Η ταινία κινουμένων σχεδίων «Ντάμπο, το ελεφαντάκι» κυκλοφόρησε το 1941 και θεωρείται από τις δημοφιλέστερες της Ντίσνεϊ.
Διαρκεί 64 λεπρά και είναι βασισμένη σε ένα παιδικό βιβλίο της Έλεν Άμπερσον και του Άρολντ Περλ με τίτλο «Ντάμπο, ο ιπτάμενος ελέφαντας».
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1939 και στο εξώφυλλο απεικονιζόταν ένα ελεφαντάκι με καπέλο και μια μπάλα, ενώ κυμάτιζε μια σημαία.
Σύμφωνα με τον γιο της Άμπερσον, εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα από τα παιδικά της βιώματα.
Όταν ο Γουόλτ Ντίσνεϊ το διάβασε, αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου και αποφάσισε το ελεφαντάκι Ντάμπο να γίνει ο νέος χαρακτήρας της Ντίσνεϊ.
Εκείνη την περίοδο η εταιρεία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Για το λόγο αυτό τα χρήματα ήταν λιγότερα από τις προηγούμενες παραγωγές.
Ωστόσο, η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.
Το περιοδικό «ΤΙΜΕ» ετοίμαζε εξώφυλλο στον Ντάμπο στο οποίο θα τον αποκαλούσε «το θηλαστικό της χρονιάς» αλλά μεσολάβησε η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ και το εξώφυλλο ματαιώθηκε.
Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας, ένα ελεφαντάκι με μεγάλα αυτιά γίνεται αντικείμενο σχολιασμού από τους άλλους ελέφαντες, οι οποίοι αποφάσισαν να μην τον βάλουν στη φυλή τους.
Ο Ντάμπο έγινε φίλος με ένα ποντίκι, απέκτησε το δικό του νούμερο στο τσίρκο και χρησιμοποίησε τα αυτιά του για να πετάξει.
Ο Ντάμπο ήταν ο μοναδικός πρωταγωνιστής της Ντίσνεϊ που δεν μιλούσε.
Ήταν ένας ανθρωπόμορφος χαρακτήρας με χαρακτηριστικά ενός μικρού παιδιού.
Ο χαρακτήρας σχεδιάστηκε από τον σκιτσογράφο της Ντίσνεϊ, Μπιλ Τίτλα, ο οποίος είχε σχεδιάσει χαρακτήρες για τα κινούμενα σχέδια «Χιονάτη και οι επτά νάνοι» και «Πινόκιο».
Η ταινία κόστισε 813.000 δολάρια και απέφερε κέρδη 2,5 εκατομμυρίων.
Ήταν η πρώτη ταινία της Ντίσνεϊ που γυρίστηκε στην Αμερική και η αγαπημένη του Ουόλτ Ντίσνει.
Όπως είχε δηλώσει, «Από την αρχή ο Ντάμπο ήταν μια ευτυχισμένη εικόνα. Δεν είχε συγκεκριμένη ιστορία και έτσι μπορούσαμε να αφήσουμε την φαντασία μας ελεύθερη. Με άλλα λόγια, αν μας ερχόταν μια καλή ιδέα τη βάζαμε στην ιστορία. Ήταν πραγματικά μια ευτυχισμένη εικόνα από την αρχή έως το τέλος».
Η ταινία κέρδισε Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής, για το τραγούδι «Baby mine”το οποίο τραγουδά στον Ντάμπο η μητέρα του, η Κυρία Τζάμπο όταν βρίσκεται στη φυλακή.
