Στις 16 Οκτωβρίου του 1952, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Εύα», με πρωταγωνιστές τους Μάνο Κατράκη, Ντίνο Ηλιόπουλο και τον νεαρό Αλέκο Αλεξανδράκη, ένα τραγικό δυστύχημα οδήγησε στον θάνατο την ηθοποιό Ανθή Μηλιάδου και τον παραγωγό Δημήτρη Κομίνη.
Τα θύματα κατευθύνονταν στη Λούτσα, όπου γίνονταν τα γυρίσματα της ταινίας. Καθ΄οδόν, το αυτοκίνητο πάτησε μια νάρκη, που βρισκόταν στον δρόμο από την περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Το όχημα εκτινάχθηκε 15 μέτρα και προσγειώθηκε στο έδαφος σχεδόν διαλυμένο. Οι δυο επιβάτες βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ ο οδηγός του αυτοκινήτου, ένας νεαρός υπάλληλος της εταιρείας παραγωγής, γλίτωσε σαν από θαύμα και μεταφέρθηκε τραυματισμένος στο νοσοκομείο.
Το χρονικό του δυστυχήματος
Το δυστύχημα έγινε το μεσημέρι, όταν ο διευθυντής της εταιρείας, Δημήτρης Κομίνης, πήγε στην Αθήνα, για να φέρει την ηθοποιό Ανθή Μηλιάδου στη Λούτσα, για να κάνει ένα συμπληρωματικό γύρισμα.
Λίγο πριν φτάσουν στο σημείο που θα γινόταν η σκηνή, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος.
Σκόνη και μαύρος καπνός γέμισαν τον ουρανό. Το αυτοκίνητο είχε πατήσει τη νάρκη.
Η περιγραφή ενός αυτόπτη μάρτυρα, που δημοσιεύτηκε στον Τύπο την επομένη του δυστυχήματος, είναι σοκαριστική:
«Αυτό που είδαμε, ήταν τραγικό. Μια τεράστια λακκούβα είχε ανοιχθεί στο χώμα, ενώ το αυτοκίνητο ήταν εκσφενδονισμένο πολλά μέτρα πιο ‘κει, κάπνιζε και είχε καταστραφεί τελείως.
Ο σοφέρ ήταν πεσμένος κάτω και βογκούσε.
Κάτω από τα συντρίμμια του πίσω μέρους, ανάμεσα σε ένα σπασμένο φτερό και μια ρόδα, ήταν ένα ανδρικό πόδι, κομμένο από το γόνατο και γεμάτο αίματα.
Πιο κει, σε απόσταση 15 μέτρων, ήταν πεσμένη η γυναίκα. Είχε γείρει πλάγια. Το κεφάλι της ήταν γεμάτο αίματα και κατάμαυρο από τα αέρια.
Το αριστερό της πόδι ήταν τελείως σπασμένο. Ήταν νεκρή.
Αρκετά μέτρα πιο κάτω ήταν ο άνδρας. Είχε πέσει μπρούμυτα. Το αριστερό πόδι και το αριστερό χέρι του έλειπαν.
Κάποιος έψαχνε πιο ‘κει. Ήρθε κοντά μας κρατώντας κάτι. Νόμιζα πως ήταν ένα κίτρινο γάντι.
Ύστερα κατάλαβα ότι ήταν το χέρι που έλειπε. Ήταν κάτι που δε θα το ξεχάσω ποτέ».
Ο τραγικός απολογισμός και η απόδοση ευθυνών
Όταν οι συνεργάτες των θυμάτων έφτασαν στο σημείο του δυστυχήματος, ήταν ήδη αργά.
Ο Κομίνης και η Μηλιάδου ήταν νεκροί.
Όλοι γνώριζαν ότι η περιοχή ήταν «επικίνδυνη», γιατί την περίοδο της κατοχής είχε ναρκοθετηθεί από τους Γερμανούς, αλλά πρακτικά κανείς δεν πίστευε ότι είχαν απομείνει κρυμμένες νάρκες.
Αμέσως μετά το δυστύχημα σήμανε συναγερμός στις αρμόδιες αρχές και στο Γενικό Επιτελείο Στρατού, που ανέφερε ότι θα ξεκινούσε αμέσως επιχείρηση πλήρους εκκαθάρισης της περιοχής.
Οι αρχές ανέφεραν ότι είχε γίνει μια εκκαθάριση των ναρκοπεδίων της Αττικής μετά το τέλος του πολέμου. Υπήρχαν όμως και αχαρτογράφητα ναρκοπέδια, που δεν ήταν εύκολο να εντοπιστούν.
Η Λούτσα ήταν τότε μια εξοχική περιοχή, όπου συχνά έκαναν εκδρομές οι Αθηναίοι με τις οικογένειές τους και όπως ανέφερε το ρεπορτάζ της εποχής, θα μπορούσε να είχε γίνει ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία με περισσότερα θύματα.
Η σύζυγος του θύματος επέμενε να ολοκληρωθούν τα γυρίσματα. Η «τραγική» ταινία προβλήθηκε τελικά τη σεζόν 1952-53 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, καταλαμβάνοντας τη 10η θέση από τις 22 της συγκεκριμένης χρονιάς.
Η Ανθή Μηλιάδου γεννήθηκε το 1892 και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο σε ηλικία 16 ετών. Κατά τη σαρανταετή πορεία της στον χώρο του θεάτρου, είχε συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους θιάσους, όπως αυτός της Κοτοπούλη, της Κυβέλης, του Βεάκη και της Κατερίνας, ενώ είχε εμφανιστεί σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες.
