα φιστίκια Αιγίνης.
Πάντοτε του πήγαινα ούζο και φιστίκια.
Ένα άλλο που θυμάμαι με τον σημερινό πρόεδρο της δημοκρατίας ήταν όταν έκανα πρεμιέρα στο θέατρο Μετροπόλιταν και τον είχα καλέσει.
Κι εγώ και ο κόσμος περιμέναμε με αγωνία πότε θα ‘ρθει ο Καραμανλής για να αρχίσουμε την παράσταση.
Αλλά η ώρα πέρναγε και ο Καραμανλής δεν ερχόταν.
Η αγωνία μου και η στεναχώρια μου, δε λεγόταν. Τελικά, μετά από 45 λεπτά ο Κ. Καραμανλής εμφανίζεται με τη συνοδεία του στην αίθουσα του θεάτρου. Το τι έγινε δεν περιγράφεται.
Χειροκροτήματα και χαιρετούρες. Εγώ μόλις είχα ανέβει στη σκηνή. Κατεβαίνω και τον αγκαλιάζω, τον φιλάω και του λέω: «Μα γιατί άργησες; Σε όλες σου τις δουλειές αργείς έτσι;» Και πλάκωσε το γέλιο.
Έτσι η παράσταση άρχισε και εγώ ευχαριστημένος έκανα ένα από τα καλύτερά μου νούμερα.
Τώρα, ποιους άλλους πολιτικούς ξεχωρίζω. Λοιπόν, σχεδόν όλους. Και δεν θα αναφέρω ποιοι ήταν και ποιοι δεν ήταν.
Εξάλλου μέσα στην ελληνική βουλή όλοι παίζουν εθνικό ρόλο.
Έτσι δεν είναι; Τι σημασία έχει λοιπόν το χρώμα και το κόμμα, όταν βλέπουμε να δίνουν τα χέρια ανατολικοί και δυτικοί, ας κάνουμε το ίδιο και εμείς, μπας και προκόψει αυτός ο τόπος»!
Από τη βιογραφία «Ο Χατζηχρήστος τα λέει όλα» του Πέτρου Γεωργιόπουλου εκδόσεις ΣΜΠΙΛΙΑΣ
Διαβάστε επίσης: Ο γάμος του Κώστα Χατζηχρήστου με την Καίτη Ντιριντάουα. Έρωτας ή συμφέρον;
