Ο Κώστας Κακκαβάς έχει καταγραφεί ως ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους ζεν πρεμιέ του εγχώριου σινεμά που συναγωνίστηκε σε δημοφιλία τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Οι δυο ηθοποιοί προκαλούσαν θαυμασμό στον νεαρόκοσμο της εποχής και ο Τύπος ενίσχυε συνεχώς τη φήμη τους με ρεπορτάζ που τόνιζαν ότι τα κορίτσια είχαν χωριστεί σε δύο αντίπαλες ομάδες.
«Οι μαθήτριες έπαιρναν αποβολές γιατί στις τσάντες τους, βρίσκονταν οι φωτογραφίες των αγαπημένων τους ειδώλων και είχαν χωριστεί σε στρατόπεδα Κακκαβικών και Μπαρκουλικών, τόσο που οι άνανδροι νεαροί να προσπαθούν με διάφορες ψευτιές να μειώσουν στα κορίτσια τους τη λάμψη των ειδώλων τους για να τις ξανακερδίσουν. Κάθε εμφάνισή τους προκαλούσε υστερίες και ενθουσιασμούς και τα γράμματα των θαυμαστριών ερχότανε κατά δεκάδες στα χέρια των δημοφιλών ηθοποιών μας».
Ο Κακκαβάς στη «Στέλλα» ως Κώστας Καράλης
Ο Κακκαβάς εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο σε ηλικία 19 ετών, στην ταινία «Στέλλα» με τη Μελίνα Μερκούρη, όπου και η πρωταγωνίστρια έκανε το ντεμπούτο της.
Ο ηθοποιός, στην πρώτη του αυτή εμφάνιση, χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Κώστας Καράλης.
Όπως ανέφερε σε συνέντευξή του, δεν ήθελε να μπει το πραγματικό του όνομα στους τίτλους, επειδή δεν συμφωνούσαν οι δικοί του. Το ψευδώνυμο του το βρήκε η Μερκούρη:
«Όταν έπαιξα στη «Στέλλα» το είχα σκάσει από το σπίτι μου. Τους έλεγα ότι παρακολουθώ μαθήματα στη Γυμναστική Ακαδημία, ότι θα γίνω ναυτικός και είχα ναυτικό φυλλάδιο.
Έπαιξα με ψευδώνυμο… Είπα στη Μελίνα ότι δεν θέλω να βάλουν στους τίτλους «Κώστας Κακκαβάς». Εκείνη μου πρότεινε το «Κοράλης».
Της λέω: «Κυρία Μελίνα, όχι Κοράλης, θα με πουν γυναικωτό, καλύτερα Καραλής». Και εκείνη μου είπε: «Κατ’ αρχήν να με λες ή Μελίνα σκέτο ή κυρία Μερκούρη. Το κυρία Μελίνα είναι επαρχιώτικο. Όσο για το Καραλής, θυμίζει παλαιστή που λυγίζει σίδερα. Να σε πούμε Καράλη»
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου του 1955 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία κόβοντας 134.142 εισιτήρια.
Ήταν το ιδανικό ξεκίνημα και για τους δύο πρωτοεμφανιζόμενους, καθώς εκτός από τις εισπράξεις, η ταινία έγινε γνωστή και στο εξωτερικό ως «φαβορί» για Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών. Η «Στέλλα» δεν κέρδισε τελικά το βραβείο, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις.
Ο Κώστας Κακκαβάς συνέχισε την καριέρα τους ως ηθοποιός κυρίως στον κινηματογράφο και έπαιξε τόσο πρωταγωνιστικούς, όσο και δεύτερους ρόλους.
Οι ταινίες της καριέρας του που ξεχώρισαν είναι «Λαός και Κολωνάκι», «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας», «Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο» κ.α.
Το όνειρο
Ο Κώστας Κακκαβάς γεννήθηκε το 1936 στην Αθήνα.
Η πρώτη του επαφή με τον κινηματογράφο έγινε στον ύπνο του, όταν είδε ένα περίεργο όνειρο:
«Ήμουν πέντε χρόνων, θυμάμαι, στο σπίτι μας. Ήταν στην Ευριπίδου, στην πλατεία Κουμουνδούρου, στην κατοχή. Υπήρχε μια στέρνα. Φέρνανε με τους πυροσβεστικούς κρουνούς θαλασσινό νερό και τη γεμίζανε. Μια νύχτα λοιπόν βλέπω στον ύπνο μου ότι άδειασε η στέρνα και ότι κρατούσα ένα κομμάτι εφημερίδας με μια φωτογραφία όπου ήμουν εγώ μέσα μαζί με άλλους. Έβλεπα τους ανθρώπους να κινούνται μέσα στη φωτογραφία, να περπατάνε.
Και λέω: «Μαμά, είδα αυτό το όνειρο. Είναι ο διάβολος;». Μου λέει: «Όχι, παιδί μου. Αυτό είναι κινηματογράφος».
Την επόμενη μέρα η μητέρα του τον πήγε να δει πως ήταν πραγματικά ο κινηματογράφος, σε μια αίθουσα που προβάλλονταν ταινίες για τους ιταλούς στρατιώτες. Έτσι το πρώτο έργο που είδε ήταν ιταλικό, αλλά ήταν αρκετό για να τον μαγέψει.
« Ανέβηκα μετά επάνω στο δωματιάκι με τη μηχανή και ο μηχανικός μου έδωσε ένα κομμάτι ταινίας. Την έχω κρατήσει από τότε…»
Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν ακόμα μαθητής και τον μεγάλωσαν οι τρεις αδελφές της μητριάς του, καθώς ο πατέρας του ήταν κρατικός γιατρός και έλειπε συχνά από το σπίτι. Μεγαλώνοντας ήξερε ότι θα γινόταν ηθοποιός, αλλά δεν το αποκάλυπτε στον πατέρα του γιατί δεν συμφωνούσε.
Τελικά φοίτησε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πήρε την άδεια εξασκήσεως του επαγγέλματος του ηθοποιού ως εξαιρετικό ταλέντο.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 αποσύρθηκε από τον καλλιτεχνικό χώρο και επανήλθε μόνο το 1997 με την ταινία «ο βαρόνος» του Νίκου Ζερβού.
