Άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία 3 ετών.
Μπορούσε να αντιγράψει τις μελωδίες που άκουγε, χωρίς να έχει ούτε μία νότα μπροστά του.
Στα 7 άρχισε εντατικά μαθήματα και στα 11, σύμφωνα με έναν καθηγητή του, έπαιξε στην εντέλεια μία σύνθεση του Χέντελ, αφού την άκουσε μόλις μία φορά.
Η μουσική έγινε το μεγαλύτερο πάθος του και παρέμεινε η εμμονή του, ακόμα και όταν η επιθυμία του για κοκαΐνη ξεπερνούσε κάθε άλλη καθημερινή ανάγκη του.
Την αγάπη του για τη σύγχρονη μουσική, την κληρονόμησε από τους γονείς του, που τον έφεραν κοντά με τον ήχο του Έλβις Πρίσλεϊ και πολλών άλλων μουσικών της εποχής.
Ήταν φιλόμουσοι, αλλά όπως κάθε γονιός τον πίεζαν να ακολουθήσει μία σίγουρη, ασφαλή καριέρα ως τραπεζίτης.
Ο νεαρός καλλιτέχνης όμως είχε άλλα όνειρα.
Του άρεσαν τα φανταχτερά ρούχα, ο χορός και να παίζει μπροστά σε κόσμο.
Όσο πιο πολύ αντιδρούσαν οι γονείς του, τόσο πιο εκκεντρική γινόταν η εμφάνισή του.
Τελικά η μουσική έγινε το επάγγελμά του.
Άρχισε να παίζει πιάνο σε συγκροτήματα, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία.
Η γνωριμία που του άλλαξε τη ζωή έγινε το 1967, όταν γνώρισε τον 18χρονο στιχουργό Μπέρνι Τόπιν, ο οποίος έγινε ο πιο στενός συνεργάτης του.
Συγκατοίκησαν και σχημάτισαν ένα αχτύπητο δίδυμο. Ο Μπέρνι έγραφε στίχους και ο εικονιζόμενος τους μελοποιούσε.
Έφταναν να γράφουν είκοσι τραγούδια την ημέρα.
Το 1969, κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, αφού όμως άλλαξε το όνομά του από Ρέτζιναλντ Κένεθ Ντουάιτ, σε κάτι πιο καλλιτεχνικό.
Το μικρό του όνομα το πήρε από τον σαξοφονίστα Έλτον Ντιν, που ήταν μέλος του πρώτου συγκροτήματος.
Για μεσαίο όνομα επέλεξε το ελληνικό «Ηρακλής», ενώ για επίθετο πήρε το όνομα του τραγουδιστή των μπλουζ, Τζον Μπόλντρι, ο οποίος είχε επίσης υπάρξει ο φροντμαν του πρώτου του συγκροτήματος.
Ο εικονιζόμενος είναι ο Έλτον Τζον, ο οποίος έχει τιμηθεί απ’ τη Βασίλισσα της Αγγλίας και φέρει τον τίτλο του «Σερ».
Η καριέρα του απογειώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με τραγούδια όπως το «Your Song», «Tiny Dancer», «Sorry seems to be the hardest word».
Ο Έλτον Τζον σόκαρε με τα εξωφρενικά κουστούμια του, τις αναφορές του στην ομοφυλοφιλία καθώς και τον εθισμό του στα ναρκωτικά, που όμως κατάφερε να ξεπεράσει.
Προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση όταν τραγούδησε το δικό του κομμάτι, «Candle in the wind» για τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα το 1997.
Το 1995 το κομμάτι του «Can You Feel the Love Tonight» κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού για την ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντίσνεϊ, «Ο Βασιλιάς των Λιονταριών».
