Το καλοκαίρι του 1982 ο σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ παρουσίασε τη δική του εικόνα για το μέλλον.
Στην ταινία «Blade Runner», η δράση εξελίσσεται στο Λος Άντζελες το 2019.
Επικρατεί μία ατμόσφαιρα κλασικού film noir, αλλά με πολλά στοιχεία επιστημονικής φαντασίας.
Ιπτάμενα αυτοκίνητα, αρχιτεκτονικά μεγαθήρια και ρομπότ που μοιάζουν με ανθρώπους.
Αυτά τα ρομπότ, τα λεγόμενα «replicants», είχαν διάρκεια ζωής μόλις 4 χρόνια, κατασκευάζονταν από την εταιρεία Tyrell και στη Γη ήταν απαγορευμένα.
Χρησιμοποιούνταν μόνο ως εργατικά χέρια σε άλλους πλανήτες.
Οι «Blade Runners» ήταν η πράκτορες που κυνηγούσαν και σκότωναν όσα ρομπότ κατάφερναν να ξεφύγουν απ’ τους πλανήτες και να φτάσουν παράνομα στη Γη.
Ένας από αυτούς τους πράκτορες είναι και Ντέκαρντ, τον οποίον υποδύεται ο Χάρισον Φορντ.
Αποστολή του Ντέκαρντ στην ταινία είναι να εντοπίσει και να εξολοθρεύσει τέσσερις παράνομους replicants, που έχουν έρθει στη Γη για να ζητήσουν απ’ τον δημιουργό τους να επιμηκύνει τη σύντομη ζωή τους.
Η πιο έντονη σκηνή της ταινίας είναι στο τέλος και πρωταγωνιστής δεν είναι ο «καλός» του έργου, ο Χάρισον Φορντ, αλλά ο αντίπαλός του, ο αρχηγός των παράνομων replicants, Ρόι.
Τον υπόδυθηκε ο Ολλανδός ηθοποιός Ράτγκερ Χάουερ.
Ο Ντέκαρντ έχει σκοτώσει τους συντρόφους του και ο Ρόι, αφού αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει ελπίδα να σωθεί, σκοτώνει τον κατασκευαστή του, Tyrell.
Ο Ρόι κυνηγά τον Ντέκαρντ, ο οποίος καταλήγει να κρέμεται με το ένα χέρι από μία σκεπή.
Γλιστράει, αλλά ο Ρόι τον πιάνει την τελευταία στιγμή, σώζοντας τη ζωή του.
Λίγο πριν πεθάνει, ο Ρόι περιγράφει τη ζωή και τους φόβους του.
Ο μονόλογος έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο συγκινητικά κινηματογραφικά στιγμιότυπα του αιώνα, αλλά τα λόγια που είπε ο Ράτγκερ Χάουερ δεν είχαν καμία σχέση με το σενάριο.
Ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου δικός του αυτοσχεδιασμός.
Η αρχική μορφή του μονολόγου, όπως εμφανιζόταν στο σενάριο ήταν η εξής:
«Έχω γνωρίσει περιπέτειες, έχω δει μέρη που εσείς οι άνθρωποι δεν θα δείτε ποτέ. Έχω πάει στο τέλος του κόσμου και πίσω… στα όρια! Έχω σταθεί όρθιος στο κατάστρωμα ενός σκάφους με κατεύθυνση τα στρατόπεδα Plutition, με ιδρώτα στα μάτια μου, να βλέπω τα αστέρια να πολεμούν στον ώμο του του Ωρίωνα. Έχω νιώσει τον άνεμο στα μαλλιά μου, οδηγώντας σκάφη στους μαύρους γαλαξίες και έχω δει έναν στόλο να καίγεται σαν σπίρτο και να εξαφανίζεται. Το έχω δει. Το έχω νιώσει!»
Ο Χάουερ όμως, θεώρησε ότι τα λόγια δεν ταίριαζαν με την ατμόσφαιρα της ταινίας και «έκοψε» τον μονόλογο:
«Έχω δει πράγματα που δεν θα πιστέψεις. Σκάφη να καίγονται στον ώμο του Ωρίωνα. Είδα ακτίνες λέιζερ να γυαλίζουν στο σκοτάδι κοντά στην πύλη Tannhauser. Όλες αυτές οι στιγμές θα χαθούν στον χρόνο, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Ώρα να πεθάνω».
Όταν ο ηθοποιός ολοκλήρωσε τη σκηνή, το συνεργείο χειροκρότησε.
«Ο Ρόι θέλει να αφήσει το σημάδι του. Το ρομπότ στην τελευταία σκηνή, με τον θάνατό του, δείχνει στον Ντέκαρντ τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος», δήλωσε ο Χάουερ.
Τα πλάνα του Κιούμπρικ
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ρίντλεϊ Σκοτ, αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι τα πλάνα στο τέλος της ταινίας δεν είναι δικά του, αλλά του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Ο Σκοτ είχε επιλέξει η ταινία να τελειώνει όταν ο Ντέκαρντ μπαίνει στο ασανσέρ, αλλά το στούντιο θεώρησε το τέλος απαισιόδοξο και του ζήτησε να το αλλάξει.
Έτσι ο Σκοτ τηλεφώνησε στον Κιούμπρικ και τον ρώτησε αν είχε πλάνα που να ‘χε τραβήξει με ελικόπτερο, όταν έκανε την ταινία «Η Λάμψη».
Την επόμενη μέρα, ο Κιούμπρικ του έστειλε πλάνα διάρκειας 17 ωρών.
Προειδοποίησε τον Σκοτ ότι σχεδόν σε όλα τις σκηνές, υπήρχε ένα αυτοκίνητο Volkswagen.
Του είπε όμως να μην ανησυχεί, γιατί η προβολή του Blade Runner θα γινόταν σε διαφορετική ανάλυση, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να φαίνεται μία ακαθόριστη παραλληλόγραμμη σκιά.
Έτσι, οι τελευταίες σκηνές του «Blade Runner» δεν ήταν έργο του Ρίντλεϊ Σκοτ, αλλά του θρυλικού Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Διαβάστε όλο το άρθρο:
