Γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά του Εδιμβούργου και για τα πρώτα οχτώ χρόνια της ζωής του, κοιμόταν στο κάτω συρτάρι της ντουλάπας, στο ένα και μοναδικό υπνοδωμάτιο του σπιτιού.
Ο μοναδικός λόγος που απέκτησε κανονικό κρεβάτι, ήταν επειδή το συρτάρι έγινε η κούνια του νεογέννητου αδερφού του.
Δούλεψε για πρώτη φορά σε ηλικία 9 ετών. Τα πρωινά ως γαλατάς και τα απογεύματα, μετά το σχολείο, βοηθούσε τον τοπικό κρεοπώλη.
Έφτασε να βγάζει τρεις λίρες την εβδομάδα, τις οποίες έδινε στη μητέρα του, για να συντηρήσει την οικογένεια.
Ήταν ένα έξυπνο και ταλαντούχο παιδί.
Ικανός στα αθλήματα, ειδικά στο ποδόσφαιρο που αγαπούσε, αλλά εξίσου καλός και στα μαθήματα.
Διάβαζε μανιωδώς κόμιξ και ψάρευε, φτιάχνοντας νήμα από τα καλσόν της μητέρας του!
Μεγαλώνοντας, απέκτησε εντυπωσιακή κορμοστασιά.
Ήταν ψηλός, γεροδεμένος και δεν δίσταζε καθόλου να λύσει οποιαδήποτε διαφωνία με σωματική βία.
Παρ’ όλα αυτά, έδειχνε τρομερή ευαισθησία και καλλιέργεια, ενώ συχνά αντιδρούσε με επιτηδευμένους θεατρινισμούς, μιμούμενος τους σταρ των ταινιών που θαύμαζε.
Στα 14, αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο για να δουλέψει, καθώς η οικογένεια του αντιμετώπιζε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.
Έφτασαν να τρώνε χυλό κάθε μέρα και πλένονταν στη δημόσια πισίνα.
Στα 17, κατατάχτηκε στο ναυτικό, όπου άρχισε να ασχολείται με το μποξ.
Απολύθηκε δύο χρόνια αργότερα, όταν διαγνώστηκε ότι έπασχε από έλκος στο στομάχι.
Όταν επέστρεψε στη Σκωτία, ασχολήθηκε πάλι με διάφορες μικροδουλειές, προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα.
Κατέληξε να γυαλίζει έπιπλα, μία δουλειά που όπως αποδείχτηκε, άλλαξε όλη του τη ζωή.
Άκουσε πως τα θέατρα πλήρωναν πολύ καλά για το γυάλισμα των σκηνικών και την επόμενη μέρα βρισκόταν έξω από το King’ s Theatre στο Εδιμβούργο.
Ήταν η πρώτη του επαφή με τη σκηνή του θεάτρου.
Παράλληλα, άρχισε να ασχολείται με το bodybuilding, ενώ για έξτρα χαρτζιλίκι, πόζαρε ως μοντέλο στην Καλών Τεχνών, φορώντας μόνο εσώρουχα.
Τρία χρόνια αργότερα, επέδειξε το καλογυμνασμένο του κορμί στον διαγωνισμό Mr Universe, όπου ψηφίστηκε ο τρίτος ωραιότερος άντρας στον κόσμο.
Η τρίτη θέση τον απογοήτευσε, αλλά μέσω ενός διαγωνιζόμενου, έμαθε ότι γίνονταν οντισιόν για μία παράσταση στο Theatre Royal.
Του έδωσαν τον ρόλο ενός μπρατσαρά και, αν και ικανοποιημένος που βρήκε δουλειά, ένιωθε ότι δεν τον εξέφραζε ο χαρακτήρας.
Άρχισε να μελετά έργα των Ίψεν, Τζέιμς Τζόις, Μαρσέλ Προυστ και Λέων Τολστόι, ενώ έκανε μαθήματα φωνητικής, προσπαθώντας να διώξει την εικόνα του μυώδη νεαρού και να ενισχύσει ένα πιο διανοούμενο προφίλ.
Την ίδια περίοδο, του πρότειναν να συμμετέχει σε ένα δοκιμαστικό για μια πιθανή θέση στην ομάδα Manchester United.
Αγαπούσε το ποδόσφαιρο, αλλά απέρριψε την πρόταση, για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο θέατρο.
Κέρδισε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο το 1957, στην τηλεοπτική σειρά «Requiem for A Heavyweight», αντικαθιστώντας τον πρωταγωνιστή που παραιτήθηκε 10 μέρες πριν αρχίσουν τα γυρίσματα.
Ο Κόνερι κέρδισε τον ρόλο εντυπωσιάζοντας τη σύζυγο του παραγωγού με τη «ζωώδη γοητεία» του.
Το σόου σημείωσε τεράστια επιτυχία και τον ίδιο χρόνο, ο Κόνερι υπέγραψε συμβόλαιο με την 20th Century Fox.
Η κίνηση, αν και πολλά υποσχόμενη, δεν βοήθησε καθόλου την καριέρα του.
Καμία ταινία δεν ξεχώρισε και ο Κόνερι επέλεξε να επιστρέψει στην Αγγλία και να μείνει μακριά από τον κινηματογράφο για δύο χρόνια, για να φροντίσει την ηθοποιό και σύντροφό του, Νταϊάν Σιλέντο, που έπασχε από φυματίωση.
Συμμετείχε μόνο σε θεατρικές παραστάσεις, που δέχτηκαν καλές κριτικές.
Σε μία από αυτές, εμφανίστηκε στη σκηνή μόνο με ένα μαντήλι τυλιγμένο γύρω από τη μέση του.
Στο κοινό βρισκόταν ο σκηνοθέτης Τέρενς Γιανγκ, που έψαχνε για τον ηθοποιό που θα υποδυόταν τον θρυλικό πράκτορα Τζέιμς Μποντ.
Το στούντιο United Artists που χρηματοδοτούσε την ταινία δεν εντυπωσιάστηκε από τον Κόνερι και απάντησε στους συντελεστές που τον επέλεξαν με ένα τηλεγράφημα που έλεγε: «Μπορείτε και καλύτερα».
Τελικά όμως ο Κόνερι επικράτησε, όταν για ακόμα μία φορά, η γυναίκα του παραγωγού σχολίασε ότι ήταν πιο γοητευτικός από οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό είχε δει.
Ούτε ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, πίστευε ότι ο Κόνερι ήταν ο κατάλληλος για τον ρόλο.
Τον θεωρούσε άξεστο και υπερβολικά μεγαλόσωμο.
Ο σκηνοθέτης Τέρενς Γιανγκ όμως, φρόντισε να εξευγενίσει τον Κόνερι, με μαθήματα σαβουάρ βιβρ.
Τον έπαιρνε μαζί του σε δείπνα, του έδειχνε πώς να τρώει, πώς να μιλάει, ακόμα και πώς να κινείται με μεγαλύτερη κομψότητα.
Στο τέλος, ο Φλέμινγκ παραδέχτηκε ο Κόνερι στάθηκε αντάξιος του ρόλου.
Χιλιάδες γυναίκες σε όλο τον κόσμο συμφώνησαν και ο Σκωτσέζος ηθοποιός αναδείχτηκε σε σύμβολο του σεξ.
