Το 1966, ο Γιώργος Τζαβέλλας έγραψε τον «Αστερισμό της Παρθένου». Κοινωνικό δράμα, που έθιγε πολλά ευαίσθητα ζητήματα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, είναι μια ιερόδουλη που αφηγείται πως έφτασε στο σημείο να βγει στο πεζοδρόμιο, για να καταφέρει να επιβιώσει.
Για πρωταγωνίστρια ο Τζαβέλλας ήθελε την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Της έκανε την πρόταση και εκείνη, ύστερα από πολύ σκέψη, δέχτηκε να κάνει στροφή στην καριέρα της. Στις 12 Ιουλίου 1966, δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες κοινή συνέντευξη των δυο που μιλούσαν για την συνεργασία τους.
Η Αλίκη, έδειχνε ενθουσιασμένη και ανυπόμονη: «Επί δέκα χρόνια τώρα νιαουρίζω. Έδωσα τον εαυτό μου σε αυτά τα νιαουρίσματα. Η Αλίκη ως «κατάλληλη» σταματάει», είχε δηλώσει στον Τύπο της εποχής.
Όταν οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Γιώργο Τζαβέλλα για τη νέα του ταινία, εκείνος τόνισε το πόσο πίστευε στο ταλέντο της Αλίκης Βουγιουκλάκη: «Σε αυτή την ταινία, η Αλίκη θα υποδύεται ένα απόβρασμα της κοινωνίας, μια γυναίκα του πεζοδρομίου».
Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και η μουσική του Μίμη Πλέσσα, για λογαριασμό της εταιρίας «Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης».
Μέσα στον ενθουσιασμό, κρυβόταν κι ένας εκνευρισμός από την πλευρά της Βουγιουκλάκη, που ο σεναριογράφος την δικαιολόγησε λόγω της απειρίας της σε τέτοιου είδους ταινίες. Για εκείνη, ήταν η αρχή μια νέας καριέρας.
Τελικά, η ταινία έμεινε στο συρτάρι. Η Αλίκη υπέκυψε στους φόβους της και δεν την ολοκλήρωσε ποτέ.
Ήταν η δεύτερη φορά που έκανε πίσω σε ένα τολμηρό σενάριο. Παλαιότερα είχε αρνηθεί να παίξει στην «Κατήφορο» και τότε την σκυτάλη πήρε η νεαρή Ζωή Λάσκαρη που έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο. Η Ζωή έμελλε μια δεκαετία μετά να πάρει για δεύτερη φορά τον ρόλο που φοβήθηκε η Αλίκη.
Ο Τζαβέλλας στις αρχές της δεκαετίας του ’70 έδωσε το σενάριο στην Φίνος Φιλμ. Ο σεναριογράφος ήταν αδύνατον να σκηνοθετήσει. Είχε χάσει τη φωνή του, υστέρα από βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη. Ετσι το έργο γυρίστηκε από τον Γιάννη Δαλιανίδη με πρωταγωνίστρια την Ζωή Λάσκαρη, η οποία πήρε τις καλύτερες κριτικές για το υποκριτικό της ταλέντο.
Η ταινία κατάφερε να κόψει περισσότερα από 120.000 εισιτήρια, τον Δεκέμβριο του 1973. Ταξίδεψε και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία, ενώ στην τηλεόραση προβλήθηκε το 1979, ως ακατάλληλη.
