«O Παράδεισος είναι γεμάτος με αγγέλους, που τους αγκάλιασε ο Δημιουργός και τους γιάτρεψε τον πυρετό, τους απάλυνε τον πόνο, τους καθάρισε τα σώματα από τα σημάδια και είναι, πια, αναπαυμένοι και ήσυχοι. Είναι οι άγγελοι που κρύβονται πίσω από κάθε κόκκινη κορδέλα που φοράμε απόψε για να τιμήσουμε την μνήμη τους. Είναι τα χιλιάδες θύματα του Aids».
Με αυτά τα λόγια, παρέλαβε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου ο Τομ Χάνκς για την συμμετοχή του στην ταινία «Φιλαδέλφεια».
Όπως εξομολογήθηκε κάποια χρόνια αργότερα, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων υπήρχαν στιγμές που κοιτούσε το είδωλο του στον καθρέφτη και δεν αναγνώριζε τον εαυτό του.
Η πρώτη επιλογή του σκηνοθέτη Τζόναθαν Ντέμι, για να υποδυθεί τον ομοφυλόφιλο δικηγόρο Άντριου Μπέκετ ήταν ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, ο οποίος αρνήθηκε το ρόλο για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Εις το Όνομα του Πατρός».
Οι δυο ταινίες έφτασαν στα Όσκαρ, με τους δυο πρωταγωνιστές να είναι υποψήφιοι για τον Α’ ανδρικό ρόλο. Ήταν όμως η χρονιά του Τομ Χανκς.
Συνυποψήφιοι ήταν ο Λίαμ Νίσον για την «Λίστα του Σίντλερ», o Λόρεν Φίσμπορν για την ταινία «What’s Love Got to Do With It» και ο Άντονι Χόπκινς για το «Remains of a Day».
Η ταινία βασίστηκε στην πραγματική ιστορία ενός δικηγόρου, του Τζόφρι Μπάουερς, που έχασε την δουλειά του επειδή ήταν φορέας.
Αγωνίστηκε για να δικαιωθεί και κατάφερε να αποσπάσει αποζημίωση 5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Είναι οξύμωρο ότι ενώ η ταινία υμνούσε τον αγώνα κατά του Aids, οι παραγωγοί αρνήθηκαν να προσλάβουν στο καστ τον ηθοποιό Ρον Βάουτερ, που ήταν φορέας της ασθένειας. Ο σκηνοθέτης έδωσε μάχη για να καταφέρει να τον κρατήσει στην ταινία και τελικά το κατάφερε.
Στα γυρίσματα συμμετείχαν συνολικά 53 κομπάρσοι, που ήταν φορείς του ιού. Ένα χρόνο μετά οι 43 είχαν πεθάνει.
Η χρονική περίοδος θνησιμότητας των ασθενών, αμφισβητήθηκε, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι στην καλύτερη περίπτωση οι μισοί κατέληξαν από τις επιπλοκές της νόσου, δυο χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας.
Στη σκηνή με το μασκέ πάρτι το ο Άντριου και ο Μιγκέλ (Αντόνιο Μπαντέρας) ήταν ντυμένοι αξιωματικοί. Στην πραγματικότητα, ήταν ένα μήνυμα του σκηνοθέτη για να τιμήσει τους γκέι άνδρες και γυναίκες που υπηρετούσαν στις ένοπλες δυνάμεις.
Παράλληλα θέλησε να «απαντήσει» στον πρόεδρο Κλίντον, ο οποίος με το διάταγμα «Don’t ask – Don’t tell» επέτρεπε μεν στους ομοφυλόφιλους να υπηρετούν, αλλά αποκρύπτοντας την σεξουαλική τους ταυτότητα.
Για τον ρόλο του δικηγόρου υπεράσπισης, ο Ντέμι σκέφτηκε έναν κωμικό ηθοποιό, ώστε να φέρει ισορροπία ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας.
Ιδανικοί ήταν ο Μπίλ Μάρεϊ και ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, όμως ο Ντένζελ Ουάσινγκτον εξέφρασε ενδιαφέρον και ο σκηνοθέτης το ξανασκέφτηκε και κατέληξε ότι ο ρόλος του ταίριαζε απόλυτα. Πήρε μάλιστα και 10 κιλά, με την προτροπή του σκηνοθέτη.
Το συγκινητικό τέλος της ταινίας, κρύβει μια έκπληξη. Όταν φεύγει από τη ζωή ο μαχητικός δικηγόρος, γίνεται συνάθροιση στο πατρικό του σπίτι, για να τιμήσουν την μνήμη του.
Εκεί, προβάλλονται στιγμές από τα παιδικά του χρόνια. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για βιντεοκασέτα από τα παιδικά χρόνια του Τομ Χανκς.
Η ταινία προτάθηκε για 5 Όσκαρ. Εκτός από τον Τομ Χανκς βραβεύτηκε και ο Μπρους Σπρίνγκστιν για το κομμάτι «Streets of Philadelphia» που έγραψε για την ταινία. Αίσθηση προκάλεσε και η μουσική του Νιλ Γιανγκ στην τελευταία σκηνή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η φυλακή όπου γυρίστηκε το «Πράσινο Μίλι» με τον Τομ Χανκς και το «The Last Castle» με τον Ρέντφορντ. Εκεί φορέθηκε πρώτη φορά η στολή με τις ρίγες…
