Το 1981, η πρώτη ταινία του Τζέιμς Κάμερον «Πιράνχας 2: Ιπτάμενοι Δολοφόνοι» κάνει πρεμιέρα στη Ρώμη.
Ο σκηνοθέτης όμως αρρώστησε βαριά και πέρασε πολλές μέρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του.
Είχε ανεβασμένο πυρετό, που του προκαλούσε παραισθήσεις και κάποια στιγμή, άρχισε να βλέπει περίεργα όνειρα.
Είδε ένα κορμί από μέταλλο να ξεπροβάλει μέσα από τις φλόγες μιας έκρηξης, κρατώντας κουζινομάχαιρα.
Όταν έγινε καλά και με τις συγκεκριμένες εικόνες που είδε στο όνειρο του έγραψε ένα σενάριο, επηρεασμένος και από τη σειρά επιστημονικής φαντασίας, «The Outer Limits», αλλά και τις ταινίες του «Mad Max».
Ήθελε, να γυρίσει ένα εντυπωσιακό θρίλερ, με αρκετή περιπέτεια και τη αλάνθαστη συνταγή: αίμα και βία.
Τελικά, ο «Εξολοθρευτής» χαρακτηρίστηκε ως ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ο αρχικός στόχος του Κάμερον ήταν το θρίλερ.
Το πρώτο μεγάλο εμπόδιο ήταν η απειρία του.
Αν και το σενάριο κέντρισε το ενδιαφέρον των μεγάλων στούντιο, κανείς δεν εμπιστευόταν τον πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη.
Τελικά, ο Κάμερον έφτασε στο σημείο να πουλήσει το σενάριο για ένα μόνο δολάριο, στην παραγωγό Γκέιλ Αν Χερντ, με την προϋπόθεση ότι θα ήταν αυτός ο σκηνοθέτης.
Η Χερντ τον εμπιστεύτηκε, τόσο που αργότερα τον παντρεύτηκε, αλλά η εταιρία που ανέλαβε την παραγωγή, η Orion Pictures, του διέθεσε μόλις 6,5 εκατομμύρια δολάρια.
Ακόμα και αυτό το πόσο όμως, ήταν σημαντικό για τον Κάμερον.
Ήταν ένας άγνωστος σκηνοθέτης, δεν είχε ούτε ένα δολάριο στην τράπεζα και έμενε στο αυτοκίνητό του, ενώ είχε απολύσει τον ατζέντη του, επειδή είχε πει ότι ο «Εξολοθρευτής» δεν άξιζε τόση ταλαιπωρία.
Η σκληρή δουλειά του Κάμερον απέδωσε, καθώς μετά τον «Εξολοθρευτή», έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ.
«I’ll be back»
Αρχικά, ο Κάμερον δεν ήθελε τον Άρνολντ Σβατζενέγκερ για τον ρόλο του «Εξολοθρευτή», αλλά ούτε και ο Σβατζενέγκερ ήθελε να παίξει έναν κακό, αφού είχε αποκτήσει τη φήμη του ήρωα μετά τον «Κόναν τον Βάρβαρο».
Μία από τις πιθανές επιλογές για τον ρόλο ήταν ο διάσημος παίχτης του φουτμπολ, Ο. Τζ. Σίμσον.
Τον απέρριψαν όμως, επειδή έδειχνε «υπερβολικά ευγενικός και δεν έπειθε για αδίστακτος δολοφόνος».
Η ειρωνεία είναι ότι μια δεκαετία αργότερα, ο Ο. Τζ. Σίμσον κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της γυναίκας του και του εραστή της.
Ο Κάμερον κατέληξε στον Σβατζενέγκερ, όταν τον είδε από κοντά και εντυπωσιάστηκε από τις ιδέες του ηθοποιού για τον χαρακτήρα του «Εξολοθρευτή».
Ο Άρνι προφανώς είχε αποφασίσει να δεχθεί το ρόλο και αμέσως μπήκε στο πετσί του. Ο λιγομίλητος χαρακτήρας δεν ήταν κακή ιδέα για τον ηθοποιό με τη γερμανική προφορά!
Ο Αυστριακός ηθοποιός δούλεψε πολύ σκληρά, για να εξοικειωθεί με τα όπλα και τις περιπετειώδεις σκηνές.
Δυσκολευόταν όμως, να προφέρει σωστά την πιο χαρακτηριστική ατάκα του σεναρίου, το θρυλικό: «I’ll be back».
Δεν έλεγε καθαρά το «I’ll» και γι’ αυτό, ζήτησε απ’ τον Κάμερον να πει: «I will be back».
Η απάντηση του σκηνοθέτη ήταν ξεκάθαρη: «Δεν σου λέω πώς να παίξεις. Μη μου λες πώς να γράψω το σενάριο».
Η ατάκα έμεινε ως είχε και ο Σβατζενέγκερ την επανέλαβε δεκάδες φορές, έτσι ώστε ο Κάμερον να μπορεί να διαλέξει την λήψη που η προφορά του ήταν πιο καθαρή.
Τα «παράνομα» γυρίσματα
Ο Τζέιμς Κάμερον έχει σκηνοθετήσει ορισμένες από τις ακριβότερες υπερπαραγωγές στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως τον «Τιτανικό», το «Avatar» και το «Αληθινά Ψέματα».
Ο προϋπολογισμός για τις ταινίες αυτές έφτανε τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια.
Το 1984 όμως, όταν γύριζε την δεύτερη ταινία της καριέρας του, έπρεπε να αρκεστεί στο πολύ μικρό budget, για τα δεδομένα του Χόλιγουντ, των 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Για να μην ξοδεύει χρήματα, απέφυγε να πληρώσει για διάφορες άδειες που χρειάζονταν για να γίνει το γύρισμα, με αποτέλεσμα το συνεργείο και οι ηθοποιοί να κρύβονται συνέχεια απ’ την αστυνομία, καθώς στην Αμερική χρειάζονται άδειες για όλα τα εξωτερικά γυρίσματα.
Οι εξωτερικές σκηνές έπρεπε να ολοκληρωθούν πριν φτάσει η αστυνομία στο σημείο και τους διώξει.
Μια φορά δεν πρόλαβαν, και ένας από τους κάμεραμαν χρειάστηκε να πει ψέματα στους αστυνομικούς, ότι γύριζε ταινία ο γιος του για μια σχολική εργασία. Οι αστυνομικοί τον πίστεψαν και έφυγαν χωρίς να πουν τίποτα.
Προς το τέλος των γυρισμάτων, όταν πια τα χρήματα είχαν ξοδευτεί, ο Κάμερον ήθελε να κάνει κι άλλες λήψεις.
Για να αποφύγει τα έξοδα, τραβούσε ο ίδιος με την κάμερα και ο Σβατζενέγκερ ντυνόταν μόνος του, με τα ρούχα που είχε κρατήσει απ’ το γύρισμα.
Πήγαιναν κρυφά σε διάφορα σημεία και έστηναν γρήγορα τον εξοπλισμό, πριν τους αντιληφθούν.
Κάποια στιγμή, ο Κάμερον ζήτησε απ’ τον Σβατζενέγκερ να σπάσει το τζάμι ενός αμαξιού.
Ο ηθοποιός είχε αγχωθεί τόσο απ’ την απειλή της αστυνομίας, που δεν αναρωτήθηκε καν γιατί.
Απλώς τη στιγμή που ο Κάμερον φώναξε «Action”, πήγε και έσπασε το πραγματικό τζάμι ενός αμαξιού, χωρίς να δυσκολευτεί καθόλου.
