Ο νεαρός της φωτογραφίας γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1951 στον Πειραιά, όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, μέχρι να εγκατασταθεί με την οικογένειά του στο Παλαιό Φάληρο.
Ως παιδί ήταν πολύ ατίθασο και δεν του άρεσε ποτέ να χάνει στα παιχνίδια.
Μάλιστα σε ηλικία 6 ετών, άφησε αναίσθητο έναν συμμαθητή του, χτυπώντας τον με γροθιά στο διάφραγμα, επειδή την προηγούμενη ημέρα τον είχε νικήσει στο ποδόσφαιρο.
Το ίδιο ατίθασος ήταν και ως μαθητής, γι’ αυτό και άλλαξε οχτώ διαφορετικά σχολεία μέχρι να αποφοιτήσει.
Έχει χαρακτηρίσει τον εαυτό του «σχιζοφρενικό παιδί» και έχει διηγηθεί μια ιστορία, που, όπως λέει, εξηγεί τι συμβαίνει στο κεφάλι του.
Ο πατέρας του ήταν οδοντοτεχνίτης και μια μέρα θέλησε να φτιάξει για τον γιο του ένα ξύλινο εκμαγείο του προσώπου του.
Ο μικρός όμως δεν άντεξε το παχύρευστο υλικό στο πρόσωπο του και πριν αυτό στεγνώσει, άρχισε να το τραβάει, για να το βγάλει από πάνω του.
Ο γύψος δεν ξεκόλλαγε και πατέρας και γιος έπαθαν πανικό.
Ο πατέρας του άρπαξε μια βαριοπούλα και την προσγείωσε με δύναμη στο πρόσωπο του παιδιού προκειμένου να σπάσει τον γύψο.
Ο γύψος έσπασε, αλλά όπως λέει ο μετέπειτα συνθέτης, του άφησε κουσούρι!
Στα 17 του ήταν ήδη ένας «περπατημένος» νέος, που έβγαινε, διασκέδαζε και συχνά έμπλεκε και σε καυγάδες.
Όπως έχει αναφέρει σε συνέντευξή του, ένα πρωί ξύπνησε στον δρόμο με σημάδια στο πρόσωπο, καθώς το προηγούμενο βράδυ είχε παίξει ξύλο με έναν μπετατζή, διεκδικώντας μια κοπέλα.
Ωστόσο ήταν καλός μαθητής και έτσι κατάφερε να περάσει στη Νομική των Αθηνών. Κάτι ιδιαίτερα δύσκολο στην εποχή του.
Ως φοιτητής δημιούργησε ένα δικό του συγκρότημα, που έπαιζε κυρίως τραγούδια των Beatles και των Rolling Stones, αλλά και δικές του συνθέσεις.
Έτσι περνώντας ο καιρός, ο Νίκος Λεονάρδος, όπως συνήθιζε να υπογράφει τα πρώτα του τραγούδια, διαπίστωσε ότι το επάγγελμα του δικηγόρου δεν του ταίριαζε και αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μουσική.
Η σχέση του με τη μουσική έγινε με πολύ φυσικό τρόπο.
Μια μέρα στα 17 του, έκατσε σε ένα πιάνο και άρχισε να παίζει κλασική μουσική και συγκεκριμένα Σοπέν, παρόλο που όπως έχει πει, δεν του άρεσε.
Προσπάθησε να κάνει μαθήματα σε ωδείο, αλλά του έλειπε η πειθαρχία και η υπομονή, όπως σε πολλούς αυτοδίδακτους μουσικούς.
Το φυσικό του ταλέντο και το αυτί έχει δηλώσει πως τον καθοδηγούσαν πάντα.
Απέκτησε φανατικούς θαυμαστές της μουσικής του, αλλά και φανατικούς εχθρούς, που του χρέωναν ότι απλά αντέγραφε.
Συχνά έχει προκαλέσει με τους στίχους ή τις δηλώσεις του και δεν είναι λίγοι αυτοί που του προσάπτουν ότι απλά κατέστρεψε το ταλέντο του, με εύκολα τραγούδια του τύπου «είναι γάτα ο κοντός με τη γραβάτα».
Πάντως δε περνάει απαρατήρητος και ο Νίκος Καρβέλας που πρόλαβε την εποχή του βινυλίου και του CD, έχει πουλήσει περίπου 2.500.000 αντίτυπα από το ξεκίνημα της καριέρας του.
