Τον Οκτώβριο του 1979, πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 20ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν ο ακαδημαϊκός και γλύπτης Βάσος Φαληρέας. Ο θεσμός του Φεστιβάλ είχε πολλές ταραχώδεις στιγμές. Έντονους διαξιφισμούς, «ιδιαίτερες προτιμήσεις» και τις περισσότερες φορές έντονες αποδοκιμασίες από το κοινό.
Ο κριτικός κινηματογράφου, Παναγιώτης Τιμογιαννάκης αποκάλυψε στη «Μηχανή του Χρόνου», την πιο τραγική, ίσως, στιγμή του Φεστιβάλ. Στην 20η διοργάνωση, ένα από τα φαβορί ήταν η ταινία του Νίκου Νικολαΐδη «Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα», με δυο υποψηφιότητες: Καλύτερης ταινίας και καλύτερης σκηνοθεσίας.
Ο δημιουργός, δεν ήταν «αγαπημένο παιδί» κανενός και όπως αποκάλυψε ο Παναγιώτης Τιμογιαννάκης δεν ήθελαν να του δώσουν το βραβείο καλύτερης ταινίας, επειδή συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο. Τελικά, πήρε μόνο το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας.
Ο θάνατος που στιγμάτισε το Φεστιβάλ
Η απονομή, έγινε σε πολύ βαρύ κλίμα εξαιτίας του ξαφνικού θανάτου του προέδρου της κριτικής επιτροπής Βάσου Φαληρέα.
Μέχρι να βγει το αποτέλεσμα, τα υπόλοιπα μέλη της κριτικής επιτροπής φαίνεται ότι πίεσαν ασφυκτικά τον πρόεδρο ο οποίος έπασχε από την καρδιά του. Ο κριτικός πιστεύει ότι δεν άντεξε τις έντονες λογομαχίες και την επίθεση των συναδέλφων του στην επιτροπή και έπαθε καρδιακή προσβολή.
Ο Τιμογιαννάκης περιγράφει την σκηνή όπως την έζησε:
«Τον βγάζουν έξω, ήμουν εκεί, δεν ήμουν στην κριτική επιτροπή, ήμασταν απ’ έξω, περιμέναμε τα βραβεία και αρχίζαμε και τα σχόλια, δηλαδή από το μεσημέρι μαζευόμασταν! Και βγαίνουν για να φωνάξουν, να ειδοποιήσουν για ασθενοφόρο. Δεν θα την ξεχάσω την εικόνα, θα την θυμάμαι όσο ζω… Έναν ο οποίος, όπως είναι κάτω ο πρόεδρος ο Φαληρέας – διαπιστωμένα νεκρός – επειδή δεν είχε προλάβει να υπογράψει ο Φαληρέας πάνω εκεί που τον πίεζαν. Τελικά θα έβγαινε το αποτέλεσμα που ήθελαν, το οποίο ήταν εναντίον του Νικολαΐδη, για τον Νικολαΐδη είχε γίνει όλο αυτό … πήδηξε πάνω από το πτώμα! Αυτό το είδα! Και πήγε σε κάποιον άλλον που δεν ήταν της επιτροπής και του είπε «εντάξει». Αυτό το έχω δει! Κανιβαλισμοί που γίνονταν από ανθρώπους της Τέχνης».
