Το 1967 ο τραγουδιστής των Olympians Πασχάλης Αρβανιτίδης, χρειάστηκε να εγκαταλείψει το συγκρότημα για να υπηρετήσει τη θητεία του στην Αεροπορία.
Ο 19χρονος Νίκος Παπάζογλου που τότε έκανε τα πρώτα δειλά βήματα στη μουσική, επιλέχθηκε για να τον αντικαταστήσει.
Επί έναν ολόκληρο χρόνο τραγουδούσε μοντέρνα μουσική με τους Olympians, στο club Χαβάη της Θεσσαλονίκης. Την ίδια περίοδο τραγουδούσε και για τους “Blow Up”, μια από τις πιο δημοφιλείς μπάντες της Θεσσαλονίκης που έπαιζε κυρίως soul και RnB.
Στις αρχές του ’70, επηρεασμένος από την επιτυχία των “Aphrodite’s Child”, κάνει προσπάθεια για διεθνή καριέρα. Με το νέο του συγκρότημα “Ζηλωτής”, πηγαίνουν στο Άαχεν της Γερμανίας και καταλήγουν στο Μιλάνο. Εκεί με παραγωγό τον Νίκο Παπαθανασίου, αδερφό του Βαγγέλη, ηχογραφούν έξι τραγούδια.
Οι εταιρείες δεν ενδιαφέρθηκαν για το υλικό τους και έτσι το όνειρο έμεινε ανεκπλήρωτο. Ένα από αυτά τα τραγούδια κυκλοφόρησε με ελληνικό στίχο στο δίσκο «Χαράτσι» και είναι το «Χθες βράδυ».
Κρυφές πρόβες στον… Λευκό Πύργο
Ο Νίκος Παπάζογλου έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα όταν ήταν 15 ετών. Τραγουδούσε και με όσα κατάφερε να μάθει μόνος ή από φίλους του, έπαιζε μπάσο και κιθάρα. Με την παρέα τραγουδούσε στα πάρκα, αλλά κάθε βράδυ ερχόταν η Ασφάλεια και τους έδιωχνε. Έτσι κατέληξαν να κάνουν πρόβες κρυφά μέσα στο Λευκό Πύργο. Εκεί, δεν τους ενόχλησε ποτέ κανένας. Ανέβαιναν στο πρώτο όροφο και κρατώντας κεριά για να βλέπουν (δεν είχε ηλεκτρικό) έπαιζαν με τις ώρες.
Πως απέκτησε το παρατσούκλι “Πους Πουλ”
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στις αλάνες της συμπρωτεύουσας. Γεννήθηκε στα Λεμονάδικα στις 20 Μαρτίου του 1948. Ο πατέρας του είχε κρεοπωλείο όπου δούλευε και ο Νίκος για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Εκείνος του έμαθε να μαστορεύει διάφορα πράγματα. Μια γνώση που τον βοήθησε αργότερα στο προσωπικό του στούντιο και του κόλλησε το παρατσούκλι “Push Pull”.
Με το στούντιο «Αγροτικόν» δίνει φωνή στους αποκλεισμένους καλλιτέχνες
Καθώς τα χέρια του «έπιαναν» αποφάσισε να φτιάξει δικό του στούντιο ηχογραφήσεων. Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο στούντιο ηχογραφήσεων το «Αγροτικόν» στη Κάτω Τούμπα.
Εκεί το 1977, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος-σταθμός «Η εκδίκηση της γυφτιάς». Ρασούλης, Ξυδάκης και Παπάζογλου συνεργάζονται και δημιουργούν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Στο «Αγροτικόν» θα βρουν καταφύγιο πολλοί νέοι, τότε, καλλιτέχνες, όπως η Μελίνα Κανά, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Αποφασίζει να χρηματοδοτεί μέχρι δύο δίσκους τον χρόνο: «ανθρώπων που έχουν τις προδιαγραφές και ταλαιπωρούνται άδικα».
Ένας από αυτούς τους ταλαιπωρημένους ήταν και Ορφέας Περίδης, που είχε συμβόλαιο με εταιρεία, αλλά δεν τον έβαζαν σε στούντιο για να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει δίσκο. Έτσι δημιουργείται η περίφημη σχολή της Θεσσαλονίκης, που ανέδειξε πολλούς τραγουδιστές με κυρίαρχη πλέον θέση στο μουσικό στερέωμα.
Το κόκκινο φουλάρι και οι φιλανθρωπίες
Παράλληλα με τη δισκογραφία ξεκινά και συναυλίες, όπου υιοθετεί ένα στυλ που δεν αποχωρίστηκε ποτέ. Μπλε πουκάμισο και κόκκινο φουλάρι – γι’ αυτό και τον ονόμασαν “Ινδιάνο” της ελληνικής μουσικής. Η γυναίκα του του έλεγε ότι τα ίδια πουκάμισα φορούσαν οι φυλακισμένοι στο Μεξικό κι εκείνος απαντούσε: «Ούτως ή άλλως φυλακισμένοι είμαστε κι εμείς».
Σε περιπτώσεις που οι εισπράξεις των συναυλιών ξεπερνούσαν το ποσό που είχε συμφωνηθεί, τότε τα επιπλέον χρήματα τα έδινε σε βιβλιοθήκες συλλόγων και σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Η φιλία του με τον Μάνο
Το 1984 εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε αθηναϊκό κέντρο, το “Ζοοm”. Κάθε βράδυ ήταν εκεί ο Μάνος Χατζιδάκις με την παρέα του. Οι εμφανίσεις δεν είχαν επιτυχία και αντί να βγάλει χρήματα, έχασε.
Ένα βράδυ χτύπησε το τηλέφωνό του. ‘Ηταν ο Μάνος που του πρότεινε συνεργασία με το “Σείριο”. Ο Νίκος αρνήθηκε επειδή δεν είχε πλέον ορχήστρα και ο Μάνος του είπε με το χαρακτηριστικό του ύφος: “Είναι για το Νοέμβριο, να βρεις τρόπο”. Αυτή η προτροπή τον βοήθησε να σταθεί ξανά στα πόδια του.
Από τότε έγιναν φίλοι και τον επισκεπτόταν στη Θεσσαλονίκη. Οι φίλοι του Παπάζογλου θυμούνται τον Χατζιδάκι να έχει αποκοιμηθεί στη μοκέτα του “Αγροτικόν”, περιμένοντας με τις ώρες να φανεί ο Νίκος.
«Όλα πάνε πρίμα»
Αυτή τη φράση συνήθιζε να λέει όταν ήθελε να περιγράψει τη ζωή του. Ήταν παντρεμένος με τη Βαρβάρα, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά. Τον Αλέξανδρο και την Αδελαϊδα, για την οποία έγραψε και το περίφημο τραγούδι “Αύγουστος”. Για την ακρίβεια, η πρώτη έμπνευση ήταν ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, μια πανέμορφη γυναίκα που συνάντησε σε διακοπές και φοβήθηκε να ερωτευθεί, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος. «Το μισό είναι για την κόρη μου και το μισό γι΄ αυτή την κοπέλα» , είχε πει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη στη ΝΕΤ.
Ζούσε σε κτήμα έξω από τη Θεσσαλονίκη όπου πέρναγε την ώρα του με καλή παρέα, φροντίζοντας τα άλογα και τα φυτά του. Χόμπι του ήταν η ιστιοπλοϊα. Έτρεχε σε ιστιοπλοϊκούς αγώνες με το σκάφος του και για πλήρωμα είχε τη γυναίκα του, τον γιο του και παλιά μέλη της ορχήστρας του.
Ο Νίκος έφυγε στις 17 Απριλίου του 2011 και άφησε πίσω του πολλά ανέκδοτα τραγούδια.
