Η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, εκτός από τον κινηματογράφο, μέσω του οποίου έγιναν ευρέως γνωστοί, υπηρέτησαν με συνέπεια το θέατρο.
Από τη στιγμή που γνωρίστηκαν, εκτός από ζευγάρι, ήταν και παρτενέρ στο σανίδι.
Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά τους ήταν να αποκτήσουν τη δική τους θεατρική στέγη για να διασφαλίσουν την καλλιτεχνική τους αυτονομία.
Το όνειρο τους έγινε πραγματικότητα το 1978. Στις 17 Νοεμβρίου έκαναν εγκαίνια στο θέατρο «Αθήναιον» με το έργο «Πολίτες Β΄ κατηγορίας». Από την πρεμιέρα δεν έλειπε, το αντίπαλο δέος, η Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Στο «Αθήναιον» η Καρέζη ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους και εισέπραξε αποθεωτικές κριτικές.
Τα μεγαλύτερα έργα που ανέβασε με τον Καζάκο ήταν, «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», «Έντα Γκάμπλερ», «Βυσσινόκηπος».
Τη σεζόν που παιζόταν ο Βυσσινόκηπος η Τζένη Καρέζη αρρώστησε.
Στην τελευταία παράσταση πριν φύγει για μια δύσκολη επέμβαση στο Λονδίνο, ο κόσμος γέμισε ασφυκτικά το θέατρο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα.
«Ήταν το θέατρο κατάμεστο. Παντού κόσμος, ακόμα και στα σκαλάκια. Λες και ήξερε ο κόσμος, ότι θα διακόπταμε εκείνη τη μέρα. Και έγινε μια παράσταση εκείνο το βράδυ σαν να αποχαιρετούσε ο κόσμος τη Τζένη λες και ήξερε ότι κάτι συμβαίνει. Κανείς δεν το ήξερε. Ούτε καν οι συνάδελφοι είχαν πάρει είδηση. Κι όμως έγινε χαμός από συγκίνηση. Ένας πανζουρλισμός, που δεν είχε γίνει τις προηγούμενες ημέρες», ανέφερε ο Κώστας Καζάκος στη «Μηχανή του Χρόνου».
Η πυρκαγιά στο Αθήναιον
Το 1989 η Καρέζη αν και είχε διαγνωστεί με καρκίνο, επανήλθε στο θέατρο. Οι δικοί της άνθρωποι αλλά και οι συνεργάτες της, θαύμαζαν το πείσμα της. Η ηθοποιός εκείνη τη χρονιά δέχτηκε ένα ακόμα πλήγμα.
Το αγαπημένο της θέατρο «Αθήναιον» που ένιωθε σαν δεύτερο σπίτι της έπιασε φωτιά και καταστράφηκε.
Ο θεατρικός παραγωγός και επιχειρηματίας, Γιώργος Λεμπέσης, συνεργάτης τότε της πρωταγωνίστριας, περιέγραψε την πυρκαγιά στο «Αθήναιον»:
«Το Αθήναιον τότε συστεγάζοταν με ένα παιδικό θέατρο. Από το παιδικό ξεκίνησε η φωτιά. Δεν πρόσεξε κάποιος απρόσεχτος εκεί, άφησε μια λάμπα να εφάπτεται σε ένα πανί και η λάμπα σιγά σιγά έβγαλε φωτίτσα στο πανί και το πανί παρακάτω και το θέατρο λαμπάδιασε.
Μου τηλεφωνούν ο πεθερός μου απέναντι από το μαγαζί ότι το θέατρο καίγεται.
Όταν έφτασα γινόταν χαμός. Πυροσβεστική, οχήματα, ούτε να πλησιάσεις σε αφήναν.
Απέξω στη γωνία θυμάμαι τον Τσακίρογλου να κλαίει, τον είχα και έπαιζε εκεί με τον Παπαμιχαήλ και την Χατζηαργύρη στην παράσταση ο «Αμπιγιέρ». Έγιναν οι μελέτες και μας είπαν ότι θέλουν 1,5 χρόνο για να παραδώσουν ξανά το θέατρο όπως ήταν».
Ο Γιώργος Λεμπέσης βλέποντας την απελπισία της Καρέζη και ξέροντας ότι κινδύνευε να χαθεί η σεζόν, της υποσχέθηκε ότι θα έφτιαχνε το θέατρο μέσα έντεκα ημέρες.
Η ηθοποιός δεν τον πίστεψε, αλλά ο Λεμπέσης είχε κάνει αναλυτική μελέτη των εργασιών πριν δώσει την υπόσχεσή του και υπολόγιζε σε όλο το ελληνικό θέατρο.
‘Έτσι, όπως ανέφερε ο Κώστας Καζάκος, από την επόμενη κιόλας ημέρα της πυρκαγιάς, μαζεύτηκε στο Αθήναιον όλο το θεατρικό δυναμικό θέατρο για να βοηθήσει.
Τεχνικοί, ηλεκτρολόγοι, μπογιατζήδες, συνεργεία κατασκευής σκηνικών, αλλά και προσωπικοί φίλοι του ζευγαριού, όπως ο Φρέντι Γερμανός, που κουβάλαγε μαζί με τους εργάτες.
Φυσικά, στις επισκευές συμμετείχαν και η Καρέζη και ο Καζάκος, αλλά και ο γιος τους, Κωνσταντίνος.
Όλοι δούλεψαν χωρίς αμοιβή και κατάφεραν το ακατόρθωτο.
Όπως είχε πει ο Λεμπέσης, σε έντεκα ημέρες το Αθήναιον ήταν έτοιμο να υποδεχτεί ξανά το κοινό.
Το θέατρο φτιάχτηκε, αλλά η υγείας της Τζένης Καρέζη επιδεινώθηκε.
Τη σεζόν 1990-91 έπαιξε την τελευταία της παράσταση, το «Διαμάντια και Μπλουζ». Το έργο σταμάτησε απότομα, καθώς η ηθοποιός δεν μπορούσε πια να συνεχίσει. Είχε από καιρό ξεπεράσει τα ανθρώπινα όρια.
Στις 29 Ιουλίου του 1992 η Καρέζη έφυγε από τη ζωή.
Δείτε ένα απόσπασμα από την τελευταία της παράσταση
